บทที่ 2 เบญญา
1129 Words
ณ ห้างสรรพสินค้า
"พี่เบญ!"
"อ้าวน้องฟองดูว์บังเอิญจังเลยค่ะ มาซื้ออะไรคะเนี่ย"
"นั่นสิคะบังเอิญมากๆ พี่เบญมาเลือกชุดเหรอคะ" ทั้งสองหยุดยืนอยู่ที่หน้าร้านของของใช้สำหรับแม่และเด็ก
"ค่ะ พี่กลัวว่าถ้าท้องโตแล้วจะไม่มีชุดใส่เลยมาเลือกก่อนเลย นะ นี่..."
"อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ นี่พี่ชายฟองดูว์เองค่ะชื่อพี่ฟอส หล่อไหมคะยังโสดด้วยนะคะ แต่มีคนจองหลายคนเลยค่ะ คิกๆ" หญิงสาวแนะนำให้อีกฝ่ายรู้จักพี่ชายน้ำเสียงสดใสร่าเริง
“ไปพูดอย่างนั้นได้ยังไงล่ะยัยน้อง”
"สวัสดีค่ะคุณฟอส" เบญญาทักทายและส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับชายหนุ่ม
"สวัสดีครับคุณเบญ อย่าไปฟังที่ฟองดูว์พูดมากไปนะครับ น้องสาวผมคนนี้พูดเยอะเกินไป" เมื่อชายหนุ่มได้สบสายตากับหญิงสาวตรงหน้าก็ต้องตกตะลึง ดวงตาหวานปนเศร้านั้นดึงดูดความสนใจของเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
“พี่ฟอสอ่ะ แล้วนี่พี่เบญรถซ่อมเสร็จหรือยังคะ" ประโยคหลังเธอหันไปถามหญิงสาวอีกคน
"เรียบร้อยแล้วค่ะน้องฟองดูว์ ถ้าต้องรอนานกว่านี้พี่คงลำบากกว่านี้เยอะ"
"หว่านึกว่ายังซ่อมไม่เสร็จไม่งั้นจะให้พี่ชายของฟองดูว์ไปส่งพี่เบญที่บ้านนะคะเนี่ย"
"แล้วนี่คุณเบญมาคนเดียวเหรอครับ สามีไปไหนล่ะครับไม่ได้มาด้วยกันเหรอครับ"
"มาคนเดียวค่ะ เบญเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ"
"อะ อ้าว พี่เบญพูดเรื่องลูกกับสามีแล้วเหรอคะ"
"พูดแล้วค่ะ จริงๆจะเรียกสามียังไม่ได้เลยค่ะ เรายังไม่ได้แต่งงานกันด้วยซ้ำ"
"ฟองดูว์เป็นกำลังใจให้พี่เบญกับหลานตัวน้อยในท้องเสมอนะคะ" ฟองดูว์จับมือบางของเบญญามากุมไว้อย่างให้กำลังใจ
"ผมด้วยครับ ผมก็เป็นอีกคนที่จะเป็นกำลังใจให้นะครับ"
"ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เบญขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ" อีกอยู่นานเธอก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจมันคันยุบยิบเพราะรอยยิ้มของเขาเหมือนสายรุ้งที่ทำให้คนมองรู้สึกเพลิดเพลิน
"ขับรถกลับบ้านดีๆนะคะพี่เบญ"
"จ้ะ" หลังจากแยกย้ายกัน เธอและพี่ชายก็ตรงกลับบ้านทันที ระหว่างที่อยู่ในรถสาวน้อยที่เคยสดใสร่าเริงกลับเงียบผิดปกติจนพี่ชายแอบสงสัย
"เป็นอะไรไปเรานั่งเงียบเชียวพี่ไม่ชินนะแบบนี้น่ะ"
"ฟองดูว์ก็แค่สงสารพี่เบญค่ะ ฟองดูว์อยากรู้ว่าไอ้ผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบคนนั้นมันคือใคร"
"อย่าพูดไม่เพราะสิครับ เราไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงของผู้ชายคนนั้น”
“พี่จะเข้าข้างผู้ชายคนนั้นหรอคะ”
“ไม่ใช่ครับ พี่เชื่อว่าสักวันเราก็คงมีโอกาสได้รู้ครับ อย่าเก็บเอาเรื่องของคนอื่นมาทำให้เราขุ่นเคืองในใจเลยนะครับ วันนี้ฟองดูว์อารมณ์ดีมาทั้งวันแล้วอย่าอารมณ์เสียเลยนะพี่อยากเห็นฟองดูว์ยิ้มมากกว่าหน้านิ่วคิ้วขมวด"
