รักเกิดที่กลางใจ EP.09 แผนการจับคู่ (1)
1602 Words
“อ้าวดา มาพอดีเลยฉันกำลังออกไปหาแกพอดี แล้วแกไปไหนมาว่ะ อ้อ...แล้วอีกอย่างมีผู้หญิงมาหาพี่แกด้วย” เมธาวีพูดออกไปอย่างเบื่อหน่าย “สงสัยจะเป็นแฟนพี่หนึ่ง"
“ฉันไม่รู้หรอก เห็นเข้ามาก็โวยวายใหญ่เลย ฉันว่าเราไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ดีกว่า ฉันอยากรู้ว่าท่านทั้งสองมีอะไร เมื่อเช้าชวนให้แกกับฉันมาบริษัท” หญิงสาวกล่าวออกมาพร้อมกับเดินนำหน้าเพื่อนรักไปยังห้องตรงหน้า
ก๊อก!...ก๊อก!...ก๊อก!...
“เข้ามาสิ” เสียงอนุญาตจากด้านใน
“คุณแม่มีอะไรกับพวกหนูหรือคะ เห็นเมย์เขาบอกว่าแม่ชวนพวกเรามาบริษัท มีอะไรหรือเปล่าค่ะ” กานดา ถามมารดาออกไป
“นั่งก่อนสิ จะไม่นั่งกันหรือไงลูก”แม่เลี้ยงพูดออกมาพร้อมกับกดโทรศัพท์เรียกเลขาฯให้เข้ามาคุณวรรณเข้ามาพบฉันหน่อย
“ค่ะ คุณประธาน”
ก๊อก!...ก๊อก!...ก๊อก!...
“เข้ามาได้” เสียงคุณนารีพูดออกมาพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะเดินทำงานมานั่งที่โชฟาข้างๆ บุตรสาว
“มีอะไรให้ดิฉันรับใช้ค่ะท่านประธาน” วีรวรรณพูดออกมาพร้อมทั้งก้มตามองหญิงสาวอีกคนที่เธอไม่รู้จัก
“เอ่อ คุณวรรณ เอากาแฟมาให้ฉันสามที่นะ แล้วขนมด้วย ลูกจะเอาอะไรเพิ่มมั้ย” คุณนารีหันมาถามลูกสาว
“ไม่ล่ะคะคุณแม่ เมย์ แกจะเอาอะไรเพิ่มมั้ย ฉันจะได้สั่งทีเดียวเลย” กานดาหันไปถามเพื่อนรัก
“ไม่ละดา เมื่อกี้เรานั่งทานขนมในห้องคุณหนึ่งแล้วยังอิ่มอยู่เลย” หญิงสาวกล่าวออกไปพร้อมกับยิ้มให้เพื่อนรัก”
“งั้นดาเอาน้ำส้มคั่นเพิ่มอีกแก้วละกันคะ พี่วรรณ”
“ได้ค่ะคุณดา ถ้างั้นดิฉันจะจัดการให้นะคะ” เธอกล่าวออกไปพร้อมกับยิ้มให้หญิงสาวอีกคน
“เมย์ แกว่าพี่วรรณเขามองแกแปลกๆ มั้ย” กานดาถามเพื่อนรักออกไป
“เขาเป็นพี่สาวของพี่ภูนะดา เราเคยเจอพี่วรรณที่บ้านของพี่ภูเมื่อปีก่อน” หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจออกมา
“หนูเมย์ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก แม่เห็นเมย์เครียดไปนะ มีอะไรปรึกษาแม่ได้นะ”คุณนารีกล่าวออกไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มอบอุ่นมายังเพื่อนรักของลูกสาว
“ยัยเมย์เขาเลิกกับแฟนนะคะแม่ เอ่อ แล้วแฟนยัยเมย์ก็เป็นน้องชายของพี่วรรณ เลขาฯของคุณแม่นะคะ”กานดาตอบมารดาออกไป
“อย่าคิดมากนะลูก คนเราก็ต้องมีปัญหาด้วยกันทั้งนั้นแหละ อย่าคิดมากเลย บริษัทแม่เป็นไงบ้าง” เธอพูดกับเพื่อนรักของลูกสาว
“ก็ดีคะ พี่ๆ ทุกคนน่ารักดี เมย์ว่า น่าทำงานดีคะ บรรยากาศก็ดี พนักงานทุกคนมีอัธยาศัยดีมาก” หญิงสาวตอบออกมา
“เอ่อ...คุณแม่คะแล้วนี่พี่หนึ่งไปไหนหรือคะน้องดาไม่เห็นพี่หนึ่งเลย ไม่รู้ว่าไปไหนปล่อยให้ยัยเมย์อยู่ในห้องคนเดียว” หญิงสาวถามมารดาออกมา
“ตาหนึ่งเข้าประชุมตั้งแต่เช้าแล้วมีอะไรหรือเปล่าลูก”
ก๊อก!...ก๊อก!...ก๊อก!...
