ไอร่าของนายนักเลง

ตอนที่ 9 พวกกาก

หลังจากที่ภาคินเดินออกมาจากบ้าน ภาคินก็รีบไปที่โกดังร้างทันที เมื่อไปถึงภาคินก็เห็น คิวเท น้ำเหนือ และคนอื่นอยู่ด้วย

"ไอวาที มันทำอะไร" ภาคินเอ่ยออกมาทันทีเมื่อมาถึง

"พวกมันไปตัดท่อน้ำของชาวบ้านจนตอนนี้ชาวบ้านไม่มีน้ำใช้" ภูผาหนึ่งในกลุ่มของ

ภาคินเอ่ยขึ้น

“ไอ้คนกระจอก มันก็ยังเป็นคนกระจอกไม่เปลี่ยน” ภาคินเอ่ยเสียงแข็ง โดยไม่ต้องการจะฟังเหตุผลเพิ่มเติม

“เอาไงต่อ?” น้ำเหนือถามด้วยน้ำเสียงกังวล ขณะที่ทุกคนในกลุ่มมองหน้ากันด้วยความเครียด

“กูจะไปหามัน” ภาคินประกาศอย่างมั่นใจ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจ และรู้ดีว่าสิ่งที่ต้องทำไม่ใช่แค่การโต้เถียง แต่ต้องเข้าไปจัดการให้มันจบ

กลุ่มของภาคินเดินออกจากโกดังไปพร้อมกัน แสงแดดที่ส่องลงมาในช่วงบ่ายทำให้บรรยากาศดูร้อนอบอ้าว แต่ภาคินกลับไม่สนใจ เขามีแต่ความคิดที่จะจัดการกับวาทีและกลุ่มของมัน

เมื่อถึงโกดังที่วาทีใช้เป็นที่ซุ่มซ่อน ภาคินหยุดชะงักและมองเข้าไปข้างใน ภาคินเห็นวาทีและลูกน้องนั่งรวมตัวกันอยู่ แต่เมื่อวาทีเห็นพวกภาคิน วาทีก็ยิ้มอย่างเยาะเย้ย

“ตามมาจนได้นะมึง ฮ่า ” วาทีเอ่ยเสียงดังขำในขณะที่ลูกน้องของมันหัวเราะตาม

“ไอกระจอก ไม่พอใจกูมาจัดการกับกูไม่ใช่ใช้วิธีสกปรก” ภาคินตะโกนถามกลับ พร้อมกับยืนมั่นคง ไม่ยอมให้ความกลัวเข้ามาในใจ

"ไอพวกชาวบ้านมันก็แค่ตัวถ่วง มันสมควรที่จะโดน" วาทีหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ

"อยากเป็นใหญ่แต่ใช้วิธีนี้ มึงคิดหรอว่าพวกชาวบ้านจะเคารพมึง" ภาคินกัดฟันพูดออกมา

"ถ้างั้นมึงก็รีบไปต่อน้ำให้ชาวบ้านดิ ไปดิ ไป ไป ชุๆ" วาทีเอ่ยออกมาอย่างเยาะเย้ย พร้อมไล่ภาคินเหมือนหมา

"ไอพวก บัดซบ! พวกมึงต้องจ่ายในสิ่งที่มึงทำ" ภาคินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ขณะที่กลุ่มเพื่อนของภาคินก็ยืนข้างๆพร้อมที่จะสนับสนุน

"เออมาดิ กูพร้อมจ่าย ฮ่า ฮ่า" วาทีท้าภาคิน

อย่างดูถูกขณะที่ของวาทีต่างก็ยิ้มเยาะใส่ภาคินและกลุ่มของภาคิน

ด้านน้ำเหนือและคิวเทมองกลุ่มของวาทีด้วยสีหน้าโกรธแค้นแทนภาคินและจะไม่ยอมให้วาทียืนหัวเราะสนุกแบบนี้อีก

