A NIGHT WITH THE BILLIONAIRE

Chapter 6

SAMO'T-SARING emosyon ang nararamdaman ni Jenna habang nakatingin sa disc na hawak ni Heirman. Hindi niya mapangalanan ang iba, pero nangingibabaw ang hiyang nararamdaman. She felt cheap while looking at the disc.

God! I'm such a slvt! Bakit ba niya hinayaan itong gawin sa kanya ang ginawa nito kanina sa elevator? Kasalanan niya ang lahat. Hindi siya tumutol sa ginawa nito. She enjoyed every second of it.

"Well, Miss Secretary?" pukaw sa kanya ni Heirman.

She bit her lower lip then asked, "Ibibigay mo ba sa akin ang disc na iyan kapag hiningi ko sa’yo?"

He grinned. "Nope. Akin ’to. Pumunta pa ako sa CCTV room para lang kunin ’to. This is a remembrance to our little rendezvous in the elevator."

"Okay then." Tinalikuran niya ito. "I'm leaving. See you tomorrow."

"What? Hindi ka puwedeng umabsent ngayon."

Nilingon niya ito. "Says who? Ikaw? Wala naman sa company policy na bawal mag-absent ang sekretarya ng CEO. At isa pa, bawas naman ito sa sweldo ko."

Nagsalubong ang kilay nito. "Ayokong umabsent ka," mariing sabi nito.

"And who are you to say that?"

"I'm your boss."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Kung gusto mo akong manatili rito sa office para ipamukha sa akin iyang video na hawak mo, please, spare me. My head is about to explode in pain, I feel sore down there, and I'm sleepy."

Inirapan niya ito at pinagpatuloy ang paglalakad patungo sa pintuan ng opisina. Akmang pipihitin na niya ang doorknob nang marinig niyang nagsalita si Heirman.

"Want a cup of coffee? Ipagtitimpla kita."

Natigilan siya at binalingan ito. "Heirman—I mean, Sir Heirman, hindi ko—”

"Call me Heirman," putol nito sa sasabihin niya. "And yeah, you can leave my office. See you tomorrow."

Naguguluhang napatitig siya sa lalaki. Kanina lang gusto siyang manatili, ngayon naman pinapaalis siya. Napailing-iling na binuksan niya ang pinto at lumabas ng opisina nito. Bipolar yata ang lalaking ’yon.

NAPATINGIN si Heirman sa nilabasang pintuan ni Jenna. Napailing-iling siya nang maalala ang sinabi niya rito para lang hindi ito umalis.

Really? Siya? Magtitimpla ng kape sa isang babae? What a calamity!

Umupo siya sa swivel chair at ipinalibot ang tingin sa kabuuan ng opisina ng ama. His eyes stopped on the curving table settled on the corner of the office.

Curiosity ate him, so he stood up and walked toward the table.

Pinaglandas niya ang daliri sa gilid ng mesa. Napatigil siya sa ginagawa nang makita ang isang maliit na picture frame na nasa gilid ng mesa. Inabot niya iyon at tiningnan ang larawan na nasa frame. May munting ngiti na kumawala sa mga labi niya nang makitang larawan iyon ni Jenna. She was smiling sweetly at the camera.

Nakaramdama siya ng inggit sa kung sino man ang kumuha ng naturang larawan. Marahas niyang ipinilig ang ulo sa naiisip. Bakit naman ako maiinggit sa kung sino man siya? It’s just a freaking picture for crying out loud.

Ibinalik niya ang picture frame sa kinalalagyan nito at akmang babalik na sa mesa niya nang biglang bumukas ang pintuan ng opisina at pumasok doon si Jenna na mamasa-masa ang mga mata.

He instantly felt worried. Bakit kaya ito parang naiiyak?

Nilapitan niya ang dalaga. "What happened?"

Nagtaas ito ng tingin sa kanya. Her eyes were watering, and a lone tear fell down to her cheek. Mabilis na pinahid nito ang luha.

"Wala." Hinilamos nito ang dalawang kamay sa mukha nito at tumingin sa kanya. "Can I stay here for a while?"

He shrugged. "Yeah, sure." Tinuro niya ang table nito na nasa gilid ng opisina. "Might as well be my secretary, para may gamit naman ang pananatili mo rito."

