Chapter 10

1817 Words
(*Alexie Balbuena*) Nagmamadali akong gumayak papuntang school kinabukasan. Maagang maaga pa pero sinigurado kong mas inagahan ko pa talaga. Panaka naka rin akong nakikiramdam kung gising na ba si Matthew. Hindi pwe pweding abutan ako nito ngayon umaga. Hindi ko alam kong may sapat pa akong lakas ng loob na natitira para pakiharapan siya. Isa pa hindi ako sigurado kung wala na talaga itong natatandaan sa mga nangyari kagabi. Alam kong lasing ito, dahil nakita ko itong umiinom at ang lakas na amoy ng liquor na ininom nito ay nagpapatunay na mukhang naparami talaga ang nainom nito kagabi.. "Sana nga ay wala itong natatandaan sa nangyari kagabi!" piping hiling ko... Pagkatapos ko itong iwanan sa aking silid ay agad naman akong lumipat sa isa sa mga guest room ng mansion. I was feeling so alive kahit pa hindi naman ako nakatulog gaano kagabi. Hindi ko nga alam kung anong oras na ako nakatulog kagabi ngunit sigurado akong mag uumaga na iyon. Ninamnam ko ng husto ang mga kakatapos lang na sandaling namagitan samin ni Matthew. Para itong sirang plaka na paulit ulit na ple playback sa utak ko.. His broad shoulders, his sexy waist and round butt at ang mala pandisal nitong abs!. Ang katawan nito'y tila kinuha sa isang magazine. Yong mga katawan na madalas pag pantasyahan at tinitilian ni Roger. Damn! I started to feel my body heating up again by the thought. This weird feeling always visited me everytime I think about Matthew. Naramdaman ko tila pag alinsangan ng paligid kahit pa kakaligo ko pa lamang. Bit-bit ang aking school bag dali dali akong pumunta sa kusina at uminom ng tubig. Tinext ko na ang driver na laging naghahatid sakin at sinabi kong maaga akong aalis. Kahit pa tila libo libong kaba ang nararamdaman ko sa mga oras na itoy, di ko parin maiwasan mapangiti ng malapad. The thought of Matthew sleeping in the same roof, for me was something. Idagdag pa ang nangyari kagabi sa pagitan namin dalawa... The husband and wife image poped up on my mind.. Napakagat ako sa aking labi habang habang pinipigilan ko ang kilig na umaalpas sa aking dibdib.. Bata pa ako para maging mahalay pero pagdating kay Matthew wala talaga akong pakialam. Kusang nawawala ang pagiging dalagang pilipina ko. "Ngiting panalo tayo ah...Good morning." his baritone voice filled the intire kitchen.. Para pa ngang nag e echo echo yon sa pandinig ko.. I was froze... Biglang nanunyo ang lalamunan ko at di ko alam ang magiging reaksyon ko... Nilampasan niya ako at kumusa ng tasa.. "Napaka aga pa para pumasok, nag breakfast kana?" ang seryoso nitong tanong. Pakiramdam koy nagsasampalan nanaman ang mga lamang loob ko sa tindi ng tensyon at kabang nararamdaman ko.. Pilit kong kinalma ang aking sarili at nagsalita... "Aa-- e maaga ako ngayon may d-dadaanan pa kase ako at sa school na lang ako m-mag breakfast." Shit! nauutal utal pa ako. Iniwasan kong mapatingin dito.. " At this hour? Its just 6:30 in the morning Babe. And as far as i know, your first subject start at 9am right? Sino ba yang dadaanan mo para ganito ka kaaga umalis?" Parang wala lang na tanong nito sakin .. Natutuliro ang utak ko! Tama ba yong narinig ko tinawag niya ulit akong babe?! Babe daw mga besh!!! Tan na mo babe ah, hwag mong babawiin yan! Sigaw ng utak ko! Naramdaman ko pa na parang nag aperan sila heart, lungs, kidneys and liver ko pati nga si appendix na malayong kabit bahay ay napakindat pa sa kanila! "Alexie, look at me and answer me!" Ang medyo irita niyang sabi. Halos mag isang linya ang