เมฆินทร์แสร้งตีสีหน้าเครียด ความจริงเขาอดสงสารอลินธาราไม่ได้ ต่อให้เรื่องนี้เป็นตนเองที่วางกับดักไว้ ทว่าหากอาทิตย์ไม่ใช่คนโลภมาก ผีพนันเข้าสิง ก็คงไม่ต้องหลุมพรางนี้ พี่ชายเช่นนี้เป็นเขาคงตัดหางปล่อยวัดไปแล้ว
“แล้วคุณจะมีปัญญาใช้หนี้ผมได้ยังไง”
พอถูกย้อนถาม อาทิตย์อึกอัก เพราะเงินมากขนาดนั้น จะหาทางใช้หนี้ยังไง ลำพังเงินเดือน กว่าจะจ่ายครบ เขาคงแก่พอดี
“ผม...”
“ครั้งนี้ผมคงให้คุณไม่ได้ เพราะคุณไม่มีหลักประกันอะไรเลย ถ้าคุณหนี หนี้ผมก็คงเป็นศูนย์ ผมไม่ใช่คนแล้งน้ำใจ หรือขี้เหนียวหรอกนะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องเอาเงินที่ตัวเองทำธุรกิจมาอย่างสุจริต ไปให้คนอย่างคุณผลาญเล่น”
คนฟังดวงตาเบิกกว้างสีหน้าตื่นตระหนก เพราะคิดว่าประธานเมฆินทร์คือความหวังเดียว ที่พอช่วยเหลือเขาได้ในยามนี้ เขาไม่มีใคร ครอบครัวก็คงไม่มีปัญญาช่วยเหลือแน่
“ผมขอร้องล่ะครับ ผมสัญญาว่าผมจะหาเงินมาใช้หนี้คุณให้ได้ ช
