“แต่ว่า…” พระจันทร์กำลังจะเอ่ยคัดค้าน ด้วยไม่อยากกินแรงของผู้อาวุโสกว่า แต่อนงค์ก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน
“เถอะน่า.. หนูจันทร์ สัปดาห์นี้หนูทำงานหลายหน้าที่ หนักเกินค่าแรงที่ป้าให้ซะอีก พักบ้างเถอะจ้ะ ระหว่างนี้โทรหายัยนิ่มก็ได้ ป้าไปในครัวก่อนนะ" อนงค์ทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นแล้วรีบเดินออกจากห้องทำงานไป
“แต่บุญคุณที่ป้ามีให้หนูมันมากกว่าเรี่ยวแรงที่หนูใช้ทำงานอีกนะคะ ป้านง..” พระจันทร์พึมพำตามหลังพร้อมกับยิ้มออกมาจาง ๆ มือบางหยิบเอาโทรศัพท์มือถือที่เก็บเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแล้วกดวิดีโอคอลหานิ่มนวลตามที่อนงค์ไหว้วานเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
“ฮัลโหล คิดถึงจันทร์จนต้องโทรฟ้องแม่เลยหรือไงฮึ” พระจันทร์เอ่ยทักปลายสายทันทีที่กดรับ
(จันทร์! โอ๊ย ตายแล้ว เราคิดถึงจันทร์มาก ๆ เลยรู้มั้ย ยัยเอมก็เหมือนกัน นึกว่าจะสิงอยู่ในครัวจนลืมเพื่อนลืมฝูงซะแล้ว สองวีคแล้วนะที่จันทร์ไม่เข้ามาอ่านข้อความอะไร
