เสียงทุ้มเย็นดังขึ้น พร้อมกับมือใหญ่ที่คว้าหมับเข้าที่ข้อมือของไอ้ขี้เมา บีบแน่นจนอีกฝ่ายสะดุ้ง
ปลื้มที่เดินออกจากห้องน้ำมาเห็นเหตุการณ์พอดี ก้าวเข้ามาแทรกกลางระหว่างควีนกับไอ้ขี้เมา ก่อนจะส่งสายตาดุ ๆ ไปให้
"ฉันบอกให้ปล่อย" น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่เต็มไปด้วยความกดดัน ชายขี้เมารีบปล่อยมือหญิงสาวแล้วะเดินเซ ๆ ออกไปทันที
"อะ...เออ ๆ กูไปก็ได้วะ!"
ควีนที่ยืนตัวแข็งด้วยความตกใจ หันไปมองปลื้มทำท่าจะร้องไห้ เธอรีบเข้าไปเกาะแขนปลื้มโดยไม่รู้ตัว
"ขอบคุณนะ ที่มาช่วยได้ทันเวลา..."
ปลื้มไม่พูดแต่สายตาเหลือบมองเธอนิดหนึ่ง ก่อนจะก้มลงมองแขนตัวเองที่ถูกกอดไว้แน่น
ควีนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอเกาะแขนเขาแน่นก็หัวเราะแห้ง ๆ ก่อนจะรีบปล่อย "แหะ... ขอโทษทีนะ จังหวะนั้นตกใจไปหน่อย"
ปลื้มไม่ตอบอะไร แค่พยักหน้ารับเงียบ ๆ
แต่ในระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกันนั้น
มุมหนึ่งของผับ มีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองเหตุการณ์ทั้
