หลังจากที่ไอร่าหลับไปนานหลายชั่วโมง เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดที่ปกคลุมห้อง บ่งบอกว่าเวลาล่วงเลยเข้าสู่ยามค่ำคืนแล้ว ไอร่ารู้สึกเหงาในทันทีเมื่อเหลียวมองไปรอบๆ แล้วไม่พบภาคินซึ่งควรจะอยู่ข้างๆ หัวใจไอร่าเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่น มือเย็นเฉียบด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยว ไอร่าจึงตัดสินใจลุกจากเตียง เดินค้นหาภาคินรอบๆ ห้อง แต่ทุกซอกทุกมุมกลับเงียบสงัด
เมื่อหาภาคินไม่พบ ไอรานั่งทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างสิ้นหวัง ความหวาดหวั่นและความรู้สึกถูกทอดทิ้งก่อตัวขึ้นมาอย่างท่วมท้น น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของเธอโดยไม่รู้ตัว ไอร่ารู้สึกเหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวอีกครั้ง ราวกับทุกอย่างกำลังหลอกหลอนเธอให้กลับไปอยู่ในช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความเหงาและความเปราะบาง
ด้านภาคิน หลังจากที่เฝ้าไอร่ามาตลอดหลายชั่วโมง ภาคินเห็นว่าไอร่าหลับสนิทจึงตัดสินใจแอบออกไปซื้อของกินที่ร้านสะดวกซื้อด้านล่างคอนโด เพราะไม่อยากปล่อยให้ไ
