พลิกรักให้ลงล๊อก

เลิฟ-ซัน

------ซัน------

ผมชื่อซัน ปีนี้อายุ 30 ผมชอบงานอิสระ ไม่ชอบงานที่จะต้องไปยึดกับเวลาประจำเข้างานแปดโมงเลิกห้าโมงเย็น เวลางานที่ต้องครบทุกวัน งานที่ทำจึงเป็นงานช่างภาพ รับถ่ายภาพในกับนักศึกษาจบใหม่ และอีกงานที่ผมรักมาก..แต่ทำเป็นอาชีพเสริม คือนักดนตรี

งานนักดนตรีคือที่ทำให้ผมผ่อนคลาย หายเครียดในบางเรื่อง และเรื่องหนึ่งในนั้นคือเรื่องของก้อย ก้อยเป็นแฟนของผม ตอนนี้เธอเป็นครูประจำอยู่ที่ต่างจังหวัด เธอเป็นคนน่ารัก และอยากให้ผมทำงานที่มั่นคงกว่านี้ ผมเคยพยายามแล้ว แต่มันทำไม่ได้ ผมทนอยู่กับสังคมที่ไม่อิสระไม่ได้ เลยเลือกทำอาชีพนี้ต่อไป ในเมื่อผมบังคับให้ก้อยทำงานอยู่ใกล้ๆผมไม่ได้ ก้อยก็บังคับให้ผมทำงานอย่างที่เธอต้องการไม่ได้เช่นกัน

เนย : เห้ย !! พี่ซัน.. ทำไมวันนี้มาเร็วจัง ไม่มีงานเหรอ // เนย เจ้าของร้านเหล้าที่ผมมาเล่นดนตรีและเป็นนักร้องนำของวงทัก เธออยู่ประจำที่ร้าน และมีความสุขกับรสเหล้าความสุขของเสียงเพลงและแฟนสาวที่เป็นดี้ก็สวยมาก เป็นลูก สว. ที่ไม่เคยทำอะไรตามที่พ่อบอก

ผม : อื้ม.. อยากหาเหล้ากิน. // ผมวางกระเป๋าเบสพิงข้างโต๊ะ ตอนนี้ไม่ค่อยมีแขกเท่าไหร่ ร้านเหล้านี้เป็นร้านไม่ใหญ่มากนัก แต่ทุกอย่างพอดีและมีลูกค้าสม่ำเสมอ โดยเฉพาะลูกค้าสาวๆ // ..วันนี้พี่อยู่เล่นให้ยาวเลย ไม่มีอะไรทำ...

เนย : ดีเลยพี่.. งั้นเลี้ยงเหล้าขอบคุณละกัน.. // เนยให้เด็กเอาเหล้ามาให้ผม 

การได้นั่งกินเหล้าเคล้ากับเสียงเพลงเบาๆเป็นอะไรที่ดีมากๆ  ระหว่างที่กำลังนั่งกินเหล้าไปได้เล็กน้อย สายตาผมก็มองเป็นเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่มันกินเหล้าอย่างกับน้ำเปล่าทั้งที่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินด้วยซ้ำ ผู้ชายคนนั้นใส่ชุดฟอร์มของบริษัทแห่งหนึ่ง เอามือค้ำหัวเพราะน่าจะเมาหนักมากแล้ว สภาพแบบนี้เดาไม่ยากเลย อกหัก!!

เด็กเสิร์ฟ : สงสัยจะเมียทิ้งอ่าพี่ กินหนักมาก มายังไม่ได้ชั่วโมงเลย.. // เด็กเสิร์ฟคนหนึ่งพูดเมื่อเห็นว่าผมจ้องมองอยู่นาน หน้าตาก็ดี.. แต่โดนแฟนทิ้ง แบบนี้สินะที่เค้าเรียกว่าความรัก บางครั้งผู้หญิงก็ไม่ได้เลือกที่หน้าตา

จนเมื่อเวลาที่ผมใกล้จะต้องเล่นดนตรี ผมเดินไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับเล่นโทรศัพท์ ก้อยส่งข้อความมาบอกว่ากลับถึงห้องแล้ว มันเป็นแบบนี้ปกติ เวลาของเราสวนทางกัน และเราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

