Bir insan daha ne kadar olmaması gereken kişiye yada kişilere rastlayabilirdi? Sanırım benim Türkiye'ye ayak bastığım andan itibaren karşımda sinirden köpürerek yaklaşan adamla rastlantılarım, yazsam roman olur türdendi. Gözlerinde beliren öfkeye gecenin karanlığında bile şahit olurken, her adımında göğüs kafesimi zorlayan baskı oluşturuyordu. Gözle görülür bir şekilde titreyip yutkundum.
Bir kaç hafta önce 'Unutursan unuturum.' sözlerini söylemiş ve ondan sonra bir daha hiç karşılaşmadığım adamı yine ikinci bir olayla görüyordum. Sanırım cidden böyle şansın içine sıçayım.
"Senin burada ne işin var." Bir kaç adımda dibimde bitip, sert nefesini yüzüme üfledi, tüylerim diken diken oldu. Kolay kolay bir şeyden korkmayan ben, bu adamla karşılaşınca geriliyordum.
"Ben." dedim ve yutkundu
