EP.24 - ท้าทาย
1069 Words
“ทำไมฉันต้องไปกับเธอ?” กาฬวาตถามเสียงดังราวกับต้องการจะให้เพื่อนเขาทั้งสามคนได้ยินด้วย ฉันละอยากจะกัดลิ้นตายจริง ๆ เลย! จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม? อยากให้ฉันเล่นเยอะจัดเต็มใช่ไหม? ได้… เมบีจัดให้!!
“โธ่… กาฬอ่ะ! วันเกิดเพื่อนเค้านะ ตัวเองก็ต้องไปกับเค้าสิ ไม่พาแฟนไปแล้วจะให้พาผู้ชายที่ไหนไปล่ะ!” ฉันพูดเสียงอ่อนเสียงหวานพลางเดินเข้าไปคล้องแขนกาฬวาตราวกับเราสนิทสนมกันมานมนาน ยังดีที่กาฬวาตไม่ได้ขัดขืนหรือสะบัดมือฉันออก แต่จะว่าไปหมอนี่ก็ไม่เคยหักหน้าฉันเลยสักครั้งนะ…เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ความคิดด้านดีของฉันต้องหยุดชะงักเมื่อจู่ ๆ กาฬวาตพลิกตัวแล้วดันสะโพกฉันให้พิงราวระเบียงแทนเขาด้วยความรวดเร็ว เขาใช้สองมือท้าวคร่อมฉันเอาไว้แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบจะชิดกันอีกต่างหาก พอเหลือบมองด้านหลังเขาก็พบกับสายตาเย็นเหยียบจากซันเซทที่มองมาเขม็ง และสายตาล้อเลียนจากเพื่อนรักอีกสองคนของเขา
“นะ…นายจะทำอะไร?”
“ฉันเตือนเธอแล้วว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก… ทำไมไม่ทำ?”
ฉันหลุบตาลงเพราะระยะห่างของฉันกับเขามันค่อย ๆ ลดลงจนน่ากลัว ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เดาใจยากมากที่สุด เขาคิดอะไร จะทำอะไร ฉันไม่สามารถคาดเดาได้เลย แต่ถ้าจะให้ถอยตอนนี้ก็คงจะไม่ได้ คนอย่างเมบีมีแต่เดินหน้าไม่มีทางถอยหลัง ไม่ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นยังไงฉันก็พร้อมที่จะท้าชน!
“เพราะฉันชอบนาย…” ฉันเลื่อนสายตาขึ้นมองเขาโดยไม่หลบ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมหัวใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วย มันก็แค่ละครฉากหนึ่งแหละน่า เพื่อให้เขายอมมาเป็นแฟนหลอก ๆ ให้ฉัน… มันอาจจะดูเลวที่ฉันคิดจะใช้กาฬวาตเป็นเครื่องมือ แต่ว่า… เขาก็ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อย เป็นแฟนกับเมบี ฟินจะตาย! ผู้ชายที่ไหนก็อยากจะคบกับฉันทั้งนั้นแหละ!!
“ชอบฉัน? หึ! นี่คิดจะจับฉันให้ได้เลยใช่ไหม?”
กาฬวาตใช้สายตาหยัน ๆ ไล่มองไปทั่วใบหน้าและร่างกายของฉันราวกับกำลังประเมินอะไรบางอย่าง เขาแสยะยิ้มชั่วร้ายสุด ๆ นี่คงคิดอะไรไม่ดีอยู่ในหัวล่ะสินะ
“ถ้าอยากได้ฉันมากขนาดนั้น ลองทำให้ฉันคลั่งเธอหน่อยเป็นไง?”
“…” ฉันกำมือแน่นขณะกาฬวาตถอยหลังออกห่างจากฉันไปหลายก้าว เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟาด้านข้างซันเซท ก่อนจะใช้สายตาท้าทายมองกัน ไอ้ความเย็นชาตายด้านเมื่อครู่มันหายไปไหนหมดไม่ทราบ?! ทำไมจู่ ๆ ท่าทางของเขาถึงเปลี่ยนไปล่ะ!
“แล้วฉันจะยอมไปงานวันเกิดเวร ๆ นั่นกับเธอ!”
“…”
“ทำให้ฉันคลั่งสิเมบี…”
ฉันยืนนิ่งไปหลายนาทีเพราะคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงต่อไปดี จะปฏิเสธคำท้านั่นแล้วเดินออกจากห้องไปหรือจะยอมรับคำท้าแล้วทำเรื่องบ้า ๆ ด้วยการยั่วยวนเพื่อให้ขอนไม้อย่างกาฬวาตคลั่งกันแน่!
เหอะ! ให้ตายสิ! ไม่ว่าฉันจะเลือกอย่างไหนก็ดูเหมือนจะไม่ดีสักทางเลยอ่ะ!
ถ้าฉันยอมแพ้แล้วเดินออกไปง่าย ๆ ก็เท่ากับว่าฉันจะต้องไปงานวันเกิดจีเดย์คนเดียว และเรื่องที่ฉันตบตาหมอนั่นว่าคบกับกาฬวาตก็ต้องสูญเปล่า แต่ถ้าฉันยอมทำตามคำท้าของกาฬวาตฉันก็ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวกับอีตานี่อีกน่ะสิ! เอายังไงดีล่ะเมบี! คิดสิคิด!
“จะยืนอีกนานไหม? ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปให้พ้นหน้าฉันซะ! แล้วก็เลิกตามติดชีวิตฉันสักที!”
โอ๊ย! อย่าเร่งกันสิไอ้บ้า! ขอนไม้ตายด้านอย่างนายฉันจะยั่วยังไงดีละวะเนี่ย!
“ขอเปลี่ยนคำท้าได้ปะ? !”
เออ! ขอเปลี่ยนคำท้าเลยดีกว่าอ่ะ! ขนาดเกมเศรษฐียังมีตัวเลือกให้เปลี่ยนคำถามเลย!
“เปลี่ยนคำท้า? เหอะ! ทำไม่ได้ว่างั้น?” เขาใช้สายตาคมเข้มจับจ้องฉันราวกับเย้ยหยันกัน แล้วทำไมต้องมองรูปร่างฉันอย่างโจ่งแจ้งขนาดนั้นด้วย! “จะไปไหนก็ไปซะ…แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
ฉันยืนกำหมัดแน่นพยายามระงับโทสะตัวเองสุด ๆ กี่รอบแล้วเนี่ย…หมอนี่ไล่ฉัน ด่าฉันกี่รอบแล้ว! ถามว่าทำไมฉันต้องทน? เหอะ! ก็เพราะฉันต้องการใช้เขาเป็นเครื่องมือในการผลักไสสองพี่น้องแสนอันตรายนั่นไง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมเป็นเครื่องมือให้ฉันง่าย ๆ นี่น่ะสิ!
ไม่ได้นะเมบี… เดิมพันครั้งนี้เธอจะแพ้ไม่ได้! กาฬวาตคือเครื่องมือชั้นดีที่สุดแล้ว เขาสามารถเปิดศึกกับจีเดย์และเจไนท์ได้ง่าย ๆ โดยไม่ต้องทำอะไรมาก เพราะอิทธิพลและอะไรบางอย่างในตัวของเขาทำให้ฉันมั่นใจว่าเขาสามารถจัดการทุกอย่างได้แน่ ๆ
คิดได้ดังนั้นฉันจึงเดินเข้าไปคว้าแก้วเหล้าในมือกาฬวาตมาถือก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด เขาว่ากันว่าแอลกอฮอล์จะทำให้เราใจกล้าและหน้าด้านขึ้น!!
ตึง!
“ขออีกแก้วได้มะ!” ฉันวางแก้วลงตรงหน้าซิมซ์พลางส่งสายตาแพรวพราวให้เขา ซิมซ์ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาก่อนจะคว้าแก้วไปผสมเหล้าให้อย่างว่าง่าย เขายื่นมันกลับมาให้ฉันอีกรอบ ซึ่งดูจากสีของเหลวในแก้วแล้วมันคงจะเข้มไม่เบาเลยละ หมอนี่คงไม่คิดจะมอมเหล้าฉันหรอกใช่ไหม?
อึก!
ฉันกระดกแก้วที่สองรวดเดียวหมดโดยที่สายตายังคงจับจ้องใบหน้าเย็นชาของผู้ชายตรงหน้า กาฬวาตจ้องตาฉันด้วยสายตาเย็นเยือก มันนิ่งเรียบและไร้ความรู้สึกจนฉันแอบหวั่น ต้องทำให้ขอนไม้อย่างเขาคลั่งอย่างนั้นเหรอ… มันยากไปปะวะ?!
- Writer
