บทนำ
1290 Words
หญิงสาวในชุดมินิเดรสเกาะอกสีดำ ด้านหลังเป็นสายสลับไคว้กันไปมา ขับผิวขาวได้อย่างมีออรา แววตาอันเศร้าแต่พยายามฝืนยิ้มอย่างไม่คิดอะไร สะท้อนกับประกายของนีออนหลากสีที่ทอแสงระยิบระยับในผับดังแห่งหนึ่ง
ขณะที่กำลังก้าวลงจากเก้าอี้เพื่อไปเข้าห้องน้ำ สายตาก็ปะทะเข้ากับอดีตแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกลากันไปเมื่อช่วงบ่าย เขาควงผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นมือที่สาม เข้ามานั่งที่โต๊ะซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเคาน์เตอร์บาร์ที่เธอนั่งอยู่
หึ ตลกดีใช่ไหม
วันนี้ควรจะเป็นวันที่ทั้งสองพากันไปกินมื้อค่ำอย่างมีความสุข เนื่องจากครบรอบสองปีของการคบกัน แต่ทว่าพอไปหาเขาที่คอนโดโดยไม่ได้บอกเวลาล่วงหน้า เปิดประตูเข้าไปในห้องโถงกลับว่างเปล่า แต่สองหูนั้นได้ยินเสียงกระเส่าดังออกมาจากในห้องนอนไม่ผิดแน่
อกข้างซ้ายพลันเต้นเร็วด้วยความลุ้นระทึกพร้อมกับมือที่สั่นเทาเปิดประตูเข้าไป ก็จับได้คาตาว่าเขากำลังนอนเอากับผู้หญิงอีกคนอยู่ ทว่ากลับเป็นเธอที่ถูกบอกเลิกก่อน เพียงเพราะไม่ยินยอมให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการสักที
คำว่าเล่นตัวยังดังกึกก้องอยู่ในโสตประสาทราวกับเขามายืนพูดซ้ำ ๆ อยู่ข้างหู
ภาพบัดสีที่ทำลายหัวใจจนแหลกสลาย ความรักที่ทุ่มเทไปกลับกลายเป็นศูนย์ คนรักที่วาดฝันว่าจะจับมือกันเรียนจนจบ แล้วเขาจะให้พ่อแม่ไปสู่ขอได้พังทลายลง
ทำให้ปลายฟ้าเลือกจะพึ่งพาน้ำสีอำพัน เผื่อจะทำให้ลืมช่วงเวลาอันเจ็บปวดนี้ไปได้บ้าง
ในขณะดวงตาไหววูบที่เต็มไปด้วยร่องรอยของคราบน้ำตาที่ร้องไห้มาอย่างหนักก่อนจะออกมาดื่ม ลอบมองไปยังคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล แต่ทว่าเขากลับยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบบางอย่างกับสาวข้างกาย หอมแก้มหล่อนไปฟอดหนึ่งให้เธอช้ำใจ แล้วเขาก็ลุกออกจากโต๊ะเดินตรงเข้ามา
“เธอสวยขึ้นนะ ถ้าอยู่กับพี่แต่งตัวเซ็กซี่แบบนี้และยอมให้พี่หน่อย เราก็คงไม่เลิกกัน”
แฟนเก่าของเธอมีชื่อว่าเอเดน ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนหลงผู้ชายคนนี้เข้าไปได้อย่างไร แต่ละคำที่ได้ฟังวันนี้มันทำให้รู้ว่าเขามันเห็นแก่ตัว น่ารังเกียจ และน่าขยะแขยงมากแค่ไหน
“เข้ามาหาคนรักเก่าแบบนี้ เมียพี่ไม่ว่าเหรอ”
เรียกว่าเมียก็คงไม่ผิดอะไร ขนาดเธอเปิดประตูเข้าไปเจอว่ากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่ก็ยังไม่สนใจ เอากันต่อได้หน้าตาเฉยไม่ต่างจากสัตว์ที่กำลังผสมพันธ์กันกลางถนนอย่างไม่แคร์สายตาผู้คนที่เดินผ่านไปมา
“ไม่ว่าหรอก เบลล์ไม่ได้เป็นคนใจแคบ ถ้าเธอเปิดใจจะกลับมาหาพี่ก็ได้นะ ลองนอนกับพี่ดูสักครั้ง ไม่แน่ว่าอาจจะติดใจจนลืมไม่ลง”
“นี่ถึงฤดูผสมพันธุ์แล้วเหรอ เมื่อเช้ายังเอากับอีกตัวอยู่เลย”
เธอเอ่ยกับอดีตคนรักด้วยน้ำเสียงไม่เกรี้ยวกราด แต่ทว่าเต็มไปด้วยความหยาบกระด้าง ต่อว่าและเปรียบเปรย ริมฝีปากสีแดงยกยิ้มเหยียดคนคุ้นเคยราวกับเป็นเกราะป้องกันความรู้สึกที่แท้จริง
“มากไปแล้วนะปลายฟ้า”
เขาไม่ว่าเปล่า ยังคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ในกำมือแน่น กัดกรามจ้องอดีตแฟนสาวปากดีอย่างไม่วางตา เมื่อก่อนเธอเป็นคนอ่อนหวาน ช่างเอาอกเอาใจ ทว่าคืนนี้กลับกล้าด่าทอเขาเหมือนหมาตัวหนึ่ง
“เลิกกันแล้วก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร ปล่อย”
“เธอบอกให้ปล่อยไม่ได้ยินหรือไงวะ”
ผัวะ! ผัวะ!