“เข้ามาสิ”
“นี่คะกาแฟ น้ำส้มคั่น และก็ขนม”
“วางไว้ตรงนั้นแหละ”คุณนารีพูดกับเลขา “ไม่มีอะไรแล้วล่ะขอบคุณมาก คุณเอกราชประชุมเสร็จหรือยังคุณวรรณ ถ้าเสร็จแล้วบอกให้มาพบฉันหน่อย”
“คะท่านประธาน เอ่อ...ขอโทษนะคะคุณดาคือพี่ขอคุยกับเมย์หน่อยได้มั้ยคะ”วีรวรรณพูดพร้อมกับก้มหน้ามาสบตาแฟนของน้องชาย
“เอ่อ...คือ ดา ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พี่วรรณ ถามเมย์เองดีกว่า”
“ได้สิคะ พี่วรรณงั้นเราไปคุยกันข้างนอกดีกว่าคะ ขอตัวแป๊บหนึ่งนะคะคุณแม่ เดี๋ยวฉันมา” เมธาวีเดินตามวีรวรรณออกไป
“มีเรื่องอะไรกันเหรอลูก แล้วทำไมคุณวรรณกับหนูเมย์ต้องออกไปคุยข้างนอกกันมีอะไรหรือเปล่า บอกแม่ได้มั้ย” แม่เลี้ยงนารีถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
“เมย์เลิกกับน้องชายพี่วรรณนะคะคุณแม่ เขาสองคนเลิกมาได้ ประมาณ สามเดือนแล้ว หนูเลยพาเมย์เขามาพักผ่อนที่นี่นะคะ คุณแม่มีอะไรหรือคะ” กานดาหันไปมองมารดาอย่างสงสัย
“แม่มีเรื่องให้เราช่วยหน่อย ได้มั้ยยัยดา” แม่เลี้ยงนารีตัดสินใจทันทีเหมือนกัน ที่จะให้ลูกสาวช่วยในเรื่องของลูกชายและเพื่อนรักของลูกสาว
“คุณแม่มีอะไรให้น้องดาช่วยบอกมาเลย ดาช่วยคุณแม่อย่างเต็มที่แต่มันเรื่องอะไรละคะ”
“แม่อยากได้เพื่อนเรามาเป็นลูกสะใภ้ น้องดาต้องช่วยแม่นะ ตกลงมั้ย” แม่เลี้ยงนารีบอกยิ้มๆพร้อมกับรอฟังคำตอบจากลูกสาว...
“อะไรนะคะคุณแม่” กานดาถามอย่างตกใจกับคำตอบของมารดา
“แม่มีเหตุผลนะว่าแต่เราจะช่วยแม่มั้ย”
“ได้สิคะคุณแม่”
“แล้วแม่ค่อยเล่าเหตุผลให้ฟัง” พร้อมวางแผนไว้ในใจว่างานนี้ต้องสำเร็จ เพราะเธอมีลูกสาวเป็นตัวช่วยที่ดีเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง
//////////
อีกด้านหนึ่ง วีรวรรณจ้องมองหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของน้องชายด้วยความสับสนแปลกใจ ระหว่างน้องชายหล่อนกับหญิงสาวมีปัญหาอะไรกัน
“พี่วรรณมีอะไรกับเมย์หรือคะ”
“พี่ถามเมย์ตรงๆเลยนะ เมย์เลิกกับภูแล้วใช่มั้ยเพราะเห็นภูโทรฯมาหาพี่ บอกว่าเมย์ไม่ได้อยู่กรุงเทพปิดมือถือมีปัญหาอะไรกันทำไมถึงไม่คุยกันล่ะ เงียบหายไปแบบนี้มันไม่ดีนะเมย์“
“พี่ภูเขาให้พี่วรรณมาพูดกับเมย์หรือคะ เราเลิกกันได้สองสามเดือนแล้วคะ ไม่รู้ว่าจะเล่าพี่วรรณยังไงตอนนี้ เมย์ไม่พร้อมที่จะเล่า เอาไว้เมย์พร้อมเมื่อไรแล้วจะเล่าให้ฟังนะคะ พี่วรรณมีอะไรกับเมย์อีกหรือเปล่า ไม่อย่างงั้นเมย์ของตัวก่อนนะคะ” ยังไม่ทันที่วีรวรรณจะได้ถามอะไรต่อ เสียงของเจ้านายหนุ่มก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
