ฟลุ๊บ!
“อื้อ...” ทันทีที่ร่างน้อยนั้นถูกวางลงกับที่นอนกว้าง ดวงตาหวานก็ค่อยๆลืมขึ้นด้วยความงัวเงีย
“อ้าว ขอโทษที ผมมือหนักไปหน่อย” เสียงทุ้มเอ่ยด้วยใบหน้าเจื่อน
“เอ่อๆ มะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษที่หลับไปนะคะ คุณต้องอุ้มฉันมาอีกแล้ว” คนตัวเล็กหน้าร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงตัวเองที่หลับไปบนตักของเขาตอนไหนก้ไม่รู้
“อื้อ .. นอนพักเถอะ ”
“ค่ะ” พริ้มพราวพยักหน้า สายตามองแผ่นหลังหนาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อนั้น ไม่แปลกใจที่เขาไม่เหนื่อยหรือว่าเมื่อยมากนัก ก็ตัวเขาโตซะนาดนี้ แถมตัวเธอเองก็เล็กนิดเดียวเอง ยืนด้วยกันเธอยังสูงไม่เท่าไหล่ของเขาเลยนั้น
“อื้อ ไปอาบน้ำหน่อยดีกว่า” เมื่อเห็นสภาพมอมแมมของตัวเอง ร่างน้อยจึงต้องชำระร่างกายซะบ้าง หญิงสาวค่อยๆเดินกระโพลกกระเพลกเข้าไปในห้องน้ำ โดยลมถือผ้าเช็ดตัวไปด้วย เมื่อนึกขึ้นได้ก็ขี้เกียจเสียแล้ว
“ช่างเหอะ ! ไม่เป็นไรเดียวค่อยๆย่องออกมาก็ได้” คนตัวเล็กต้องอาบน
