SANDRYNNE’s POV
“Ayoko.” Umiling ako. “Ayoko’ng makikipag-away ka dahil sa ‘kin.”
Hindi niya ako iniwan ng tingin. “Ayaw mo ba ‘yon? Mapoprotektahan kita?”
“Sa tingin ko hindi mo ‘ko kayang protektahan. Kaya ‘yung sarili mo na lang ang protektahan mo. Do it for me.” Bahagya ko pa siyang nginitian.
Pero mukhang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko dahil kumunot ang kaniyang noo. “Paano mo nasabing hindi kita kayang protektahan?” Hindi ako nakakibo. Pero iyon kasi ang pakiramdam ko. “Kaya kong gawin ‘yon, Sandrynne. Gano’n naman talaga, ‘di ba? Kapag mahal mo ang isang tao, wala kang ibang gustong gawin kun’di ang pasayahin at protektahan s’ya.”
Weh? Mahal n’ya ba ako?
Saglit ko siyang pinagmasdan sa mga mata para subukang basahin kung totoo ba ang mga sinabi niya. Ngunit wala naman
