2012,
Kayalar mahallesinde sıradan bir gündü. Yazın son günlerine yaklaşırken, mahalledeki kadınlar kışlık yapmaya girişmişti. Bir curcuna havası vardı.
Meryem Hanım, alnındaki teri silip kavanozlara domatesi doldururken yokuştan koştura koştura Yusuf geldi. "Meryem...abla...Meryem Abla." dedi nefes nefese.
"Ne oldu Yusuf?" dedi Meryem Hanım merakla.
"Güneş düştü!" dediğinde Meryem Hanım hızlıca ayağa kalktı. "Bir şeyi var mı?!"
"Kolunu kırdı galiba." dedi Yusuf dudaklarını ısırarak. Meryem Hanım panik içinde yokuşu koşarken, elma ağacının dibinde ağlayan Güneş'i, onu neşelendirmeye çalışan arkadaşlarını gördü.
Alperen, Güneş'in ıslak yanaklarını silerek "Ağlama Güneş, bir şey olmamıştır." dediğinde Güneş daha çok ağlıyordu.
“Artık kolum yok benim! Hep senin yüzünden oldu!" diyer
