คนโดนว่าเป็นปอบหยิบหันหน้าไปมองเขาทันทีด้วยแววตาขุ่นเคืองกำลังจะต่อปากต่อคำกับมันแต่ดันเหลือบไปเห็นเจ้าสัวที่มองมาก็ได้แต่กลืนคำด่าลงไปพร้อมกับข้าว แต่ไม่ลืมจะเตะขาเพื่อนตัวดีแบบฝากไว้ก่อนแล้วลงมือทานข้าวเงียบ ๆ ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่คอยบ่นข้าง ๆ
หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วเธอกับสามีก็ว่าจะไปดูเรือนหอที่ตกแต่งเสร็จแล้วไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์หรือว่าของจิปาถะ เธอค่อนข้างสงสัยว่าทำไมบ้านมันเสร็จไวอะไรขนาดนั้นแต่คำตอบชวนเอาเธอคันทีนไม่ไหว
“บ้านสร้างนานแล้วป๋าเขาสร้างรอลูกสะไภ้ที่เหลือก็แค่เฟอร์นิเจอร์ค่ะ คนมันรวยเนอะ”ง่าย ๆ เงินของเจ้าสัวทั้งนั้น ก็เงี้ยและผัวรวย ขับรถมาไม่นานก็ถึงเรือนหอ เราทั้งสองเดินดูรอบบ้าน ปิญชาน์ดูจะชอบบ้านในโครงการนี้เดินวนสองรอบไม่พอยังจะเดินดูในบ้านอีก
"เนยชอบบ้านหรือเปล่า'' เขาถามขึ้น
''อืม สวยดีเราชอบมีความโมเดิร์น''
''ขาดเหลืออะไรบอกแม่บ้านได้เลยนะเดี๋ยวแม่บ้
