“เกิดอะไรขึ้นวะอาลัล” เสียงเข้มของชายหนุ่มชุดกราวรีบวิ่งมารับหน้า หมอหนุ่มขยับแว้นตาแล้วมองหน้าเพื่อนที่อุ้มร่างของผู้หญิงที่ไหนมาอย่างรีบร้อน น้ำเสียงที่โทรมาบอกเขาก่อนหน้าทำให้เขาประหลาดใจ
“มึงดูข้อเท้าของเธอให้ฉันหน่อย” เขาบอกด้วยสีหน้าเรียบ
“มึงก็วางเธอลงดิวะ นั่งอยู่บนตักแบบนี้ฉันจะดูยังไง”
ประโยคนั้นทำให้พริ้มพราวหน้าร้อนผ่าว เธอมองหน้าเขาพร้อมกับหมอหน้าตาดีคนนี้สลับกันไปมา เขาพูดก็ถูก เขาจับเธอนั่งอยู่ข้างบนแบบนี้แล้วคุณหมอคนนั้นจะทำงานสะดวกหรืออย่างไร
“ไม่อ่ะ กูไม่อยากขยับ มึงเป็นหมูเชี่ยวชาญเรื่องกระดูก มึงไม่มีปัญญาก็คืนใบวิชาชีพไป จอแดน” อาลัลเงยหน้ามองเพื่อนของเขาในใจหงุดหงิดขึ้นมาอีก เขาไม่อยากทำให้ข้อเท้าของเจ้าหล่อนกระทบกระเทือนมาก รู้สึกมันบวมแดงมากเกินไปแล้ว อยากจะเขกกะโหลกมันอิลิกซ์เหลือเกิน มันจะขับเร็วไปไหน เข้ารั้วบ้านมาแล้วเนี่ย ชายหนุ่มคิดในใจ
“อ้าว มาพาลอะไรก
