STILL YOU (SPG)

ANONG NANGYAYARI???

"Katrina, ipapadala kita sa ibang bansa. I just can't look after you while I am managing the business. Alam mo naman siguro kung paano magpatakbo ng negosyo?" I looked at my brother in confusion. Bakit kailangan pa akong ipadala sa ibang bansa. Wala naman akong kakilala doon. Besides nandito naman si nana.

"kuya, why do I have to go to another country? Nana can surely take care of me while you're away" katwiran ko dito. Ngunit mas nagulat ako nang bigla na lamang niyang ibinagsak ang kanyang mga kubyertos at seryosong nakatingin sa akin. Nakaramdam ako ng takot. Hindi naman ganito ito dati e. My kuya Rex is the sweetest.

Pero magmula nang mamatay ang aming mga magulang ay palagi na lamang mainit ang ulo nito. It's been months since they died, pero hindi ko na kailanman nakita pang ngumiti ang kuya ko. He's been going in and out of the country. Minsan nakikita ko itong nakatitig sa kawalan.

"This is for your own good! Do as I say. Doon ka mag-aaral. Hindi ba at gusto mong mag doctor? Do it. Hindi kita hahadlangan sa mga pangarap mo. Just please, do as I say. I want the best for you" aniya ng may paki-usap. Naging maayos na rin ang awra nito na kaninang madilim.

"O-okay, but can I take Nana with me?"

"Good. Yes, nana will come with you" pagkasabi niyon ay tsaka siya lumisan sa hapag.

Ipinagpatuloy ko na lamang ang aking pagkain dahil kanina pa akong nagugutom.

I guess hindi ko na matatapos ang school year dahil kailangan ko nang umalis. Kuya just informed me na aalis na kami papuntang U.K in 3 days. Nakakagulat ang mga kaganapan. Sobrang bilis ng pangyayari.

Kailangan ko na ring magpaalam kay Diego kahit sinaktan ako nito noon. Kailangan kong sabihin dito na hintayin niya ako ulit kahit mag gf siya ng marami basta kami ang end game. At hihintayin niya ako. I will marry him.

Pagkatapos kong kumain ay nagtungo na ako sa aking silid upang maligo. Hindi naman ako nagtagal sa pagliligo at hindi ko na rin kailangan pang pumasok sa school ngayon dahil naipagpaalam na ako ng aking kuya sa school's management na hindi na ako tutuloy sa pag-aaral.

Aabutin ko ang mga pangarap ko at magiging isang tanyag na doktor ako hindi lamang sa Pilipinas.

"Manong, can you drive me to The Monetenegro's law firm?" Araw kasi ng Lunes ngayon at alam kong nandun iyon ngayon sa kanilang firm. Hindi lang naman siya isang business tycoon kundi isa rin siyang abogado.

Ewan ko ba bakit ang busy busy ng mga matatanda. Parang wala na silang araw ng pahinga. Hay, I don't want to be like them. Super busy parang wala ng time sa mga recreational activities.

Mabuti na lamang at suportado na ako ng aking kuya ngayon sa field na napili ko. I just think that this is my true calling.

Hindi naman nagtagal ang biyahe namin dahil maluwag ang kalsada. Mabilis akong lumabas ng sasakyan at dire-diretsong pumasok sa kanilang building. Kilala naman na ako ng mga guards dito at ibang mga employees. Dahil minsan na akong isinama ni mommy and daddy dito nung may meeting sila kay tito Arthur, na siyang attorney dito sa law firm nila.

Napakayaman talaga ng mga Montenegro. Mas mayaman sila kaysa pamilya ko. Pero hindi rin naman nalalayo ang pangalan namin sa larangan ng business dahil matunog din ito sa buong bansa.

"Hi. I am looking for Atty. Diego Montenegro. Is he here?" Magalang na tanong ko sa wari ko ay secretary nito. Nginitian naman ako nito ng matamis at itinuro sa akin ang way papunta sa kanyang pinakang opisina.

"This way, ma'am" anas nito bago umalis.

Marahas akong napabuntong hininga at mabilis na tinungo ang daan patungo sa kanyang opisina. Maraming mga cubicles ang nandito at pawang mga busy ang mga tao dito dahil sa mga tambak na paper works na nasa ibabaw ng kanilang mga mess.

Halos hindi nga nila napansin ang aking pagdaan. Kibit balikat kong tinungo ang pinto ng office nito.

I knocked twice as a sign of respect. Kahit pa magkaibigan ang pamilya namin ay kailangan ko pa rin itong igalang dahil nandito ako sa kanyang workplace where people look up to him.

Pero walang sumasagot. Kumatok pa ako ng ilang beses ngunit wala talagang sumasagot. Kaya naman hindi na ako nakatiis dahil kailangan ko ng magpaalam dito. Kaya binuksan ang pinto. Mabuti na lamang at hindi nakalock.

Pagpasok ko sa loob, puro mga libro ang aking nakikita. Sobrang dami namang libro dito. Binabasa kaya niya lahat ng ito? Pinadaan ko ang aking mga daliri sa ibabaw ng mga libro sa bookshelf nito.

Pagbaling ko sa kanyang upuan ay wala ni anino niya. Ngunit nandito ang kanyang coat. Saan kaya yun nagpunta.

Maluwang ang kanyang office. Para lamang akong nasa isang kwarto dahil halos parang kwarto na ang laki ng kanyang opisina.

His office speaks of power and intelligence. No wonder kaya isa siya sa mga sikat na abogado dito sa bansa dahil sa mga kasong naipapanalo niya.

Hindi ko talaga siya makita. Naglakad ako patungo sa may pinakang loob ng opisina nito habang naglalakad ako ay nakakarinig ako ng mumunting tunog na hindi ko alam kung saan nang gagaling.

Out of curiosity, I walked towards the noise. Hindi naman ako nabigo ng mahanap ko ang lugar na pinang gagalingan ng ingay na iyon. Naging mas malakas na nga lang ang mga halinghing ng taong wari mo'y nahihirapan.

Mabilis na tumibok ang puso ko. Anong nangyayari? bakit may nahihirapan? okay lang ba si Diego? Nag-aalalang tanong ko sa aking isipan.

Nasa harap na ako ng pinto ng mas inilapit ko pa ang aking tenga dito.

"ahhhhhh shiiiitttt you're so huuge! ahhh" hiyaw ng tinig ng babae. Bakit may babae dito?

"ahhhh ahhhh ahhh" malakas na hiyaw nito. May pinapahirapan ba si Diego? naku baka may sinasaktan siyang babae.

"ahhhhhh f**k you Annabelle, s**t ahhhh" malakas na mura ng boses na kilalang kilala ko, si Diego. Bigla kong natakpan ang aking bibig nang maalala ko ang pangalan ni Annabelle, walang iba kundi ang babaeng humalik dito.

Baka nag aaway sila at pisikal na silang nagkakasakitan. Hindi na ako nag-isip pa at bigla kong binuksan ang pinto.