อาทิตย์คุกเข่ากับพื้น ก้มหน้าไม่กล้าสบตา ใบหน้าเขียวช้ำ ร่างกายสั่นเทา เงินที่ได้มาใช้หนี้ เขากลับเอาไปลงเล่นพนันจนหมด จนกลายเป็นว่าต้นทบดอกจนมันท่วมไม่อาจแก้ไข เขาถูกทำร้ายเพราะขอผลัด ตอนนี้หมดสิ้นหนทาง จะบากหน้าไปขอยืมกับประธานเมฆินทร์ก็ไม่กล้า สัญญาเอาไว้ แต่กลับเผลอไผล
“ฉันให้เวลาอีกห้าวัน ถ้าหากแกไม่เอาดอกเบี้ยมาจ่าย ฉันจะเอาไตแกไปขายแทน!”
คนฟังสะดุ้งสีหน้าซีดเผือด ถ้าหากไม่มีใช้ พวกมันคงฆ่าเขาแน่
“ได้ครับ! ผมจะรีบหามาใช้ให้”
ชูชาติคว้าคอเสื้อ แล้วยิ้มเหี้ยม “แกมันไม่รู้จักพอ คนแบบแกฉันเห็นมาเยอะ ไม่ได้ตายดีสักคน!” พูดจบ พลักร่างคนเป็นหนี้ล้มลงกองกับพื้น
“ผมจะรีบหาเงินมาใช้หนี้ครับ ผมสัญญา!”
“ไสหัวไปให้พ้น!”
อาทิตย์รีบวิ่งหนีออกมา ด้วยความกลัว พฤกษ์เห็นรีบมาคว้าแขนไว้ ทำเอาเขาตกใจร้องโวยวาย
“ผมเองพี่ ผมพฤกษ์!” เขารีบบอก อาทิตย์หยุดชะงัก แล้วหันกลับมามอง ก่อนถอนหายใจด้วยความโล่