mga kilay nito habang nakatingin sakin.. Hoy Alexie daw! bugaw pa ng isang boses sa isip ko! Bigla akong natauhan.. I composed myself and tried my best to calm my voice.. Normal lang ang mga kinikilos ni Matthew batay sa nakikita ko.. Ni hindi ito kabado at relax na relax lang ang mga kilos nito. Parang wala lang... Parang walang namigatan at nangyaring kababalaghan samin dal'wa kagabi.. Ako lang ata yong sobrang nakakaramdam ng nerbyos! so kalma Alexie.... kalma lang... Mahahalata at mabubuking ka nyan.. Marahil nga ay wala itong naaalala sa sobrang kalasingan.. "Balak ko sanang daanan si Roger, wala daw kase yong driver nila.." ang mahina kong sagot Pinatong nito ang tasa nang tinimpla nitong kape sa counter island at bahagya akong niyoko. "Are you ok Alexie? you so looked so pale and tense. " Pinilit kong salubungin ang mga mata nito at bahagyang ngumiti. "O--oo naman... ok lang ako, kailangan kona talagang umalis" ang sabi ko at pahakbang na sana nang hawakan ako nito sa isang braso. "Kahit pa daanan mo si Roger masyado parin maaga para pumasok.. sit and i'll make a quick breakfast. Ako rin ang maghahatid sayo.. Hindi ka dapat umaalis ng bahay nang ganito kaaga at di pa kumakain.." Mag proprotesta pa sana ako nang kunin nito ang aking bag mula sakin at ilapag iyon sa gilid.. Pinaupo ako nito sa stool at siya naman ay tumalikod na para mag umpisang magluto.. Ewan ko ba pero ng mga oras na yon.. Pakiramdam ko biglang bumagal ang pag ikot ng mundo... His voice, his tone. There's something different... I missed that...I missed him.... the old him before i confessed my feelings. Before the seduced thing incidence happend.. Nakagat ko ang ibabang labi ko... Simula ng mangyari ang insidenting yon, iniwasan na niya ako. Hindi ako kinakausap... I was devastated, but i cant blame him because its all my fault.. Ginusto ko yon.. He was just being honest i guess. Hindi niya ako gusto. Parang kapatid lang talaga ang turing nito sakin... Pero kaya ko bang isuko ang nararamdaman ko para sa kanya? I cant imagine myself loving someone but him... Only him... Only for my Matthew... At hindi ako susuko... Hanggat walang dahilan para sumuko, hindi ako susuko.. You'll be mine someday Matthew.. Pinapangako ko yan... Tahimik kong pinanunuod si Matthew na tila ba bihasa at sanay na sanay sa gawaing kusina. Bawat galaw nito ay tiyak... Napangiti ako, dapat talaga mag aral akong magluto at iba pang kawaing bahay.. Plus points din yon para sa isang babae.. Dahil kung halimbawa magiging mag asawa na kami ni Matthew, gusto ko ako yong nagsisilbi sa kanya.. Ganon naman talaga babae dapat house wife talaga ang datingan.. Napapahagikhik pa ako sa naisip.. Nang mapalingon siya sakin. Para pa ngang lutang ang isip ko sa paglalakbay dahil para parin akong tangang nakangisi sa kanyang dereksyon habang nakapalumbaba ... Bigla nalang akong natauhan ng tapikin niya ang noo ko ng malakas! "ouch! ang sakit bakit mo ginawa yon?! " Nanghahabang ngusong reklamo ko habang hawak hawak ang noo kong nasaktan.. "Kanina pa ako nagsasalita dito, pero parang di ka nakikinig. Nakangisi ka pa sakin.." "Ano ba kase sabi mo?" naiirita kong sabi.. Tumalikod ulit ito at hinarap ang niluluto sa kalan.. "Ang sabi ko antayin mo ako mamaya at ako ang susundo sayo.." Bigla akong napatingin sa kanya.. "Talaga? Gusto ko ang atensyon mo Matthew at masaya ako pero hindi mo naman na kailangan akong sunduin. Anyan naman si Mang Ben! " Bigla kong natutop ang bibig ko.. Pero huli na nang marealised ko kung ano ang