There is sacredness in tears. They are not the mark of weakness, but of power. They speak more eloquently than ten thousand tongues. They are messengers of overwhelming grief... and unspeakable love. -W. Irving
Chapter 32: Retrograde
GOLD'S POV
Mahabang katahimikan ang namayani.
Napaawang ang aking mga labi gano'n din si tita Andrea at si mommy.
"Y-you're just kidding, right? Y-you remember us, right?" Kinakabahang saad ni kuya at nagsimulang bumalong ang kanyang mga mata.
"Huh? Anong pinagsasabi mo, mamang kidnaper?" Napapalatak na saad ni ate Nisyel at sinipat ng maigi ang mukha ni kuya.
"Teka.. Kidnaper ka ba talaga, kuya? Eh? Bakit ang guwapo mo? Mukha ka namang desente at maayos naman ang pananamit mo. Nag-level up na ba ngayon ang mga kidnaper? Sosyalin, ah! 'Di ba ang kidnape
