ถัดจากจวนสกุลไป๋ไปไม่ไกล ที่อยู่ในละแวกเดียวกันนั้นคือจวนประจำตำแหน่งของจอหงวนหนุ่ม รุ่งอรุณมาถึงแล้ว แต่เขายังคงนั่งคัดเอกสารคำร้องอยู่
นับตั้งแต่เข้าไปช่วยงานที่สำนักตรวจการ ก็เหมือนว่างานเอกสารทั้งหมดจะกลายเป็นของตนหมดแล้ว ความสามารถที่มีไม่ได้ใช้ วันๆ ได้แต่นั่งคัดลอกเอกสารที่ไม่รู้จบเหล่านี้
“นายท่านหยุดพักแล้วมาเล่นกับข้าสักหน่อยดีไหม” หงจิ๋วหมิงสวมกอดร่างสูงที่เอาแต่นั่งคัดลอกเอกสารตั้งแต่เช้า ใบหน้าถูไปมากับแผ่นหลังกว้างอย่างออดอ้อน
“อีกนิดก็จะเสร็จแล้ว” หลีกวนถงตอบอย่างขอไปที ก้มหน้าก้มตาเขียนต่อให้เสร็จ ไม่สนใจการยั่วยวนนั้นสักนิด
นับจากวันที่ร่วมหลับนอนด้วยกันในสวน เขาก็ถูกอีกฝ่ายติดพันเรื่อยมา กระทั่งสุดท้ายไม่รู้ว่ายามนั้นคิดอะไรอยู่ จึงกำเงินก้อนใหญ่ไปไถ่ตัวชายบำเรอผู้นี้ออกมาจากหอโคมแดง
อาจจะเพราะตอนนั้น...
เงาหลังของหงจิ๋วหมิง คล้ายกันกับหลิงเอ๋อร์ของเขากระมัง
น