น้ำเสียงทุ้มแฝงไปด้วยความเยือกเย็นดังขึ้น แล้วชายคนหนึ่งที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ก็กระชากคอเสื้อของเอเดน ต่อยเข้าที่ข้างแก้มไปสองหมัดจนล้มลงไปกองกับพื้น
เอเดนใช้หัวแม่มือปาดคราบเลือดตรงมุมปาก เงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามาแส่เรื่องชาวบ้าน แถมยังทำร้ายเขาจนเลือดตกยางออก แล้วผู้หญิงที่เขาควงมาก็รีบวิ่งเข้ามาประคองลุกขึ้น
คืนนี้ไอดินนัดกับกลุ่มเพื่อนออกมาดื่ม ทว่าโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่ดันติดกับโต๊ะของเอเดน ทำให้ได้ยินและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ประจวบเหมาะกับวันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี อยากหาที่ระบายอยู่พอดี จึงเป็นอย่างที่เห็น
ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา ทว่ากลับมีแววตาที่แฝงไปด้วยความเย็นชา คว้าข้อมือของปลายฟ้า รั้งให้เธอเข้ามาหลบอยู่ด้านหลังราวกับต้องการปกป้อง หญิงสาวก็ขยับตามการชี้นำอย่างว่าง่ายแม้จะอยู่ในอาการตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“มึงกล้าต่อยกูเหรอ อยากมีเรื่องนักใช่ไหม” เอเดนชี้หน้าหาเรื่อง
“หึ ก่อนมึงจะหาเรื่องใคร หัดนับดูก่อนว่ามีกี่ตีน ไอ้กากเดน”
น้ำเสียงน่าเกรงขามของไอดินดังขึ้น ในขณะที่มือหนายังไม่คลายออกจากข้อมือของหญิงสาว เขาได้ยินชื่อของคนโดนต่อยอย่างชัดเจน แต่กลับตั้งใจเรียกว่ากากเดนให้อีกฝ่ายคับแค้นใจ
เอเดนสอดสายตามองผ่านไปทางด้านหลัง เห็นชายฉกรรจ์ที่อยู่ในชุดสูตสีดำสองสามคนยืนจ้องมายังกลุ่มของพวกเขา อีกทั้งพวกเพื่อนของไอ้คนสาระแนก็กรูกันเข้ามา บ้างก็ยืนกอดอก บ้างก็ยกแขนพาดไหล่ แสยะยิ้มให้อย่างไม่เกรงกลัว แล้วก็ดันมีกันหลายคน ถ้ามีเรื่องไปคนที่ซวยก็คงจะเป็นเขา เมื่อชั่งน้ำหนักแล้วจึงเลือกจากไปเสียดีกว่า
“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กเมื่อวานซืน” เอ่ยจบเอเดนก็โอบไหล่สาวมือที่สามเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์
“แค่โดนผู้ชายทิ้ง มันอาจจะเจ็บ แต่คงไม่ถึงตายหรอก”
ถ้อยคำหลอกด่าทว่าแฝงไปด้วยความนัยคล้ายกับกำลังเตือนสติดังขึ้น เขาเห็นเธอตั้งแต่เข้ามานั่งดื่มตามลำพัง จนกระทั่งเกิดเรื่อง ถึงได้รู้ว่าทำไมเธอถึงมีแววตาเศร้าโศกดั่งคนหมดอาลัยตายอยาก อีกทั้งรอบดวงตายังบวมช้ำราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
หญิงสาวยืนนิ่งไม่ตอบอะไร เมื่อครู่เธอเข้มแข็งโต้กลับอดีตแฟนหนุ่มไปอย่างนั้น ทว่าในใจกับเจ็บปวดรวดร้าวไม่ต่างจากโดนหนามแหลมทิ่มแทง ปลายฟ้าช้อนดวงตาที่ไหววูบขึ้นมองใบหน้าของหนุ่มหล่อด้วยอาการจุกที่หน้าอก ตอนนี้เธออยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก จะให้ทำตัวเข้มแข็งก็ฝืนทำไม่ได้
และไม่รู้ว่ามีอะไรมาดลใจให้เธอเอ่ยความต้องการบางอย่างออกไปราวกับคนสิ้นคิด
“วันไนต์กันไหม”
ในเมื่อความรักดี ๆ ดันมอบให้ผิดคน และสิ่งที่ได้รับกลับมานั้นก็คือความชอกช้ำ จากนี้ไปเธอจะไม่ขอมอบหัวใจให้ใครอีก
แค่เอากันเล่น ๆ อย่านึกว่าผู้หญิงทำไม่เป็น
“ห้ามจูบ ห้ามกอด ห้ามนอนค้าง จะไปกับฉันไหม”
และนี่ก็คือกฎที่เธอตั้งขึ้นมาให้กับความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่กำลังจะเกิดขึ้น
- Writer