sinabi ko... Nakita kong tila natigilan din siya sa narinig.. Napakagat ako ng mariin sa nasabi ko.. s**t! tanga ko talaga, at hindi nag iisip.. "I mean, baka naaabala na kita ok lang naman ako.. Nandyan naman si Mang Ben.." Ang nahihiya kong sagot. Hindi ako makatingin sa mga mata niya.. He sofly chuckled.. "You are really cute Alexie specially when you're blushing. Anyways Mang Ben is not here, tatlong araw siyang mawawala.. Kaya ako mona ang susundo at maghahatid sayo.. " Lalo atang namula ang mukha ko nang marahan nyang pinisil ang ilong ko.. Why he acting so sweet in all sudden? Biglang bigla ay inatake ako ng kilig... Ngayon lang ako nakatanggap ng ganitong atensyon mula kay Matthew... Enjoy the moment Alexie... Lebre mangarap, kahit ngayon lang... Sunod sunod ang paglunok ko habang pinagmamasdam ang kanyang likuran. He's just wearing a white t shirt and boxer short. He's just too sexy.. Para bang may magnet ito sa likod nahumihila palagi sa aking mga mata para sundan ko ng tingin ang bawat galaw niya. Agad naman akong nagbabaling ng tingin sa ibang dereksyon sa tuwing makikita kong tila titingin ito sa'kin. Napakasarap isipin na pinaghahanda ako nito ng almusal na pwedi naman na iutos sa kasambahay .. Hindi ko maiwasan kiligin. Siguro kung may ilalapad pa ang ngiti ko ay baka aabot hanggang batok pa. Unang beses na maranasan ko ito at kay Matthew pa talaga. I mean lagi naman kasambahay ang nag hahanda ng pagkain para sakin. Ni hindi ko pa maranasan na ipagluto man lang ng kahit na sinong malapit sakin. Kahit pa si daddy at lolo ay never pa akong pinag handa ng pagkain. Ilang sandali pa'y niyaya na niya akong maupo sa harap ng mesa. Tamihik na lamang akong sumunod. Naglagay ito ng dalawang pingan. Then spoons and forks. Isa isa niyang nilagay ang niluto nitong almusal. Gumawa ito ng fried rice, hot dogs and eggs with white sliced bread. "Let's eat. " Ang sabi nito at siya pa ang naglagay ng fried rice, egg and hotdog. I simply said thank you and started to prick the hotdog with my fork and eat. Pinaghanda rin ako nito ng fresh orange juice. Ewan ko pero naging ganado akong kumain.. Daig ko pa ang asawang pinagsisilbihan.. Nakatungo lang ako sa aking pingan habang ini enjoy ko ng husto ang niluto ni Matthew.. Infairness masarap ang fried garlic rice nito.. bahagya akong napatingin sa kanya nang marinig ko itong nagtanong.. "Did you like it? " he sofly asked at para bang sabik itong marinig ang aking sagot.. Para pa ngang nangingislap din ang mga mata nito. Aah! hindi ko alam or baka yon lang ang tingin ko kase alam kong yon mismo ang makikita sa mga mata ko? Napangiti ako ng tunay at ubod ng tamis tsaka tumango bilang sagot.. "You should.. Because i made my hotdog and egg so special just for you" Muntik na akong mabulunan sa aking narinig. Tama ba yong pagkakarinig ko or i just misheard him? Medyo napaubo ako kaya dali dali akong napainom ng orange juice.. Damn! Naramdaman kong nagtayuan lahat ata ng balahibo ko kasabay ng pag kalat ng init sa mukha ko. Nang ibang Hotdog and egg ang naisip ko!! Napalunok ako ng sunod sunod.. Hindi naman siguro yong hotdog and egg kagabi ang tinutukoy niya di ba??? Pero bakit parang nagpipigil ito ng ngiti or ako lang ang nag iisip ng masama? "I really cooked all the foods so very special just for you" ulit nito.. Ganon rin naman ako kay Sheilo at Markey ayaw kong umaalis sila ng hindi kumakain ng almusal." Ang mahabang sabi nito. Nakahinga ako ng matiwasay...
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD