มาพูดถึงเรื่องบริษัทของป๊าผมบ้างดีกว่า บริษัทอัครพงษ์กรุ๊ปเป็นบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ของประเทศซึ่งท่านสร้างมาร่วมกันกับภรรยาของท่านที่เสียชีวิตไปเกือบยี่สิบห้าปีที่แล้ว ป๊ารักบริษัทนี้มากแม้ว่าท่านจะไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาดูแลบ่อย ๆ เนื่องจากต้องบินไปนู่นมานี่ตลอดเวลา เพราะนอกจากอัครพงษ์กรุ๊ปแล้วป๊ายังมีธุรกิจอื่น ๆ อีกนับไม่ถ้วน
ก็แหม… ป๊าผมน่ะ! ติดหนึ่งในห้าของมหาเศรษฐีเมืองไทยเลยนะ!
ผมทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่พลางถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากผ่านการเข้าร่วมประชุมเครียด ๆ มาเกือบสองชั่วโมงเต็ม มือหนายกขึ้นคลายเนกไทออกก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วหลับตาลงเพื่อพักสมอง
ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตูไม่ได้ดึงความสนใจไปจากผมสักนิด สองตายังคงปิดสนิทมีเพียงนิ้วชี้ที่กำลังเคาะลงบนโต๊ะเท่านั้นที่บ่งบอกให้บุคคลผู้เข้ามาใหม่ได้รับรู้ว่าผมไม่ได้หลับ ซึ่งคนคนนั้นก็คงจะเป็นเลขาของผมเองนี่แหละ
