โรงพยาบาล HR
“โอ๊ย… ปวดหลังชะมัดเลยแก เคสนี้ยากพอตัวเลยนะเนี่ย”
ข้าวหอมบ่นอุบพลางใช้มือนวดไหล่ตัวเอง พวกเราทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาหลังจากเพิ่งออกมาจากห้องผ่าตัดที่กินเวลาไปกว่าเก้าชั่วโมง เริ่มผ่าตัดตั้งแต่สิบโมงครึ่งจน ณ เวลานี้เกือบจะทุ่มกว่าแล้ว นับว่าเป็นเคสที่ผ่าตัดยากอย่างที่ข้าวหอมบ่นจริง ๆ
“เอาน่า อย่าบ่นนักเลยแก อย่างน้อย ๆ เราก็ได้ช่วยชีวิตคนคนหนึ่งไว้ได้สำเร็จแล้วนะ โชคดีจริง ๆ ที่การผ่าตัดลุล่วงไปได้ด้วยดี”
“นั่นสิ จะว่าไปแล้วอาจารย์หมอเก่งจริง ๆ เลยเนอะ สักวันฉันจะต้องเป็นหมอเก่ง ๆ แบบอาจารย์ให้ได้เลยแก”
ฉันยิ้มให้กับข้าวหอมที่แสดงสีหน้ามาดมั่นออกมาอย่างชัดเจน หลายวันมานี้สภาพจิตใจข้าวหอมดีขึ้นเยอะเลยนะ ดูเหมือนว่ามันกำลังพยายามตัดใจจากจีเดย์อยู่ และท่าทางจะไปด้วยดี เฮ้อ… ฉันเอาใจช่วยให้มันตัดใจจากผู้ชายเจ้าชู้คนนั้นให้ได้เร็ว ๆ แล้วกันนะ ไม่อยากเห็นเพื่อนต้องเสียใจอีกแล้
