คำถามนั้นทำให้ทั้งธาวินกับคิงมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนที่คิงจะตอบ "ไม่รู้เหมือนกัน มันไม่ได้บอกว่าจะไปไหน"
ได้ยินแบบนั้น ผักกาดก็เงียบไป ไม่ได้ถามอะไรต่อ
ก็ถือว่าปกติของเขาแหละ ไปไหนมาไหนก็ใช่ว่าจะรายงานใครสักหน่อย
ธาวินถือโอกาสถามแซวขึ้นมา "ว่าแต่...เธอคอยช่วยไอ้ปลื้มตลอดเลย คิดอะไรกับมันรึเปล๊า?"
คำถามนั้นทำให้ผักกาดเลิ่กลั่กไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายเธอก็ส่ายหน้าแล้วโกหกออกไป "จะบ้าเหรอ ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละ ปลื้มก็เพื่อนฉันเหมือนพวกนายไง"
ธาวินกับคิงสบตากันอย่างรู้ทัน แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้ต่อ ธาวินแค่ยิ้มมุมปากแล้วพูดขึ้นมาเหมือนจะเตือนสติ
"เออ...ถ้าเธอไม่ได้ชอบมันก็ดีแล้ว จะบอกอะไรให้นะ คนอย่างไอ้ปลื้ม นอกจากเอามาทำเพื่อนแล้วไม่ควรเอาไปทำอย่างอื่น"
คำพูดนั้นทำให้ผักกาดนิ่งไปชั่วครู่ เธอรู้ดีว่าปลื้มเป็นคนที่นิสัยอันตราย คาดเดาอะไรไม่ได้ สิ่งที่เขาทำไม่มีใครรู้เลยว่ามันมาจากใจจริงหรือแค
