หลายวันผ่านไป...
ไอร่าตัดสินใจทิ้งบ้านหลังใหญ่ของศิรวัฒน์ไว้เบื้องหลัง ไอร่าเลือกที่จะมาขังตัวเองอยู่ในคอนโด หลีกหนีจากทุกสายตาและทุกคำพูดรอบตัว ราวกับการอยู่คนเดียวคือเกราะป้องกันที่เธอใช้ซ่อนความเจ็บปวด แม้คอนโดจะเป็นที่พักที่เธอเคยชอบเพราะให้ความเป็นส่วนตัว แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นที่คุมขังเธอในความเงียบและความเหงา
ในแต่ละวัน ไอร่าแทบไม่ได้ออกไปไหน ไอร่าปล่อยให้วันผ่านไปอย่างไร้ความหมาย ใช้เวลานั่งเหม่อมองผ่านกระจกออกไปด้านนอกอย่างไร้จุดหมาย หรือไม่ก็นั่งอยู่กับกองอาหารสำเร็จรูปและกาแฟที่แทบไม่มีรสชาติ อาหารที่เคยโปรดปรานตอนนี้ก็ดูจืดชืดในสายตาไอร่า และเมื่อถึงกลางคืน ความเงียบของคอนโดก็ยิ่งทำให้ความคิดไอร่าวนเวียนอยู่กับความรู้สึกสับสนและปวดร้าว
ไอร่าพยายามหลีกเลี่ยงการคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับภาคินและคำสั่งของศิรวัฒน์ แต่มันก็กลับมาหลอกหลอนทุกครั้งที่ไอร่าล้มตัวลงนอน ห้วงความคิด
