EP 14 | คนเดียวกัน
ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งกับเตียงนอนด้วยความหงุดหงิด คนอุตส่าห์จะอารมณ์ดีขึ้นเพราะท้องฟ้าคืนนี้พระจันทร์สวย แต่พอเห็นหน้าบอดี้การ์ดนั่นความหงุดหงิดก็พานกลับมาอีก
“อีตาบ้า...”
เธอเผลอกัดริมฝีปากแน่น ความรำคาญปะทุขึ้นมาในใจอย่างห้ามไม่อยู่
แต่แปลกพอนึกถึงเหตุการณ์ที่สบตากันเมื่อครู่ ตอนที่ดวงตาคมกริบสีดำสนิทสบเข้ากับดวงตาของเธอพอดิบพอดี
หัวใจของเธอเหมือนเต้นผิดจังหวะไปชั่วขณะ ความรู้สึกวูบไหวแปลกประหลาดแล่นวาบเข้ามาอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่กลับสบตาเธอนิ่งไม่ได้เบือนหนีไปไหน ริมฝีปากของเขายกยิ้มขึ้นน้อย ๆ เป็นรอยยิ้มที่ดูเหมือนเย้ยหยันซ่อนอยู่พิกล
“ยิ้มบ้าอะไร ชิ...” มีอาเบะปากพลางพึมพำกับตัวเอง นึกหงุดหงิดและหมั่นไส้กับท่าทางที่เขาทำ
น่าหงุดหงิดเป็นบ้า!
“ฉันจะจัดการยังไงกับหมอนี่ดีนะ...”
จะใช้ไม้แข็งเขาก็ไม่กลัว
หรือพอจะใช้ไม้อ่อนก็ดูเหมือ