ผม : เห้ย!!..... ระวัง // ผมจับตัวชายคนหนึ่งที่กำลังจะล้มตรงหน้า ก่อนจะพบว่าเป็นชายที่กินเหล้าหัวราน้ำในร้าน 

เด็กเสิร์ฟ : เอาไงดีพี่ เมาอย่างงี้จะเก็บตังค์ยังไง พี่เนยด่าผมแน่ // เด็กเสิร์ฟเริ่มกังวล

ผม : เดี๋ยวก็สร่างเมา // ผมพยุงผู้ชายคนนี้ไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง ผู้ชายผิวขาวตัวสูงพอๆกับผม หน้าหวานอย่างกับผู้หญิง จากตอนแรกที่มองในระยะไกล //ไมมันหน้าหวานจังวะ

เด็กเสิร์ฟ : นั่นดิพี่ ตอนแรกผมคิดว่าทอมเลย

เนย : อ้าว.. ทำไรกัน ป๊ะพี่ซันได้เวลาแล้ว ผู้ชายโต๊ะนั้นหนิ...สนใจเอาไปแก้ขัดที่ห้องไหมพี่ // เนยเดินมาตาม 

ผม : กวนตีนแหละ ไป..ไป..

หลังจากนั้นผมก็ไปเล่นดนตรีตามหน้าที่ เล่นไปได้ไม่กี่เพลงก็เห็นเด็กเสิร์ฟลากผู้ชายคนนั้นมาที่โต๊ะ กลับมาได้ก็กินเหล้าหนักเหมือนเดิม ท่าทางจะอกหักจริงๆ กินอย่างหนักจนฟุบไปกับโต๊ะ

และก็จนเวลาที่ดึกมาก นักดนตรีแยกย้ายผมก็ยังเห็นผู้ชายคนนั้นฟุบอยู่ที่เดิม

เนย : เอาไงดีวะ ลากไปทิ้งหน้าร้านดีไหมเนี่ย //เนยเท้าเอวเมื่อร้านใกล้จะปิด แต่ชายคนนั้นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

เด็กเสิร์ฟ : ถ้าลากไปนอนหน้าร้าน โดนลากไปเสียบตูดแน่พี่ หน้าสวยกว่าพี่อีก

เนย : เดะกูถีบ..

ผม : เดี๋ยวพี่เอาไปนอนห้องพี่ก็ได้ สงสารมัน.. ก้อยก็ไม่ได้กลับมาอยู่แล้ว // ผมคิดสงสาร แต่คนสองคนที่ยืนมองกลับมองด้วยสายตาที่แตกต่าง

เนย : เห้ย!!พี่ มันก็แก้ขัดได้.. แต่ถ้าจริงจังก็ได้อยู่

ผม : ผู้หญิงกูก็เตะนะเนย กูเลวพอ // เพราะความสนิทเราถึงเล่นกันแรงได้ มือกลองของวงก็เป็นชายรักชาย เนยเจ้าของร้านก็เป็นหญิงรักหญิง ผมก็ไม่ได้คิดรังเกียจอะไร แต่ไม่คิดจะลองแนวนี้

เนย : โหดว่ะ แค่แซวเอง อย่าเครียดๆ

++++++++

------เลิฟ------

(เห้ยยย.!!! เกิดไรขึ้น)

ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ในสภาพร่างกายตัวเองร่อนจ้อนไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น มีผ้าห่มผืนบางปิดกลางตัวกับผู้ชายผิวเข้มมีรอยสักที่กลางหลัง หรือว่าผมเสียประตูหลังให้ผู้ชาย

... : ร้องโวยวายอะไรวะ กูจะนอน อ้าว!! ตื่นแล้วเหรอ

ผม : คุณ..เอ่อ. คุณเป็นใคร แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง // ตอนนี้งงมาก คว้าเสื้อผ้าตัวเองที่ข้างเตียงมาใส่อย่างไว

... : ตื่นมาก็โวยวาย คิดว่าเสียสาวเหรอ ก็มึงเมาเป็นหมาที่ร้าน ก็ลากมานอนที่ห้องเนี่ย ไม่ดีเหรอไง

ผม : ..... // ใช่ผมเมา ผมเมาเพราะแฟนที่คบกันมาเกือบสิบปีนอกใจ

ผมจับได้ว่าลูกอมนอกใจ เธอพาผู้ชายมานอนที่ห้องเพราะคิดว่าผมจะไม่กลับบ้าน มันเลยทำให้ผมจับได้ว่าเธอนอกใจ เธอมีคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ผมเสียใจมากกับความรักที่รักเดียวใจเดียวมาตลอด ทำงานที่มั่นคง หวังสร้างครอบครัวกับเธอ ไม่คิดว่าเธอจะทำกับผมได้

