?عناد الحب والكبرياء?
الفصل السابع
اشرقت شمس صباح يوم جديد بنورها الساطع فى سماء الاسكندريه ليبدء الجميع بالاستيقاظ
فى شقة عبدالرحمن
كانت مليكه قعده على السرير وضمه رجليها عند ص*رها وحطه راسها على رجليها وكانت بتعيط
مليكه :- بدموع اهون عليك يا فهد تطلقنى وتبعد عنى بالسهوله دى فين وعدك ليا انك هتفضل معايه ومش هتبعد عنى مهما حصل راح فين كلامك ده كله ياترى بتعمل ايه دلوقتى نايم ولا صاحى اكلت ولا لا يارب انا مش قادره استحمل بعده عنى بموت من جوه ومقدرش اجى على كرامتى واروح ليه واترجه يرجعنى اعمل ايه بس يارب وفى الوقت ده الباب خبط عليها
فايزه :- مليكه يا بنتى صاحيه ولا نايمه
مليكه :- مسحت دموعها وقالت ايوه يا ماما صاحيه
فايزه :- طب يلا يا حبيبتى تعالى علشان تفطرى
مليكه :- مليش نفس يا ماما
فايزه :- يابنتى متوجعيش قلبى انا السكر عالى عليا
مليكه :- حاضر يا ماما انا جايه
،،،،،
