ตรึงใจใฝ่รัก

บทนำ

บทนำ

ตั้งแต่งานแต่งงานครั้งที่สองของรัตนาและพอล เขาก็หันกลับมาเอาใจใส่ในการงานของตน ไม่มีวันไหนที่จะหยุดพักงานเลย จนทำให้ผู้เป็นมารดาเป็นห่วงกลัวว่าบุตรชายคนเดียวตนจะไม่สบายเอา ขนาดวันหยุดเสาร์อาทิตย์พายุ โตมาส์ หรือเค วัย 29 ปี ลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศสไม่เคยหยุดพักงาน จะว่าไปเข้ายังเจ็บปวดหัวใจที่ไม่สามารถทำให้รัตนารักตนได้ก็ไม่ใช่ เพราะนี้ก็ผ่านมา 4 ปีแล้วแต่ใครจะไปรู้เล่าว่าที่ทำงานหนักทุกวันนี้ เพราะทุกค่ำคืนชายหนุ่มเฝ้าฝันถึงแต่สาวน่ารักสไตล์เกาหลีคนนั้น ผ่านมา 4 ปีแล้วก็ยังไม่อาจลืม ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าสาวน้อยนางนั้นอาจจะแต่งงานมีสามีและลูกไปแล้วก็ได้ แต่ลึก ๆ ในใจพายุยังหวัง หวังว่าสักวันจะได้เจอแม่เนื้อนวลอีกครั้ง

ใบหน้าคมเข้มจ้องมองไปยังบานประตูห้องทำงานด้วยความคิดไม่ตก ก็ในเมื่อผู้เป็นมารดาเห็นว่าตนงานหนักอยากให้มีผู้ช่วยส่วนตัวจึงต้องได้มานั่งสัมภาษณ์พนักงานที่มาสมัครในตำแหน่งผู้ช่วยส่วนตัวของเขา แต่ก็คนแล้วคนเล่าไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่ผ่านตาชายหนุ่มสักคน จนตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่ 1 ชั่วโมงก็จะเลิกงานแล้ว แต่ก็ยังไม่หมดคนที่จะสัมภาษณ์ ไม่รู้ทำไมมาสมัครกันเยอะขนาดนี้ อันที่จริงให้เลขาฯ ของแม่ที่มาช่วยงานเขาสัมภาษณ์เองก็ได้ แต่ชายหนุ่มไม่อยากได้คนที่เจ้าระเบียบมากถึงต้องมานั่งสัมภาษณ์เอง

เวลาผ่านไปนานจนถึงเวลาเลิกงาน และจบการสัมภาษณ์ผู้ช่วยส่วนตัวลง ผลก็ออกมาว่าไม่มีคนไหนถูกตาบุรุษหนุ่ม ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่สามารถผ่านที่จะเข้ามาทำงานกับเขาได้ แต่ก็หวังว่าพรุ่งนี้จะมีมาสมัครอีกหลาย ๆ คน เหตุที่ไม่มีใครผ่านตาก็เพราะว่ามีแต่ผู้หญิงมาสมัคร แต่ละคนเหมือนตั้งใจจะมาจับเขาทั้งนั้น มีหวัง ถ้าเลือกเข้ามาเป็นผู้ช่วยเขาคงโดนแม่สาว ๆ พวกนี้ลากไปกินแน่เลย แค่คิดก็สยองแล้ว

“ไม่มีใครผ่านสักคนเลยเหรอครับคุณเค” เขมไทหนักใจกับลูกชายเจ้านายเสียจริง ทั้ง ๆ ที่แต่ละคนที่มาสัมภาษณ์นั้นเก่ง ๆ กันทั้งนั้น แต่กลับผิดหวังกลับไปตาม ๆ กัน

“ไม่มี ก็แต่ละคนมีแต่หวังจะรวยทางรัด ผมรู้นะที่มาสมัครเป็นผู้ช่วยผมเยอะเพราะหวังจะมาจีบผม ซึ่งผมเป็นผู้ชายที่ฉลาดเสียด้วย เลยไม่ให้ผ่านสักคน”

