HOPE
Pinaghila ako ng upuan ni Daniel.
"Thank you," tipid at mahina kong sabi.
Marahan akong naupo.
Kimi ang kilos at galaw ko sa kaniyang harapan.
Kahit ang ngiti ko'y pilit lamang na napipilas sa aking mga labi.
Natural na natural ang kilos ni Daniel, walang pinagbago.
Pagkatapos niyang lagyan ng loaf bread, sunny side up egg and bacon ang aking pinggan ay yumuko siya ng bahagya.
Humakbang paatras ng isang beses at deritso ang tayo niyang pumuwesto lamang sa isang gilid banda sa aking likuran.
At usual ang dalawang kamay niya ay nakapirmi lamang mula sa kaniyang likuran.
"H-hindi mo naman kailangan na maging ganyan kapormal sa akin Daniel, hindi ka naman makikita ni Kuya e, he's in the conference room," ang mahina kong sabi ngunit tutok ang mga mata ko sa paglalagay ng b