Tumango ito at naglakad patungo sa table nito. Wala sa sariling napatingin siya sa pang-upo nito. What a fine ass. It should be a crime to have an ass like that.

Napalunok siya nang maramdamang gusto niyang hawakan ang pang-upo nito.

Marahas niyang ipinilig ang ulo. No! Remember the second rule! No office affair or anything sexually related.

No? You just pleasured her sexually in the elevator. Ani ng isang munting boses sa isang bahagi ng isip niya.

Kung nagkatawang tao lang ang munting isip na iyon, kanina pa niya ito binugbog. What happened in the elevator was nothing. It doesn’t count as an office affair. Hindi pa ako ang boss niya. Tama, hindi iyon office affair. Wala lang iyon.

Bumalik siya sa mesa niya at umupo sa swivel chair. Pinulot niya ang pinakamalapit na file sa kanya at binasa iyon. Habang nagbabasa, parang may sariling isip ang mata niya na tumingin sa mesa ng sekretarya niya.

He gulped audibly when he saw her with glasses on. It looks hot on her.

Napamura siya nang maramdamang nabuhay ang p*********i niya.

"Can’t you stay calm for a freaking minute?!" Naiinis na pagkausap niya sa p*********i niya.

His manhood hardened more.

"s**t ka talaga! You’re going to make me violate my second rule!"

Natigilan siya nang may tumikhim sa harapan ng mesa niya. Nang mag-angat siya ng tingin, nakita niya si Jenna na may sinusupil na ngiti sa mga labi.

"What do you want?" Itinago niya sa pagalit na boses ang pagkapahiya.

"Lumapit ako kasi akala ko may kailangan ka." She said, suppressing a smile. "Kinakausap mo pala ang maliit mong kaibigan."

A smirk crept on his lips. "You know very well na hindi maliit ang kaibigan ko."

Mas lumuwag ang ngisi niya nang makita niyang namula ang magkabilang pisngi nito. Pinigilan niya ang tawa na gustong kumawala sa bibig niya nang nagmamartsang bumalik ito sa mesa nito.

Hell... I'm enjoying this more than I should.

MAGHAPONG abala si Jenna sa pagtatrabaho. Hindi niya napansin na medyo madilim na pala ang kalangitan. Kung hindi pa lumapit sa kanya si Heirman para patigilin siya sa pagtatrabaho, hindi niya mamamalayan.

Mabilis niyang inayos ang gamit at lumabas ng opisina. Akala niya ay nauna na sa kanya umalis si Heirman, kaya naman nagulat siya nang makitang nasa labas ito ng opisina at mukhang may hinihintay.

"I'm leaving, Sir Heirman." Nilampasan niya ito at mabilis na naglakad papasok ng elevator.

Akala niya makakatakas siya kay Heirman, pero humabol ito sa papasarang elevator. Naiinis na pinagkrus niya ang mga braso sa harap ng dibdib.

"So... bakit umiiyak ka kanina?" tanong nito sa kanya nang mag-umpisang gumalaw ang elevator. "Not that I care, but you are my secretary," pahabol nitong sabi.

Hindi niya maintindihan ang ibig nitong sabihin. Ano naman ngayon kung sekretarya siya nito?

"Sir Heirman, I'm just your secretary. And my personal life is not for your consumption," mataray niyang sabi.

Mahina itong tumawa. "Yeah, I know that. Sino ka ba naman sa buhay ko? You’re nothing. But I'm curious what made you shed a tear."

Humalukipkip siya. "Hindi ako umiyak."

Napahiyaw siya nang bigla na lang siya nitong hapitin palapit sa katawan nito. Pilit siyang kumakawala sa pagkakayapos nito sa kanya, but to no avail. Inilagay niya ang dalawang kamay sa dibdib nito at malakas na itinulak ito, pero sa halip na bitawan siya nito ay isinadlak siya nito sa nakasarang pinto ng elevator.

"H-Heirman, let go of me!"

Inilapit nito ang labi sa labi niya. When she felt his hot, minty breath on her lips, her body instantly tingled in anticipation, and she hated herself for it.

He looked at her deep in the eyes. "Sasagutin mo ba ang tanong ko o uulitin ko ang ginawa ko sa'yo kanina?

I'm pretty sure you’ll like it, at hindi na ako ulit pupunta sa CCTV room para kunin ang video para hindi ka pagtsismisan."