พระจันทร์กำกระดาษที่ตนถืออยู่จนยับยู่ไปหมด มวลความโกรธที่สุมอยู่ภายในใจกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตา เธอมองไปยังเพื่อนร่วมสาขาหลายคนที่ต่างกระซิบกระซาบกัน บางกลุ่มที่ออกเสียงขำอย่างออกรสออกชาติจงใจมองมาที่เธอราวกับจะทำให้รู้ตัว
“พระจันทร์..” นิ่มนวลเดินเข้ามาในห้องเลคเชอร์พร้อมกับเฌอเอม ในมือเต็มไปด้วยกระดาษที่โดนขยำทิ้งเรียบร้อย “เราเก็บออกจากบอร์ดในคณะจนครบแล้วนะ เดี๋ยวเรารีบไปฟ้องอาจารย์กัน"
“ใครมันทำวะ แบบนี้มันเรียกว่าหมาลอบกัดชัด ๆ กุเรื่องเก่งขนาดนี้สงสัยที่บ้านเลี้ยงด้วยน้ำเน่าแทนน้ำนมมั้ง" เฌอเอมที่ดูจะมีน้ำโหไม่น้อยจิกสายตาไปยังเพื่อนในห้องทุกคนจนไม่มีใครกล้าสบตาด้วย
เมญ่าลุกขึ้นยืนพร้อมกับเหยียดยิ้ม “ก็นะ ถ้าไม่มีมูลก็คงไม่มีคนปล่อยข่าว ไม่รู้ตัวเลยเหรอพระจันทร์ ทำอะไรอย่าคิดว่าคนอื่นเขาไม่รู้ไม่เห็นสิ”
“เราทำอะไร..” พระจันทร์เค้นเสียงตอบ พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ปล่อยให้ทำนบน้ำตาถูก
