ฮ่องเต้ฉูหนานนำขนมปุยเมฆไปส่งให้เจินเจิน และดึงนิยายของคุณชายแห่งความฝันตอนล่าสุดในอกส่งไปให้อีกด้วย ก่อนจะใช้สายลม บาดผิวตนเองหน้าตาเฉย ต่อหน้าข้ารับใช้มากมายนัก และทำทีนิ่วหน้าเบาๆ เดินเอียงกายยกฝ่ามือกุมลำคอเข้าไปในตำหนักเฟิ่งหวง ตามเจินเจินไปตามหลังมินานนัก
"อ๋าวอ๋าว เจิ้นกลับมาแล้ว อ๋าวอ๋าว "
ปิงซวงในยามที่นางได้ยินเสียงแห่งความคิดถึง นางวิ่งเท้าเปล่าออกไปพลัน ทั้งที่นางยังแต่งกายมิเรียบร้อยนัก ผมนางยังเกล้ามิจบดี ร่างบางวางขนมปุยเมฆและนิยายของคุณชายแห่งความฝันลงในทันใด กระโดดไปจับมือแกร่ง และสำรวจไปตามร่างกายพลัน
"ฝ่าบาท ทรงบาดเจ็บหรือเพคะ!!! "
ฮ่องเต้ฉูหนานทำหน้าคล้ายเจ็บปวดเสียเต็มที และครางเบาๆส่ายหน้าไปมาน้อยๆอย่างมีจริตนัก
"อือ เล็กน้อยนัก เช่นนี้ยังช่างไกลหัวใจยิ่ง"
ร่างบางทำตาอย่างห่วงใยและดึงมือเบาๆ ให้ร่างแกร่งนั่งลงไปข้างๆนาง ดวงตาคมเหลือบเห็นขนมปุยเมฆที่นางแสนรอคอย