เมื่อภาคินเห็นรอยยิ้มเยาะของวาที ความอดทนของเขาก็หมดลงในทันที ภาคินก้าวเท้าเข้าไปใกล้ๆ และเรียกความสนใจจากวาทีอย่างรวดเร็ว ด้วยความโกรธที่พลุ่งพล่านในใจของภาคิน

"มึงคิดว่ามึงทำอะไรอยู่?" ภาคินตะโกนด้วยน้ำเสียงดุดัน ความรู้สึกอัดอั้นในอกมันถาโถมจนเกือบจะทำให้ภาคินหายใจไม่ออก

"ฮ่าๆๆ มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร "วาทีหัวเราะเสียงดังขณะยืดตัวขึ้นอย่าง เต็มที่ทำท่าจะเข้ามาใกล้

แต่ก่อนที่วาทีจะมีโอกาสขยับตัว ภาคินก็พุ่งเข้าไปหาวาทีด้วยความเร็ว เสียงดังของหมัดที่กระทบเข้าที่หน้าของวาทีดังขึ้นไปทั่วโกดัง ส่วนลูกน้องของวาทีต่างตกใจ เมื่อเห็นผู้นำของพวกเขาถูกกระทบอย่างไม่คาดคิด

"ไอ้ภาคิน!" วาทีสบถขณะถอยหลังเล็ก

น้อยจากแรงที่โดน แต่แล้ววาทีก็รวบรวมสติกลับมา พร้อมกับสั่งให้ลูกน้องของตัวเองเข้ามา

ส่วนกลุ่มเพื่อนของภาคินที่อยู่ด้านหลังไม่รอช้า ก็รีบเข้ามาช่วยกัน โดยมีน้ำเหนือและคิวเทเป็นแนวหน้า และมีภูผาตามมาข้างหลังพร้อมกับไม่ยอมให้ใครอยู่ข้างหลัง ทุกคนต้องการที่จะสนับสนุนภาคินในครั้งนี้

"ไอ้พวกกาก! มึงคิดว่าจะชนะพวกกูได้?"น้ำเหนือตะโกนท้าทาย ทำให้ลูกน้องของวาทีรู้สึกสั่นสะเทือนอยู่บ้าง

"พวกมึงมันไม่มีอะไรทั้งนั้น!" วาทีตอบเสียงดังก้อง ขณะที่มันรวบรวมลูกน้องและวิ่งเข้าไปสู้กับกลุ่มของภาคินเสียงของการต่อสู้ดังก้องอยู่ภายในโกดัง

กลุ่มภาคินและวาทีปะทะกันอย่างดุเดือด หมัด

แลกหมัด ต่างฝ่ายต่างลงแรง

"อย่าให้พวกมันหนี!" ภาคินตะโกนสั่ง พร้อม

กับฟันไปที่ลูกน้องของวาทีที่พยายามจะตีเขา

"กูจะไม่ให้มึงทำ จำวันนี้ไปจนตายไอพวกกระจอก!" ภาคินพูดขณะที่เขาเลื่อนตัวไปข้างหลังเพื่อหลบหมัดของลูกน้องวาที แล้วยืนอยู่ในตำแหน่งที่พร้อมจะโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ในขณะเดียวกัน น้ำเหนือและคิวเทก็ทำงานร่วมกันในการจัดการกับลูกน้องอีกกลุ่มของวาที สถานการณ์ในโกดังกลายเป็นสนามรบที่ดุเดือด

"มาทางนี้!" คิวเทตะโกนเพื่อเรียกความสนใจ และคิวเทก็ชวนให้ทุกคนจัดการกับวาทีอย่างพร้อมเพรียง

"ทำให้พวกมันจำ!" ภาคินเอ่ยด้วยความมุ่งมั่นในน้ำเสียง

ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้กันและ ต่างก็ได้รับบาดเจ็บ จนกระทั่งเมื่อฝ่ายวาทีรับมือไม่ไหวบางคนก็หนีไป ส่วนวาทีเมื่อเห็นลูกน้องตัวเองค่อยๆหนีไปทีละคน วาทีจึงถีบภาคินแล้วหันหลังหนีไปด้วยอย่างรวดเร็ว

