เธอแหงนมองนาฬิกาอีกพักใหญ่กว่าจะถึงเวลานัด แต่คิดว่าควรออกไปเสียก่อน คิดแล้วเหนื่อยใจ ความจริงไม่อยากเข้าไปยุ่งในเรื่องนี้แต่ก็อดไม่ได้ เพราะเอาแต่คิดหากเป็นมารดาตนเองจะรู้สึกยังไงโดนลูกตัวเองผลักไสพูดจาเลวร้ายสารพัด ถ้าหากคุณนุชนาถไม่ได้ผิดจริงคุณชายคงต้องเสียใจไปจนตายเลยทีเดียว
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงประตูหน้าห้องดังขึ้นเจ้าของห้องชะงักความคิดที่มีเลือนหายแล้วลุกยืนก้าวยาวมาถึงจุดหมาย จับลูกบิดเปิดประตูออกเห็นคนด้านนอกยืนยิ้มให้อยู่ พยายามยืนป้องกันไม่ให้เขาเข้ามาเพราะรู้ว่ามันอันตราย
“มีอะไรเหรอคะคุณชาย”เธอถามแล้วมองซ้ายขวาเพื่อหาทางรอดให้กับตนเอง คุณชายไว้ใจไม่เคยได้เลยสักครั้ง
“ฉันมาหาเธอน่ะแก้ว เป็นยังไงบ้าง”
“แก้วสบายดีค่ะ คุณชายก็เห็น”
“ถึงเห็นฉันก็ไม่สบายใจอยู่ดี เธอตกน้ำเกือบตายนะ”
แก้วกัลยาช้อนสายตามองไม่เข้าใจเหตุใดต้องมาแสร้งทำเป็นห่วงเป็นใย เพราะคุณชายแสดงออกตลอดมาว่าต้องกา
