เดตรักพนันร้อน

ชีวิตสาวโสด

ไหนว่าตกหลุมรักชีวิตสาวโสดไง แล้วมานั่งหาคู่ไปทำไม?

ใครว่าเธอลุกขึ้นมาสมัครเองล่ะ เรื่องนี้มันมีเหตุต่างหาก แต่ยังไม่เล่าตอนนี้หรอก เพราะเรื่องมันยาว ขอจัดการสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อนดีกว่า

Michael : คุณไปเดตกับผมคืนนี้เลยไม่ได้เหรอครับ Miss L คนสวย ถ้าตกลง ผมจะบินจากพอร์ตแลนด์ไปหาที่แมนฮัตตันทันที

Miss L คือชื่อที่เธอใช้ในเว็บหาคู่ หลังจากอ่านจบ ลิณลิตาก็ตอบกลับไป

Miss L : ฉุกละหุกเกินไปหรือเปล่าคะ

Michael : ไม่เลยครับ ผมเปิดเว็บเตรียมจองตั๋วเครื่องบินแล้ว ขอแค่คุณตอบตกลงคำเดียว

Miss L : เราเพิ่งคุยกันเอง รีบร้อนจัง

Michael : ผมทนไม่ไหว อยากเจอหน้าคุณมาก นะครับ Miss L ให้ผมได้เจอคุณในวันนี้เถอะนะ ไม่งั้นผมอาจขาดใจตาย ขอร้องละครับ

Miss L : คิดว่าไม่ดีกว่าค่ะ ฉันตั้งตัวไม่ทัน

Michael : กว่าผมจะบินไปถึง คุณมีเวลาเหลือเฟือครับคนสวย

Miss L : ไม่ค่ะ จบไหม?

ลิณลิตาส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ผู้ชายคนนี้คลั่งได้น่ากลัวมาก นี่ขนาดแค่แชตคุยกัน เขายังอาการหนักแบบนี้ ถ้าเจอหน้า เขาไม่ปล้ำเธอหรอกเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก เธออยากหาคู่เดตที่มีสติกว่านี้หน่อย ว่าแล้วก็จัดการบล็อคให้สิ้นซาก

วันหนึ่งๆจะมีผู้ชายเข้ามาขอเดตกับเธอไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน ซึ่งคงเป็นเพราะรูปโปรไฟล์ที่ยัยโซฟี่เพื่อนรักช่วยรีทัชให้กลายเป็นสาวสุดเซ็กซี่จนสามารถล่อลวงพวกหนุ่มๆได้

ส่วนมากที่เข้ามาทักก็มาแนวหื่นชัดเจน และเธอก็ปฏิเสธโดยไม่คุยยืดยาวให้เสียเวลา บางคนตอนคุยกันทางแชตก็ดีอยู่หรอก แต่พอไปเจอหน้าเท่านั้นละ กลับออกอาการหื่นให้เห็นจนหนีกลับแทบไม่ทัน รายล่าสุดก็แพทริค หนุ่มลูกครึ่งอเมริกัน-รัสเซียที่เธอยอมไปเดตด้วย เพราะเห็นเขาชอบทำกิจกรรมเพื่อสังคม แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นผู้ชายหื่นๆเหมือนหลายคนที่เคยเจอ

ปกติลิณลิตาจะออกเดตอาทิตย์ละครั้งกับคนที่มีแง่มุมน่าสนใจ ผู้ชายที่เคยเดตกับเธอต่างตั้งฉายาให้ว่า Ice Queen เพราะหลังทานข้าวเสร็จ ไม่มีใครได้มีโอกาสแอ้มเธอสักคนเดียว แม้แต่กอดหรือจูบก็ไม่เลย มากสุดแค่จับมือเท่านั้นละ

ขณะนั้นมีการแจ้งเตือนข้อความใหม่เข้ามาอีก ลิณลิตาลังเลเล็กน้อยว่าจะกดปิดหรืออ่านก่อนดี แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว อ่านเลยดีกว่า ถ้ามาสายหื่นอีกจะได้ตอบปฏิเสธให้เสร็จๆไป