แม้ภาคินจะเจ็บจากแรงถีบ แต่ภาคินก็ไม่ยอม

แพ้ ภาคินจึงลุกขึ้นมาในทันทีแล้ววิ่งตามวาที

ไปอย่างไม่ลดละ ทั้งคู่วิ่งออกจากโกดังมุ่งหน้าสู่ถนนใหญ่ เสียงฝีเท้าของทั้งสองดังสะท้อนในความเงียบของถนน ภาคินวิ่งไล่ตามวาทีด้วยความเร็ว ในใจของภาคินเต้นแรงจากความโกรธที่ถูกปลุกขึ้นมา

เมื่อถึงทางโค้งใกล้ถนนใหญ่ ภาคินเริ่มไล่ทัน ระยะห่างระหว่างภาคินกับวาทีค่อยๆลดลง จนในที่สุด ภาคินก็ยื่นมือออกไปคว้าคอเสื้อของวาทีได้สำเร็จ

เสียงผ้าฉีกขาดดังขึ้นเล็กน้อยเมื่อภาคินกระชากเสื้อวาทีอย่างแรง ทำให้วาทีเสียหลักล้มลงไปนอนหงายกับพื้นถนนอย่างจัง ตัววาทีสะบัดไปตามแรงดึงสายตาเขาเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัวในขณะที่พยายาม

ตะเกียกตะกายลุกขึ้น

เมื่อวาทีลุกขึ้นพร้อมกับชักมีดออกมาจาก

กระเป๋ากางเกง สายตาของเขาเต็มไป

ด้วยความมุ่งร้าย ภาคินกลับไม่แสดง

ความกลัวแม้แต่น้อย ใบหน้าของเขายัง

คงนิ่งเฉยเหมือนเคย ความคุ้นชินกับการ

เผชิญหน้ากับอาวุธเช่นนี้ทำให้เขารับมือ

ได้อย่างเยือกเย็น

"ตายซะเถอะมึง!" วาทีตะโกนเสียงกร้าว

ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ภาคินอย่างเต็มแรง

ภาคินเบี่ยงตัวหลบได้ทันอย่างฉิวเฉียดมีดของวาทีฟันลงไปในอากาศ ทั้งสองเริ่มต่อสู้กันอีกครั้ง ฝีมือของวาทีแม้จะรุนแรงแต่ขาดความแม่นยำ ต่างจากภาคินที่ดูเหมือนจะสามารถหลบการโจมตีได้เกือบทุกครั้ง แต่แล้วการต่อสู้อันรวดเร็วนี้ก็มีจังหวะที่ภาคิน

พลาด ภาคินไม่ทันเห็นการแทงเฉียบพลันของวาทีทำให้มีดของวาทีกรีดเข้าที่แขนของ

ภาคิน เลือดไหลซึมออกมาทันที

เมื่อเห็นแบบนั้นวาทียิ้มออกมาอย่างสะใจ หวังจะจบการต่อสู้ด้วยการแทงเข้าที่หน้าท้องของภาคิน ทว่าภาคินเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็ว แต่มีดก็ยังเฉียดท้องเข้าไป ทำให้เกิดแผลเล็กๆ เลือดเริ่มไหลออกมาทั้งจากหน้าท้องและแขน แต่ภาคินยังคงยืนหยัด ไม่แสดงความเจ็บปวดใดๆ ใบหน้าของภาคินยังคงนิ่ง เฝ้ารอจังหวะที่จะสวนกลับ และเริ่มรู้สึกถึง

ความกดดันที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้น

วาทีเห็นภาคินบาดเจ็บอยู่ วาทีจึงยิ้มอย่างสะใจและตัดสินใจพุ่งเข้าไปหวังจะจบเรื่องทั้งหมดในทันที ร่างของวาทีพุ่งเข้าใกล้ภาคินด้วยความมั่นใจ แต่ทว่า...

โครม!!