เธอร้องอ่อออกมาเบา ๆ นัดกับเธอมันไม่สำคัญเท่าอย่างนั้นสิ แค่จะกินข้าวด้วยกันเธอยังต้องทำเรื่องผ่านเลขา คนโทรมายกเลิกก็ยังคงเป็นเลขา
''แต่ว่า ไม่ใช่นัดลูกค้านะ เพื่อนเก่าอะ''
''อือ''
เรียบร้อย...ปิญชาน์งอนเขาเรียบร้อย แถม เมื่อกี้เขายังหลุดปากบอกว่าเป็นเพื่อนเก่าอีก
“งั้นกินเยอะ ๆ นะ จะได้มีแรงทำงาน” เธอแดกดันเขาด้วยเสียงเรียบนิ่ง หากฟังผ่าน ๆ คงจะไม่ได้สะกิดใจอะไร
''เนย''
''ว่าไง''
''จำแดนได้ใช่มั้ย''
“อือ” เธอพอจำได้ลาง ๆ ว่าแดนเคยเรียนกับเธอ แต่น่าแปลกที่ความทรงจำหลาย ๆ มันทับกันจนเบลอ
“คือว่า แดนขอนัดเจออะ เลยต้องผิดนัดเนย ขอโทษนะ” เขาบอกออกมาตามตรงไม่อยากปิดบังอะไรอีก
''อือ ไม่เป็นไรแก แค่นี้นะ ฉันจะไปเลี้ยงลูกแล้ว''
''อะ..''
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดหรือไถ่ถามอะไรต่อคนปลายสายก็ตัดจบการสนทนาไปเรียบร้อย
โกรธไปเรียบร้อย ง้อยาวแน่นอนงานนี้เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาผิดนัดเธอแต่ร