ชื่อของบุรุษหนุ่มคนนั้นคือ Mr.K ไม่มีนามสกุล

แค่ชื่อยังดูลึกลับไม่พอ เพราะรูปโปรไฟล์ของ Mr.K เห็นเพียงเสี้ยวหน้าในเงามืด แต่แค่นั้นก็เห็นเค้าความหล่อเหลาแล้ว

หญิงสาวยักไหล่ เธอไม่ได้สนใจใครเพราะรูปร่างหน้าตาอยู่แล้ว ถึงเขาจะดูหล่อ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ตื่นเต้นขึ้นมาได้ เพราะพวกหล่อแต่หื่นก็มีมาก

Mr.K : Guess… who I am?

ทายสิว่าผมคือใคร?

ลิณลิตาขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงง ใครกำลังเล่นตลกอะไรกับเธออยู่หรือเปล่าเนี่ย

Miss L : ฉันไม่รู้หรอกค่ะว่าคุณเป็นใคร

Mr.K : นึกว่าคุณจะไม่ตอบซะแล้ว

Miss L : ทำไมล่ะคะ

Mr.K : ผู้หญิงสวยอย่างคุณจะตอบหรือไม่ตอบใครก็ได้

Miss L : ปกติฉันก็ตอบหมดแหละค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าจะตอบปฏิเสธหรือตอบรับ

Mr.K : ผมยังไม่อยากโดนปฏิเสธนะครับ

Miss L : ฉันไม่ปฏิเสธใครโดยไม่มีเหตุผล ว่าแต่คุณเป็นใคร มาจากไหน ช่วยแนะนำตัวเองมากกว่านี้ได้ไหมคะ

Mr.K : เราอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันเลย

ลิณลิตางงหนักเข้าไปอีก หญิงสาวค่อยๆหันไปมองทางซ้าย ทางขวา และด้านหลัง พบว่าทุกคนต่างกำลังจดจ่ออยู่กับจอคอมพิวเตอร์ แต่ดูไม่ออกเลยว่าใครแอบเล่นอยู่ แล้วพอคลิกดูหน้าประวัติของ Mr.K ก็พบว่าเขาไม่ได้กรอกข้อมูลอะไรเลย นั่นยิ่งทำให้แน่ใจว่าโดนแกล้งจากคนที่ล่วงรู้ความลับว่าเธอคือ Miss L ซึ่งจะเป็นใครได้ล่ะนอกจากยัยโซฟี่ รูมเมตตัวแสบ

Miss L : อย่าบอกนะว่าคุณทำงานที่เดียวกับฉัน

ลิณลิตาตามน้ำ จริงๆแล้วเธอก็ไม่ได้ลงประวัติส่วนตัวไว้ในเว็บเหมือนกัน นอกจากบอกว่าชอบทำอะไรในเวลาว่างบ้าง

Mr.K : ผมไม่รู้ว่าคุณทำงานที่ไหน เพราะฉะนั้นบอกไม่ได้ครับว่าเราทำงานที่เดียวกันหรือเปล่า

Miss L : จะหลอกให้ฉันบอกล่ะสิ ฉันไม่หลงกลคุณหรอก

Mr.K : ผมบอกก่อนก็ได้ ที่ทำงานของผมอยู่ย่านไทม์สแควร์ เป็นตึกสูงแปดสิบชั้น

Miss L : ล้อเล่น?

Mr.K : ไม่ครับ ผมพูดจริง

Miss L : ฉันรู้สึกเหมือนถูกจับจ้องอยู่เลย คุณคือใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ

Mr.K : ผมจะใบ้ให้แล้วกัน

Miss L : ว่า?

Mr.K : ผมไม่ได้อยู่แผนกเดียวกับคุณ

Miss L : บริษัทของฉันมีตั้งหลายแผนก ขอคำใบ้ที่แคบกว่านี้ได้ไหม

Mr.K : ผมทำงานอยู่แผนกระหว่างชั้นสี่สิบถึงแปดสิบ

Miss L : ใบ้กว้างไปหรือเปล่า แล้วชั้นแปดสิบน่ะ เป็นชั้นของบอสฉันค่ะ เขาคงไม่มีเวลามาแชตกวนประสาทคนอื่นแบบนี้หรอก

Mr.K : งั้นเปลี่ยนเป็นชั้นห้าสิบเอ็ดถึงเจ็ดสิบเก้า

ลิณลิตาส่ายหน้า โซฟี่จะไม่ยอมเฉลยจริงๆเหรอว่าปลอมตัวมาแกล้งเธอ

Miss L : นี่ ยัยโซฟี่ที่รัก วันนี้ว่างมากหรือไงถึงได้มาป่วนฉันแบบนี้

Mr.K : โซฟี่?