แนะนำ ผมชื่อเลิฟ ทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งในตำแหน่งผู้จัดการ  ตอนนี้อายุ 28 ก็ถือว่าประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ผมล้มเหลวในเรื่องความรัก เพราะผมเพิ่งจะอกหักไปหมาดๆเมื่อวานนี้

... : ...กูชื่อซัน เป็นนักดนตรีในร้านเหล้าที่มึงไปแดกอ่า อกหักเหรอ..แดกอย่างกับอาบ เขาไม่ลากไปทิ้งหน้าร้านก็ดีเท่าไหร่ // นั่นทำให้ผมคิดได้ พี่ซันลุกจากเตียงไปเปิดหาอะไรในตู้ ก่อนจะโยนผ้าเช็ดตัวมาให้ผม

ผม : ขอบคุณนะครับ ที่ช่วย

พี่ซัน : เออ.. ไปอาบน้ำ กุเช็ดตัวให้ใครไม่เป็น เลยปล่อยมึงนอนแม่งอย่างงั้น

ผม : ออ....ครับ // ผมลุกไปอาบน้ำตามที่พี่เขาบอก รู้สึกมึนหัวมากจนเดินไม่ตรง ไม่ได้กินเหล้าเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เรียนจบ

ผมอาบน้ำนานพอสมควร เพราะเป็นคนรักความสะอาด โชคดีที่ในห้องน้ำมีแปรงสีฟันที่ยังไม่ได้แกะใช้ ผมเลยถือวิสาสะ ก่อนที่จะออกมาจากห้องน้ำ ภาพที่เห็นคือพี่ซันนอนหลับบนเตียงด้วยกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว ข้าวของในห้องไม่เป็นระเบียบ เสื้อผ้าไม่ลงตะกร้า ทุกอย่างขัดใจผมไปหมด

ผม : พี่ครับ.. พี่ซันครับ...

พี่ซัน : อะไร.. อยากกินอะไรก็ไปหาหยิบเอา ถ้าจะไปก็ล็อกห้องด้วย กูจะนอน

ผม : ผมขอยืมเสื้อผ้าพี่สักชุดดิ ...ผมทนใส่เสื้อผ้าตัวเก่าไม่ได้จริงๆ

พี่ซัน : มึงก็ใส่ตัวเก่าไปเส้.. อย่าบอกนะว่าใส่ไม่ได้ //ผมส่ายหัวเป็นคำตอบ // ไปหาเอาไป ในตู้นะ ให้มานอนที่ห้อง..มึงยังกล้ายืมเสื้อผ้ากูอีก

ผมเดินไปหาเสื้อผ้าใส่เอง เลือกตัวที่เล็กๆ เพราะผมตัวเล็กกว่า แต่จากความสูงที่มองด้วยสายตาสูงเท่ากัน จัดการตัวเองจนเรียบร้อยพี่ซันก็ยังหลับอยู่กับเตียง ผมเลยถือวิสาสะขโมยยาพารากินไปสองเม็ดและเก็บกวาดห้องเพื่อที่จะขอบคุณเขา ก่อนที่จะออกจากห้องก็ทำอาหารไว้ให้หนึ่งจาน 

อย่างน้อยเมื่อคืนผมก็ไม่ถูกลากไปทิ้งไว้ที่หน้าร้านเหมือนหมาข้างถนน ผมกลับไปที่บ้านก็พบกับความว่างเปล่า ลูกอมเธอขนทุกอย่างภายในบ้านไปจนหมด ไม่เหลือไว้แม้กระทั่งทีวี ตู้เย็น เธอใจร้ายกับผมมาก ของทุกอย่างผมเป็นคนซื้อหา แต่เธอกลับเอามันไปง่ายดาย เธอคงเห็นว่าผมโง่มาก โชคดีที่ผมไม่ได้ให้เธอถือเงิน ไม่งั้นเงินในบัญชีของผมก็คงไม่เหลือแน่ ทำไมผู้หญิงที่รักกันมาเป็นสิบปีถึงทำกับผมแบบนี้...