เพียงคำพูดมิกี่คำ เกิดรอยร้าวมากมายขึ้นมาในสกุลเนี่ย สกุลอ๋าวจึงเพียงส่งสินสอดไปให้เนี่ยชิงเฟิง แต่เนี่ยชิงเฟิงส่งกลับมาและบอกว่า สินสอดนี้ให้บุตรสาวของตนเก็บไว้ทั้งหมด สกุลเนี่ยมิเก็บไว้แม้ตำลึงหนึ่ง
ทั้งยังให้สินเจ้าสาวมาด้วย แต่มิรับเจ้าสาวเข้าสกุลเนี่ยไปรอเกี้ยวตามธรรมเนียม เพราะสกุลเนี่ยมีปัญหาภายใน
เช่นนี้ในจวนอ๋าวจึงจัดงานแต่งยิ่งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง คุณชายใหญ่นำเจ้าสาวไปฝากไว้ที่บ้านสกุลกัวและยกเกี้ยวไปอีกครั้งหนึ่ง ฮูหยินกัวหวีผมให้เนี่ยฉิงเฟิงและจับมือนางเบาๆ
"ต่อไปขอให้เจ้ามีความสุข รู้ชาติกำเนิดตนเองแล้วก็อย่าละทิ้งความดีงาม ได้ตบแต่งในสกุลอ๋าวแล้วนับว่าเจ้ามีฐานะดีกว่าสกุลเนี่ยแล้ว อย่าไปตบตีกับบุตรของพ่อเจ้าให้เสียราคาตน พี่น้องแม้มีใช่มารดาเดียวกันก็นับว่ามีสายเลือด แต่งออกแล้วก็เป็นคนของสามีมิใช่ต้องตามไปรบรากันอีก"
เนี่ยฉิงเฟิงยิ้มและพยักหน้าเบาๆ นางขอกอดฮูหยินกัวแทนม
