แก้วกัลยาไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าความรักคืออะไรเหมือนกัน หากพานพบแล้วเศร้าหมองเช่นนี้ก็ไม่อยากสัมผัสกับมันหรอก เมื่อคลายความเศร้าสินภพหันมองเพื่อนแล้วฝืนยิ้มออกมาแล้วลุกยืน เห็นทีเขาไม่ควรรบกวนแก้วให้มากกว่านี้ ไม่อยากให้เพื่อนลำบากใจไปด้วย
“เรากลับก่อนดีกว่าแก้ว”สินภพบอกแล้วรวบหนังสือ
“ไม่กินข้าวก่อนเหรอ”
“ไม่ดีกว่า วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นวาย แก้วไปทำงานช่วยแม่เถอะ ป่านนี้เจ้าสัวจะมีใครดูแลหรือเปล่า”
“ถ้างั้นแก้วไปส่งนะ”
เธอก้าวตามเพื่อนมาที่รถ สินภพเปิดประตูแล้วขับเคลื่อนออกจากรั้วบ้าน และแล้วความรู้สึกผิดเข้าครอบงำเธอไม่ควรชวนสินภพมาเลย มันเหมือนการสร้างบาดแผลให้เขามากขึ้นไปอีก
ห้าทุ่มทุกคนในบ้านต่างกลับเข้าห้องเพื่อพักผ่อนรวมถึงเจ้าสัว ในวันนี้คุณใหญ่ไม่อยู่เพราะเดินทางไปติดต่องานต่างจังหวัด เธอครุ่นคิดอยู่นานและตัดสินใจว่าควรตกลงกับคุณชายให้รู้เรื่องเสียที หล
