“ทำพาร์ม่าแฮมพันเมล่อนไว้กินเล่นด้วยดีกว่า” พระจันทร์ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ใช้เวลาอีกครู่หนึ่งปิ่นโตสำหรับมื้อเที่ยงก็เสร็จเป็นที่เรียบร้อย เช่นเดียวกับข้าวปั้นสำหรับตนและเพื่อน ๆ
พระจันทร์ส่องกระจกเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย เธอยิ้มให้กับตัวเองแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกความมั่นใจ “สู้เขานะจันทร์! ศึกษาดูงานวันแรกของเทอมสุดท้าย ทุกอย่างต้องออกมาดีแน่นอน ยิ้มเข้าไว้!”
ป่านนี้จะตื่นหรือยังนะ หมอนั่นน่ะ..
หญิงสาวแก้มแดงแจ๋ขึ้นมาเมื่อจู่ ๆ ก็ดันทะลึ่งนึกถึงลูกค้าหน้าตายที่ใส่แรงลงมาในกิจกรรมเมื่อคืนจนทำให้ตอนนี้รู้สึกปวดเอวไปหมด
“จะตื่นหรือยังไม่ตื่นก็ไม่เกี่ยวกับเราหรอกน่า ให้ตายสิ” พระจันทร์สะบัดหัวไล่ความคิดเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตนออก ก่อนจะรีบเดินออกไปที่หน้าอะพาร์ต์เมนต์เพื่อโดยสารรถสาธารณะสายประจำที่เคยนั่งทุกวัน ไปลงที่ป้ายรถเมล์ไม่ไกลจากร้านอาหารที่ตนต้