"มันอดคิดไม่ได้นี่คะ ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้กับฟองดูว์บ้างฟองดูว์ก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่าต้องทำยังไง"
"ถ้ามีเรื่องเกิดขึ้นจริงพี่ไม่ปล่อยให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันลอยนวลอยู่แน่ ที่สำคัญหลานคนเดียวพี่เลี้ยงได้สบายอยู่แล้วฟองดูว์ไม่ต้องเป็นกังวลเลยนะ" พอเป็นเรื่องของน้องสาวเขามักจะจริงจังเสมอจนคนตัวน้อยต้องรีบเปลี่ยนโหมดเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที
"อะ เอ่อ ฟองดูว์แค่สมมติเองค่ะ พี่ฟอสเมื่อยไหมคะ อยากแวะนวดผ่อนคลายอะไรดีไหมคะ"
"วันนี้ยังก่อนดีกว่าครับ พี่อยากกลับไปนอนเต็มทีแล้ว"
"คิกๆก็ใครใช้ให้พี่ฟอสตามใจฟองดูว์ทุกอย่างเลยล่ะคะ แค่ถือของฟองดูว์ว่าก็แย่แล้ว"
"ก็พี่มีน้องสาวคนเดียวนี่หน่า ไม่ตามใจฟองดูว์แล้วจะไปตามใจใครได้จริงไหม"
"เกิดพี่มีแฟนของตัวเองขึ้นมาแล้วลืมน้องนี่ฟองดูว์งอนเลยนะคะ" หญิงสาวแกล้งถามออกไปหน้างอแต่ดวงตาเป็นประกาย ถ้าพี่ชายมีคนรักเธอก้พร้อมจะสนับสนุนเพราะอะไรที่คือความสุขของพี่คือความสุขของเธอด้วยเหมือนกัน
"ฮ่าๆ ไม่เป็นอย่างนั้นหรอกครับ น้องก็คือน้องคนรักก็คือคนรัก ถ้าพี่มีคนรักความรักที่พี่มีให้ฟองดูว์ก็ไม่เปลี่ยนไปหรอกนะ"
"ไม่แน่หรอกค่ะ ชิ แต่ถ้าแฟนพี่เป็นคนที่ฟองดูว์เลือกฟองดูว์ไม่งอนเลยค่ะ" เธอกลายเป็นงอนพี่ชายไปจริงๆซะงั้น ก็เธอหวงพี่ชายนี่หน่า แต่ถ้าพี่สะใภ้ในอนาคตดีพอเธอจะปล่อยพี่เธอไปก็ได้
“อย่างนี้มันสองมาตรฐานนี่ครับ”
“ว่าไม่ได้หรอกค่ะ คิกๆ” เธองอนพี่ชายไม่ได้หรอก
ฟอสทำหน้าที่รองผู้บริหารของบริษัท และอีกไม่นานตำแหน่งประธานบริษัทก็จะตกเป็นของเขาถ้าบิดาอยากจะออกไปพักผ่อนแล้ว ท่านบ่นเป็นประจำว่าอยากออกไปใช้ชีวิตท่องเที่ยวกับภรรยาคนสวยเพราะลูกสาวลูกชายก็โตกันหมดแล้ว ท่านจึงอยากฝากความหวังไว้ที่ลูกชายแทน
“พี่ฟอสจะดื่มอะไรดีคะ วันนี้น้ำค้างจัดน้ำทับทิมกับน้ำส้มมาให้ดื่มค่ะ”
“ขอเป็นน้ำทับทิมละกันครับ”
“ได้เลยค่ะ แล้วขนมจะรับเป็นแซนวิชหรือครัวซองต์ดีคะ”
“อะไรก็ได้ครับ”
“อะไรก็ได้ไม่ได้นะคะ น้ำค้างอยากรู้ว่าพี่ฟอสชอบทานอะไรมากกว่ากัน”
“งั้นเอามาสองอย่างเลยครับแล้วพี่จะบอกว่าชอบอะไร”
“ได้เลยค่ะรอสักครู่นะคะ” ฟอสรู้สึกว่าเพื่อนสนิทของน้องสาวคนนี้สดใสร่าเริงตลอดเวลาจริงๆ เธอพูดเก่งมากชวนเขาคุยได้ทุกเรื่อง ต้องบอกเลยว่าน้ำค้างนั้นตั้งแต่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทก็ยิ่งสนใจเขามากขึ้น เธอแอบส่งน้ำส่งขนมให้เขามาตั้งแต่ช่วงเปิดร้านแรกๆ เรียกได้ว่าบริษัทของเขากลายเป็นลูกค้าประจำของร้านเธอแล้ว เวลามีประชุมก็ไม่พลาดจะสั่งขนมจากร้านของเธอ เธอค่อยๆเก็บรายละเอียดว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไรวันหลังจะได้จัดเตรียมขนมมาให้ตรงใจ
- Writer
