สถานะคู่นอน (ของหวง)

เด็กหญิงไร้ชื่อ #1

ถ้าหากว่าตอนนั้น..

พระจันทร์เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อม

เธอก็คงไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างตกต่ำไร้ทางเลือกเหมือนอย่างวันนี้

…

พระจันทร์รู้ดี ว่าชื่อพระจันทร์ที่ใช้อยู่ตอนนี้ไม่ใช่ชื่อแรกเกิดของเธอ..

เด็กหญิงตัวน้อยถูกแม่บังเกิดเกล้าห่อใส่ถุงขยะยัดลงในกล่องพัสดุยับยู่ พันด้วยเทปเพื่อไม่ให้เหลือช่องว่างสำหรับอากาศหายใจ ทั้งที่เพิ่งจะลืมตาดูโลกได้ไม่ถึงสองสัปดาห์ แม่ชีผู้เป็นเจ้าของสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าบ้านร้อยฝันอย่างวิภา ยังคงจำภาพที่ตนเห็นได้ติดตาไม่ลืมเลือน

เพราะสัญชาตญาณของทารกน้องที่ยังอยากมีชีวิตอยู่ ทำให้เด็กหญิงในกล่องแผดเสียงร้องดังจนเธอไปพบตัวเข้า หนูน้อยที่ไม่มีที่มาที่ไปหรือแม้แต่ชื่อจึงถูกชุบเลี้ยงอยู่ในบ้านร้อยฝันมาตั้งแต่ตอนนั้น

แม่ชีเคยบอกเล่าให้พระจันทร์ฟังอยู่เสมอว่า เธอเป็นเหมือนแมวเก้าชีวิต ตอนที่ยังเล็กมาก ๆ ระดับที่ตั้งไข่ยังไม่ได้ พระจันทร์ป่วยกระเซาะกระแซะอยู่บ่อยครั้ง สามวันดี สี่วันไข้ แม่ชีหลายคนในสถานสงเคราะห์ก็คิดว่าคงจะเลี้ยงให้เติบโตไม่ได้แล้ว อีกหน่อยก็คงป่วยจนเสียชีวิตไปแน่ ๆ

แต่แม่ชีวิภาไม่คิดแบบนั้น ต่อให้หมดค่ารักษาพยาบาลมากเท่าไหร่ เธอก็ยังยินยอมพร้อมใจที่จะเลี้ยงดูเด็กหญิงไร้ชื่อให้มีชีวิตรอด และแล้วเม็ดเงินหลายหมื่นที่เสียไปก็ทำให้พระจันทร์เติบโตมาได้จนถึงอายุแปดขวบ

ความโชคดีครั้งยิ่งใหญ่บังเกิดแก่ชีวิตของเด็กหญิงตัวน้อย เมื่อสองสามีภรรยาซึ่งเป็นครูในโรงเรียนประจำอำเภอผ่านแวะเข้ามาทำบุญที่บ้านร้อยฝันเป็นครั้งแรก ฝ่ายภรรยาอย่างคุณครูวันเพ็ญเธอเห็นเด็กหญิงตัวผอมกะหร่องนี้เพียงแวบเดียว ก็เกิดความรู้สึกอยากรับไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมขึ้นมา เช่นเดียวกับทางคุณครูศักดาผู้เป็นสามี ที่ไม่ต้องรอให้ภรรยาเอ่ยขอ เขาก็ยินดีแล้วพร้อมที่จะเป็นพ่อบุญธรรมให้กับหนูน้อยที่ไม่มีชื่อคนนี้

‘งั้นพี่ขอตั้งชื่อให้เด็กคนนี้ว่าพระจันทร์แล้วกันนะเพ็ญ ชื่อเล่นล่ะ เพ็ญคิดว่ายังไง’ ศักดามองดูสมาชิกใหม่ของครอบครัวด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยแววความรัก

วันเพ็ญอมยิ้มขณะที่นั่งลูบผมลูกสาวบุญธรรมหมาด ๆ อยู่บนเบาะข้างหลังคนขับ ‘อืม เพ็ญคิดว่าชื่อหนูจันทร์ก็น่ารักดีนะคะพี่ศักดิ์ เดี๋ยวเราสองคนช่วยกันเลี้ยงหนูจันทร์จนอายุครบสิบห้าปี ค่อยทำเรื่องรับเป็นบุตรบุญธรรมอย่างถูกต้องตามกฎหมายกันเนอะ’

‘หนูจันทร์ชอบชื่อของตัวเองไหมลูก ต่อไปนี้เรียกพ่อว่าพ่อนะ’ ศักดาละสายตาจากท้องถนนเมื่อเห็นว่าไฟจราจรเป็นสีแดง

‘แล้วก็เรียกแม่ว่าแม่ด้วยจ้ะ ต่อไปแม่จะเป็นคนเลี้ยงดูหนูเอง แม่สัญญาเลยว่าแม่กับพ่อเนี่ย จะรักหนูเหมือนเป็นลูกแท้ ๆ เลย เพราะงั้นอย่าคิดว่าพ่อกับแม่เป็นคนอื่นคนไกลเลยนะจ๊ะ’

‘ค่ะคุณพ่อ..คุณแม่…น้องจันทร์ชอบชื่อนี้ค่ะ’

