บทที่ 1
288 Words
"ฉันคงเรียนต่อไม่ได้แล้วล่ะ" คนที่พูดคำนี้ออกมาดวงตาเศร้าหมองมาก บ่งบอกให้คู่สนทนารับรู้ถึงอารมณ์ของเธอในเวลานี้
"ใจเย็นก่อนสิเสน่หา เธอลองยื่นกู้ดูก่อนไหม" งามพร้อมคือกัลยาณมิตรที่ดีของเสน่หา ไม่ว่าเพื่อนจะพบเจออะไรงามพร้อมก็ไม่คิดจะทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลังคนเดียว
"อย่าลืมสิว่าบ้านฉันเป็นผู้ที่ล้มละลาย"
"ให้ฉันคุยกับคุณป๋าให้ไหม" คุณป๋าที่กล่าวถึงคือพ่อผู้ให้กำเนิด แต่งามพร้อมเป็นลูกนอกสมรส
"เธอยังคบฉันเป็นเพื่อนฉันก็ขอบคุณมากแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องลำบากใจไปด้วยอีกคน" เสน่หารู้ว่าปัญหาครอบครัวของเพื่อนก็ไม่ได้เบากว่าตัวเองเลย
"แล้วจะทำยังไงดีล่ะ เธออย่าลืมสิว่าครอบครัวยังหวังพึ่งเธออยู่"
"ตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย ฉันขออยู่คนเดียวได้ไหม"
"เธออย่าลืมว่ายังมีเพื่อนคนนี้อยู่ข้างๆ เสมอ"
"ขอบใจเธอมากนะงามพร้อม ที่เธอไม่รังเกียจฉันเหมือนเพื่อนคนอื่น" ครอบครัวของเสน่หาล้มละลายเพราะพัวพันในเรื่องฉ้อโกง ตอนนี้พ่อถูกดำเนินคดีอยู่ ส่วนแม่แทบไม่อยากออกมาพบเจอสังคม ตัวเธอคิดว่ายังไงก็ต้องหยุดเรียนไปก่อน ความฝันที่เคยวาดไว้พังทลายลงจนหมดสิ้น
เสน่หา อภินันท์ธนา นักศึกษาปี 2 ตอนเข้ามาใหม่ๆ ทุกคนต่างก็ห้อมล้อม เพราะเธอเป็นลูกสาวของคนมีเงินคนหนึ่ง แต่พอข่าวของพ่อเธอถูกเผยแพร่ เพื่อนที่เคยมีต่างก็ดูถูกว่าเธอเป็นลูกสาวของคนที่ฉ้อโกง
- Writer
