ณ คอนโดแห่งหนึ่ง
ภายในเป็นห้องสตูดิโอที่เตียงนอน โซฟา อยู่รวมกันหมด
“น่ารำคาญฉิบหาย โทร. มาทวงแม้แต่ชุดนักศึกษาเนี่ยนะ” ฉันบ่น ๆ หลังวางหูโทรศัพท์จากพี่พิมพ์ตะวัน พี่สาวตัวเองที่โทร. มาเหน็บแนมฉันเรื่องเอากับผู้ชาย
“ตัวเองดีตายห่าแหละ...เรื่องเงxxx มันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์เปล่า” ฉันกดปิดเครื่องไปทันที ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่กวินซึ่งเดินลงไปซื้อพวกเครื่องดื่มต่าง ๆ และกลับขึ้นมาบนห้องพอดี
“มีอะไรรึเปล่า ทำไมดูหงุดหงิด ๆ ล่ะ” เขาเปิดประตูมาเจอฉันที่กำลังกำโทรศัพท์หน้าเหวี่ยง ๆ อยู่พอดี
“ไม่มีอะไรหรอก แค่เบื่อบ้านน่ะ” ฉันตอบคำถามเขาไปตามตรง ซึ่งกวินก็รีบรินไวน์แดงเติมให้หลังจากขวดแรกหมดไป
“ว่าแต่ถ้าเราเบื่อบ้าน...เราย้ายมาอยู่กับกวินได้ไหม?”
“เอ่อ...แต่ถ้าอยากย้ายเข้ามาอยู่กับเราน่ะ เราจะไม่ทำแค่ดูหนังกันหรอกนะ”
(END : พริ้งพราว)
พริ้งพราวยิ้มออกมาอย่างยั่วยวน “เอาจริง ๆ เราก็ไม่
