EP.01 - Truth or dare

1087 Words

“Truth or dare” กริ้ง~กริ้ง “เมบี!” เสียงเพื่อนทุกคนในกลุ่มประสานเสียงพร้อมกันแทบจะในทันทีหลังจากปากขวดเตกีล่าที่กำลังหมุนติ้วเมื่อครู่ชี้มาทางตำแหน่งที่ฉันนั่งอยู่ แสงไฟวิบวับภายในผับหรูสาดส่องเรียวขาของฉันที่เปลี่ยนท่านั่งเป็นไขว่ห้างอย่างไม่ยี่หระ ขณะนี้พวกเราร่วมสิบคนกำลังนั่งล้อมวงกันอยู่ภายในผับย่านมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นสถานที่ผ่อนคลายของเหล่านักศึกษาเกือบค่อนมหาวิทยาลัยเลยทีเดียว และแน่นอนว่าผับแห่งนี้เป็นแหล่งพบปะสังสรรค์ประจำของกลุ่มพวกเราเช่นกัน “Dare” ริมฝีปากสีแดงสดขยับช้า ๆ พลางกรีดสายตามองใบหน้ามึน ๆ ของเพื่อนแต่ละคนอย่างท้าทายกลาย ๆ อย่าหวังว่าจะได้ถามคำถามโง่ ๆ กับฉันเลยเชียว เพราะฉันไม่มีทางเลือก Truth อย่างแน่นอน! “โธ่เอ๊ย... ฉันอยากถามคำถามมากกว่านะ!” ข้าวหอมชักสีหน้าไม่พอใจนิด ๆ มันปรายตามองฉันด้วยความขัดใจเพราะต่อให้เล่นอีกกี่ครั้งฉันก็ยังเลือกข้อเดิม “นั่นดิ! แล้วคราวนี้จะให้ยัยหมอตัวร้ายนี่ทำอะไรดีล่ะ! ยัยนี่มันกล้าบ้าบิ่นทุกเรื่อง! ให้ขึ้นไปเต้นก็ทำ ให้อ่อยผู้ชายมันก็ไม่หวั่น เฮ้อ! ฉันละเหนื่อย!” นิต้ากระดกเหล้าจนหมดแก้วพลางส่ายหัวไปมากับความกล้าที่ฉันทำเมื่อสองครั้งก่อนหน้านี้ และใช่! ครั้งนี้คือครั้งที่สามที่ไอ้ปากขวดบ้า ๆ นั่นมันหันมาทางฉัน! ให้ตายเหอะ! โต๊ะมันเอียงหรือเปล่าวะ? นั่งกันอยู่เป็นสิบคนแต่ฉันโดนคนเดียวรอบที่สามแล้วนะ! “ฉันคิดอะไรดี ๆ ออกแล้วล่ะ!” จู่ ๆ เสียงเข้มของผู้ชายร้ายกาจประจำกลุ่มก็ดังขึ้นจากมุมสุดของโต๊ะ เขายื่นหน้าหล่อ ๆ ออกมาตรงแสงไฟสีสวยแล้วเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วทำไมอยู่ ๆ ฉันต้องรู้สึกขนลุกกับรอยยิ้มนั่นด้วยวะ! “อะไรล่ะ... จะให้ฉันทำอะไรก็รีบ ๆ พูดมาเหอะน่า” ฉันบอกปัดอย่างนึกรำคาญ ลีลาท่ามากกันจริง ๆ เลย! “เธอเห็นหมอนั่นไหมเมบี?” โชกุนถามพลางพยักพเยิดหน้าไปทางด้านหลังของฉัน ทำให้ทุกคนในกลุ่มหันมองเป็นตาเดียว ฉันจึงเบี่ยงตัวมองด้วยอีกคน ตรงนั้นมีโต๊ะวีไอพีคล้าย ๆ กับของพวกเราอยู่หนึ่งโต๊ะ และมีผู้ชายสี่คนนั่งล้อมโต๊ะนั้นอยู่ ฉันเห็นหน้าพวกเขาไม่ค่อยชัดหรอกนะ เพราะความมืดบวกกับแสงไฟวิบวับที่ส่ายไปมาภายในผับ “คนไหนล่ะ?” ฉันถามขณะพยายามหรี่ตามองใบหน้าของผู้ชายพวกนั้น อ่า... หล่อทุกคนเลยแฮะ... นี่ขนาดเห็นไม่ค่อยชัดนะเนี่ย... “คนที่นั่งด้านในสุดเลยไง” โชกุนพูดต่อด้วยน้ำเสียงสนุกสนานแปลก ๆ แถมพวกเพื่อน ๆ ยังร้องครางอื้อหือกันเกือบทั้งกลุ่ม คืออะไร? ทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นกัน? “เฮ้ยไอ้โช... ฉันว่าอย่าเลยว่ะ ให้ไอ้เมเล่นกับคนอื่นเหอะ! อย่าไปยุ่งกับกลุ่มเอลเลยว่ะ!” “กลุ่มเอล?” ฉันทวนคำอีกรอบ กลุ่มอะไรวะ? ไม่เห็นจะเคยได้ยินเลย วงบอยแบรนด์หรือยังไง? “เออดิ! Element ไงแก” ธาตุเหรอ... ชื่อแปลกชะมัดเลย... “ทำหน้าแบบนี้ไม่รู้จักเหรอ?” นิต้าทำหน้าไม่เชื่อ อะไรวะ... แล้วทำไมฉันต้องรู้จักด้วยล่ะ! “อย่าว่าแต่ไอ้เมไม่รู้จักเลยแก ฉันก็ไม่ว่ะ คุ้น ๆ หน้าอยู่บ้างนะ แต่ไม่รู้ว่าพวกนั้นมีชื่อกลุ่มด้วย” ข้าวหอมบอกขณะกระดกเหล้าเข้าปาก จริงของมัน... ฉันคุ้น ๆ หน้าพวกนั้นนะ เหมือนจะเคยเจอกันบ้างน่ะ แต่จำไม่ได้หรอกว่าที่ไหน... “ชื่อกลุ่มก็มาจากชื่อของสี่คนนั้นนั่นแหละแก คือจริง ๆ พวกผู้หญิงเอามาใช้เรียกกันเองแหละ เพราะชื่อของสี่คนนั้นมีความหมาย ดิน น้ำ ลม ไฟ ไงล่ะ!” “ตลกชะมัด...” ฉันแค่นยิ้มก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่มแล้วหันกลับมามองหน้าโชกุนอีกครั้ง “ว่ามา... จะให้ทำอะไรหมอนั่น?” “เฮ้ย! เอาจริงเหรอไอ้เม... หมอนั่นที่แกว่าน่ะไม่ใช่เล่น ๆ นะเว้ย! ได้ข่าวว่าเกลียดผู้หญิงเที่ยวกลางคืนอย่างกับอะไรดี ยิ่งพวกแต่งตัวแรง ๆ แบบแกด้วยนะ! เข้าไปเสนอหน้ามีหวังโดนไล่ตะเพิดกลับมาแน่ ๆ” เพื่อนหลายคนพากันพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของนิต้า ฉันแสยะยิ้มเยือกเย็นราวกับเห็นของสนุกก็ไม่ปาน... ท้าทายดีนะว่าไหม? “จะให้ทำอะไร? รีบ ๆ สั่งมาดิ!” ฉันลุกขึ้นยืนอวดเรือนร่างเพรียวระหงของตัวเองท่ามกลางสายตาทุกคนรอบตัว วันนี้ฉันใส่เดรสเปิดไหล่ธรรมดา ๆ หากทว่าสิ่งที่มันไม่ธรรมดาของชุดนี้ก็คือ... มันเว้าหลังจนน่าหวาดเสียวเลยแหละ! “Kiss...” เหอะ! ก็แค่จูบ... “…Mark” ว่าไงนะ.... ฉันยืนนิ่งพลางใช้สายตาราบเรียบมองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของผู้ชายตรงหน้า โชกุนสั่งให้ฉันไปทำรอยจูบกับหมอนั่นอย่างนั้นน่ะเหรอ? “เฮ้ย! คิสมาร์กเลยเหรอไอ้โช? บ้าไปแล้ว ๆ ฉันว่าแกยอมกระดกเตกีล่าเหอะว่ะเม อย่าทำเลยเชื่อฉัน” นิต้าพูดขึ้นอีกรอบ มันทำท่าจะรินเหล้าสำหรับคนแพ้ใส่แก้วฉัน หากทว่าฉันกลับดึงแก้วนั่นออกห่างแล้ววางมันกระแทกลงบนโต๊ะเสียงดัง หึ! คนอย่างเมบี...สะกดคำว่าแพ้ไม่เป็น! “ตรงไหน? จะให้ฉันทำรอยจูบตรงไหน?” ฉันแสยะยิ้มร้ายกาจท้าทายผู้ชายตรงหน้า คงยังไม่รู้กันสินะว่าฉันกับโชกุนน่ะ ชอบท้าทายและแข่งขันกันแบบนี้เสมอ ๆ และครั้งนี้ก็เช่นกัน... เรื่องอะไรฉันจะยอมแพ้ง่าย ๆ ล่ะ! “คอ... ขอรอยเด่น ๆ เลยนะเมบี...” โชกุนแสยะยิ้มร้ายกาจไม่แพ้กัน เขาทำตาเป็นประกายอย่างนึกสนุกก่อนยกแก้วเหล้าขึ้นเหมือนต้องการจะดื่มให้ฉันแล้วก็ส่งของเหลวสีอำพันนั่นเข้าปากรวดเดียวจนหมด “ถ้าเธอทำได้... ฉันจะยอมกระดกเตกีล่านี่หมดขวดเลย” “ได้... เตรียมเหล้ารอไว้เลย!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more