คนถูกชมนั่งม้วนด้วยความอายแก้มนวลระเรื่อสีชมพู คนฟังอีกคนกัดฟันแน่นอย่างอดทน คุณชายยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุรู้ว่าเพื่อนเธอชอบเข้าเลยยิ่งหาคารมหวานมาเป่าหู รินก็เหลือเกินไปหลงเชื่อเขาได้ยังไงกัน
แก้วกัลยาก้มหน้าลงมือเปิดหนังสือไม่อยากฟังบทสนทนาแสลงหูอีก ปล่อยให้เพื่อนพูดคุยกับเขาให้พอไม่อยากยุ่งเกี่ยว เสียงฝีเท้าย่ำสนามหญ้าทำให้ทุกคนหันมอง สินภพหยุดเท้ามองเจ้านายหนุ่มของเพื่อนแววตาหม่น เดี๋ยวนี้พัฒนาจนถึงขึ้นร่วมโต๊ะกันแล้วหรือไง
“ถึงแล้วทำไมไม่โทรหาแก้วล่ะสิน”แก้วกัลยาทักแล้วลุกเดินไปหาเพื่อน
“พอดีลุงยามแกรู้จักเราแล้วน่ะ เพราะมาบ่อยแกก็เลยให้เข้ามา”
สินภพก้าวตามเพื่อนมานั่งร่วมโต๊ะไม่วายจำใจยกมือไหว้ธัญจกรเพื่อทักทาย เจ้าของบ้านรับไหว้แม้จะไม่ชอบหน้ากันสักเท่าใดนัก นัฐนรินชำเลืองมองเพื่อนหนุ่มแล้วให้ความสนใจชายอีกคนต่อ เพราะเป้าหมายในหัวใจเธอมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นในเวลานี้
สินภพรู้สึกไ
