~(AIZEN SANTOS POV)
"Na-stress lang si tito, tumaas ang blood pressure niya at medyo nagsikip ang dibdib niya. But he's fine now. You don't have to worry."
I nodded.
"Magpahinga kana, you look tired. I promsie hindi ko pababayaan si tito."
Pumikit ako at muling tumango, "Thank you so much, Reb."
Dinala nito ang kamay sa gilid ng ulo ko and gently caressed it with a slight smile on his lips.
I didn't know. Kahit papaano, that smile made me feel better.
Dumaan muna ako sa restroom. Binasa ko ang mga kamay ko and when I felt that it was still not enough ay binasa ko na ang mukha ko.
Damn, I couldn't absorb everything.
Hanggang ngayon nakikita ko pa rin ang mga matang iyon. His face... everything. Pumikit ako nang mariin.
Paulit-ulit kong siniksik sa sarili ko na tama ang nakita ko.