“คุยอะไรกันหรือครับ” เอกราชถามพร้อมกับเดินมาหยุดที่สองสาวต่างวัย “ทำไมเมย์มาอยู่ตรงนี้ล่ะ พี่ไปหาเราที่ห้องทำงานก็ไม่เจอเมื่อ”
“พอดีเมย์ออกมาหายัยดานะคะ คุณหนึ่งมีธุระอะไรกับเมย์หรือคะ”
“พี่จะพาเราไปทานข้าวเที่ยงนะ แล้วคุยธุระกันเสร็จหรือยัง” ชายหนุ่มหันไปถามเลขาของมารดา
“ดิฉันคุยธุระเสร็จแล้วคะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ พี่ไปนะเมย์ไว้เราค่อยคุยกันมั้ย”
วีรวรรณสบตาคนรักของน้องชายด้วยความสงสัย และยิ่งสงสัยเข้าไปอีก เมือ่เห้ฯสายตาของเจ้านายหนุ่มที่ยืนมองสาวน้อยผู้นี้
“ค่ะพี่วรรณ” ตอบรับอย่างสุภาพ
“งั้นเราไปกันเถอะ” ชายหนุ่มหันมาคุยกับหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมกับเดินออกไปยังลิฟท์
“คุณหนึ่งคะ เราจะไม่ไปชวนยัยดากับคุณแม่ด้วยหรือคะ” หญิงสาวถามออกไปทั้งที่ในใจยังคงคิดเรื่องของภูชิตอยู่ ทำไมชีวิตหล่อนถึงได้เจอแต่ปัญหาตลอดเลย
“ไปเถอะพี่ว่าคุณแม่กับยัยดาคงรอเราสองคนแล้วละ” ชายหนุ่มตอบออกมาพร้อมกับหันหลังไปอีกทางเพื่อไปยังห้องทำงานของมารดา เอื้อมมือไปเปิดประตูห้องมารดา
“คุณแม่ครับเที่ยงแล้วนะครับ”
“มีอะไรหรือตาหนึ่ง” นางถามออกไปพร้อมกับมองลูกชายแล้วส่งยิ้มเมื่อเห็นว่าลูกชายของนางเดินมากับใคร
“ผมจะมาชวนคุณแม่กับยัยดาไปทานข้าวนะครับ” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับนั่งลงข้างๆ มารดา “คุณแม่ว่าไงครับ จะไปกับผมหรือเปล่า”
“ไม่ละ แม่มีนัดกับคุณพ่อแม่ ยัยดาด้วย เราไปทานกันสองคนเถอะ หนูเมย์คงจะหิวแล้ว นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว”
“งั้นผมไปก่อนนะครับ”
“ไปเถอะลูก ดูแลหนูเมย์ดีละ” เธอตอบออกไปพร้อมกับกำชับลูกชายอีกครั้ง
“ครับคุณแม่ ผมจะดูแลอย่างดีเลย แล้วเราล่ะไม่ไปกับพี่แน่นะ”
“ไม่ล่ะคะ พอดีเมื่อกี้มีคนโทรมาชวนน้องดาทานข้าวแล้วคะ พี่หนึ่งไปกับยัยเมย์เถอะคะไม่ต้องเป็นห่วง น้องดาหรอก”
“แกไม่ไปจริงๆหรือดา ฉันว่าเราน่าจะไปกันทั้งหมดนี่เลยนะ ไม่ดีกว่าเหรอ” เมธาวีหันไปถามเพื่อนรักอย่างงงๆ
“จะบ้าเหรอฉันกับคุณแม่มีนัดแล้ว แกไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันกับคุณแม่”
“งั้นเราไปกันเถอะเมย์ พี่ว่าเดี๋ยวจะหิวเป็นลมกันเสียก่อน” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับถือวิสาสะจับมือหญิงสาวพร้อมกับเดินกันออกไป
“แม่ว่าน่าลุ้นนะดา” แม่เลี้ยงนารียิ้มเมื่อเห็นกริยาที่ลูกชายของนางแสดงออกมากับเพื่อนรักของลูกสาวคิดแล้วนางก็หัวเราะในลำคอ
“ดาก็หวังอย่างนั้นค่ะ”
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