พายุตอบอย่างที่ตนเห็นในตัวสาว ๆ พวกนั้น ก็แต่ละคนต่างมีอะไรซ่อนไว้ในดวงตาทั้งนั้น ไม่ยากนักที่เขาจะมองทะลุแม่สาวเปรี้ยวพวกนั้น

หลังจากเมื่อ 4 ปีก่อนชายหนุ่มเปลี่ยนไปเยอะ จนทำให้มารดาและน้องสาวอดเป็นห่วงไม่ได้ จากคนที่เคยอ่อนโยน เป็นสุภาพบุรุษ แปรเปลี่ยนไปเป็นคนกะล่อน เจ้าชู้ มั่วผู้หญิงไปทั่ว ซึ่งไม่มีใครรู้เลยว่าอะไรที่ทำให้คนอย่างพายุเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้ จะว่าผิดหวังในรักก็ไม่ใช่ แต่มันเพราะอะไรกันเล่าหนา

เขมไทมองนายน้อยของตนก็อดคิดหนักแทนไม่ได้

“เฮ้อ!...ไม่มีใครจะทำอะไรคุณได้หรอก ถ้าคุณไม่เริ่มก่อน อีกอย่า งคนอย่างคุณเคไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงหิวเงินจับได้หรอก ผมเชื่อ”

“คุณเขมรู้จักผมดีกว่าแม่ผมอีกนะครับ สมแล้วที่เป็นหูเป็นตาให้แม่ผม” พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ชายวัยกลางคน

“เพราะแบบนี้ไงครับ คุณเคถึงยังโสด จนสาว ๆ ทั่วเมืองไทยอยากจะมาชิดใกล้ หายาก โอกาสจะใกล้คนหล่อเนื้อหอมอย่างคุณ สาว ๆ ถึงได้มาสมัครงานในตำแหน่งผู้ช่วยคุณ แต่ผิดหวังไปตาม ๆ กันเพราะคุณไม่ชอบการยั่วยวนของพวกหล่อน” ไม่ว่าจะสายตา ท่าทางของชายหนุ่มตรงหน้า เขมไทคนนี้ดูออกหมด

“ผมขอเป็นผู้ชายได้ไหม ไม่อยากได้ผู้หญิง มาทำงานด้วยก็มีแต่จะทำงานช้า แถมยังไม่ทันใจผมอีก แค่เห็นมาสัมภาษณ์ผมยังเกะกะลูกตาเลยครับ”

พายุยังไม่คิดอยากจะมีผู้ช่วย เพราะเขาสามารถทำงานคนเดียวได้ ไม่รู้จะมีไปทำไม ถ้ามารดาไม่ขอร้อง ไม่มีทางที่เขาจะเปิดรับสมัครผู้ช่วย เลยหาข้ออ้างไม่ให้ใครผ่าน ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วจะชายหญิงไม่สำคัญ เพราะคนทุกคนมีกำลังแรงงาน มีสมองเท่าเทียมกัน

“ผมหวังว่าพรุ่งนี้จะมีคนมาสมัครอีกนะครับ และขอให้ถูกใจคุณ เพราะผมทนฟังคุณนายใหญ่บ่นไม่ไหวแล้ว ขอร้องละ เลือกไว้สักคนเถอะครับ” ก็มันจริง ถึงเขมไทจะทำงานกับพายุ แต่นายที่ชายวัยกลางคนขึ้นตรงด้วยคือมารดาของชายหนุ่ม หรือเรียกอีกอย่างเขาเป็นสายลับของมารดาชายหนุ่มดี ๆ นี่เอง

“ครับ ผมจะพยายามเลือกเอาสักคน แต่ตอนนี้ผมขอตัวกลับบ้านก่อน วันนี้มีนัดทานข้าวกับคุณแม่”

“ครับ ผมก็จะไปรับลูกที่โรงเรียนเหมือนกัน”

ว่าแล้วทั้งสองก็ต่างแยกย้ายกันไปคนละทาง