พระจันทร์ในวัยแปดขวบที่เพิ่งมีชื่อเป็นของตัวเองครั้งแรก ยังคงจดจำรอยยิ้มแสนอ่อนโยนของครอบครัวใหม่ได้เสมอมา ศักดาเป็นครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ที่อบอุ่น อ่อนโยน แม้ชีวิตนี้จะไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนเพราะโชคร้ายที่เกิดมาเป็นหมัน แต่เขาก็สามารถทำหน้าที่เป็นพ่อบุญธรรมที่ดีให้กับพระจันทร์ได้ ทั้งเรื่องการอบรมเลี้ยงดู รวมไปถึงสนับสนุนให้พระจันทร์ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ศักดาก็ทำได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

เช่นเดียวกับวันเพ็ญ ครูสอนภาษาไทยผู้มีอารมณ์ขันอยู่เป็นนิจ เธอเป็นสาวสวยผู้โชคร้าย เพราะป่วยเป็นโรคมีบุตรยาก นั่นทำให้ความฝันของวันเพ็ญคือการได้อุปการะเด็กสักคนมาเป็นลูกบุญธรรม ซึ่งพระจันทร์คือเด็กคนนั้นที่เธอมีความตั้งใจเอาไว้ วันเพ็ญไม่เคยดุด่าว่ากล่าว หรือลงโทษพระจันทร์ด้วยความรุนแรงเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถึงแม้ในช่วงประถมปลายลากยาวไปถึงมัธยมต้น เด็กหญิงตัวน้อยจะเริ่มดื้อเพราะเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการเป็นวัยรุ่นอยู่บ้าง แต่วันเพ็ญก็เลือกใช้วิธีเอาน้ำเย็นเข้าลูบเสมอ นั่นทำให้พระจันทร์ปรับปรุงตัวจนกลายมาเป็นเด็กดีพร้อมที่ตั้งใจเรียนในที่สุด

‘คุณพ่อขา คุณแม่ขา วันนี้จันทร์มีข่าวดีสองเรื่องมาเล่าให้คุณพ่อกับคุณแม่ฟังด้วยค่ะ’ สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มในชุดนักเรียนมัธยมปลายโรงเรียนเอกชนชื่อดังแย้มรอยยิ้มหวานหยดให้กับผู้มีพระคุณทั้งสองท่าน ซึ่งในตอนนี้เริ่มมีร่องรอยของวัยชราปรากฏอยู่บนใบหน้าบ้างแล้ว

‘ข่าวดีอะไรจ๊ะลูกสาวคนเก่งของแม่’ วันเพ็ญยกของว่างมาเสิร์ฟให้เด็กสาวซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นของโปรดของพระจันทร์ทั้งสิ้น

‘โครงงานที่จันทร์กับนิ่มแล้วก็เอมผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศระดับประเทศแล้วค่ะ ถ้าจันทร์ได้ที่หนึ่งเนี่ย จันทร์จะเอาโล่รางวัลมาให้คุณพ่อกับคุณแม่ดูเป็นคนแรกเลยค่ะ’

‘โอ้โห เก่งจังเลยลูก เฌอเอมกับนิ่มนวลก็เก่งเหมือนกัน สุดสัปดาห์นี้ชวนเพื่อน ๆ มาทานข้าวที่บ้านเราด้วยสิลูก แม่จะเตรียมเมนูอร่อย ๆ ไว้ให้ฉลองกันเลย’

เฌอเอมและนิ่มนวล คือเพื่อนสนิทที่สุดของพระจันทร์ เฌอเอมเป็นเด็กสาวห้าวเป้ง รักศิลปะการต่อสู้ เก่งทั้งคำนวณและวิชาการ มีข้อเสียเล็กน้อยตรงที่เป็นคนขี้เบื่อ เกียจคร้านอยู่บ้างตามประสาลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวร้านทองในตลาดเช้า เฌอเอมชอบตัดผมสั้น สวมแว่นกรอบหนา ๆ สีหน้าง่วงงุนอยู่เป็นนิจ ต่างกับนิ่มนวล เพื่อนสาวร่วมกลุ่มอีกคนลิบลับ

นิ่มนวลเป็นสาวที่สุดในกลุ่ม รักสวยรักงาม แต่งหน้าเก่ง ชอบทำกิจกรรมที่เน็ตไอดอลทำกัน อย่างเช่นการไปถ่ายรูปที่คาเฟ่เป็นประจำ สมกับเป็นทายาทร้านอาหารฝรั่งเศสชื่อดังใจกลางเมือง

‘ได้สิคะแม่ สองคนนั้นก็บ่นคิดถึงบัวลอยฝีมือคุณแม่แล้วค่ะ โดยเฉพาะยัยเอมนะ ทวงหนูอยู่ได้ทุกสัปดาห์ ว่าเมื่อไหร่จะชวนมาเที่ยวเล่นที่บ้านสักที’

‘พ่อจะรอเจอเพื่อน ๆ ลูกนะ แล้วข่าวดีอีกเรื่องที่ว่าล่ะเรื่องอะไรลูก’ ศักดาเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ที่ตนอ่านอยู่ขึ้นมาสนใจลูกสาว

พระจันทร์อมยิ้ม หยิบเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋านักเรียนที่วางอยู่ใกล้ ๆ ‘เกรดของม.5เทอมสองออกเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ดูนี่สิคะ’

‘โอ้โห เกรดสี่ทุกตัวอีกแล้ว ผลการเรียนม.5 ได้4.00ทั้งสองเทอมเลย เก่งมากลูกพ่อ รักษาระดับการเรียนได้ดีขนาดนี้ หนูจันทร์คนเก่งของพ่ออยากเรียนอะไรล่ะลูก’

‘นั่นสิจ๊ะ ปีนี้ม.6 ปีหน้าก็ต้องขึ้นปี1แล้ว แม่ช่วยดูมหาวิทยาลัยดี ๆ ให้ลูกได้นะ’