Miss L : ก็ใช่น่ะสิ ฉันรู้น่าว่าเธอแกล้งฉัน

Mr.K : ผมไม่ใช่โซฟี่

Miss L : ไม่ต้องมาปากแข็งเลย เธอนั่นแหละยัยโซฟี่จอมกวน!

Mr.K : ไม่ใช่จริงๆ ผมจะโกหกคุณไปทำไม

Miss L : งั้นก็บอกมาสิว่าคุณเป็นใคร แล้วทำแบบนี้เพื่ออะไร

Mr.K : เส้นผมบังภูเขาครับ

Miss L : อะไรของคุณ

Mr.K : คำใบ้ไง ทายสิว่าผมเป็นใคร

เขาทำให้เธออยากรู้ติดหมัดเลย ระหว่างกำลังจะพิมพ์ต่อนั้น เสียงโทรศัพท์พื้นฐานบนโต๊ะดังขึ้นพอดี หญิงสาวจึงจำใจออกจากเว็บไซต์และรับสายพร้อมคำถามที่ติดค้างอยู่ในใจ

Mr.K คือใครกันแน่?

ถ้าเขาไม่ใช่โซฟี่ แล้วรู้ได้ยังไงว่าเธอคือ Miss L?

“สวัสดีค่ะ”

“ลิต้า ผมต้องการความช่วยเหลือหน่อย” เจ้าของเสียงทุ้มมีอำนาจและติดจะมีแววออกคำสั่งคือลีโอเนล ฮันเตอร์ เจ้านายหนุ่มคนใหม่ของเธอนั่นเอง

“ค่ะบอส” หญิงสาวรับคำอย่างกระตือรือร้น แม้จะแอบหมั่นไส้ในความเป็นจอมบงการของเขา

“ขอร่างสัญญาของโครงการที่เราเพิ่งประมูลมาได้ พร้อมเอกสารที่เกี่ยวข้องทั้งหมด” ชายหนุ่มชี้แจงเสียงเรียบ ก่อนย้ำอีก “ภายในห้านาที เพราะผมมีประชุมตอนบ่ายสาม รู้ใช่ไหมว่าถ้าทำไม่ได้ ผมจะ…”

“ตัดเงินเดือน” นั่นคือสิ่งที่เจ้านายผู้พ่วงตำแหน่งคู่กัดใช้ขู่เธอเสมอ

“นึกว่าจะจำไม่ได้”

“บอสเล่นขู่ทุกครั้งที่สั่งงานนี่คะ ฉันจำได้ขึ้นใจเลยละ เอ๊ะ ว่าแต่เอกสารที่บอสต้องการ ฉันเอาเข้าไปให้แล้วเมื่อวานนี่คะ” นิติกรสาวบอกอย่างนึกขึ้นได้ ลีโอเนลทำงานจนเบลอหรือเปล่าเนี่ย

“อ้าว เหรอ แต่ผมหาไม่เจอ เอามาให้อีกรอบได้ไหม”

“บอสหาดีแล้วแน่นะคะ”

“ลิต้า ผมเป็นเจ้านายคุณนะ ผมสั่งอะไรก็รีบทำ ไม่ใช่สั่งผมกลับ” ลีโอเนลเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย

ลิณลิตาทำหน้าเพลีย ใครสั่งเขากัน เธอก็แค่แนะนำว่าให้หาอีกครั้ง คนชอบสั่งตัวจริงคือลีโอเนลนั่นแหละ นอกจากสั่งแล้วยังขู่ปิดท้ายทุกครั้งด้วย

“ค่ะบอส” หญิงสาวจำต้องรับคำ

“ค่ะบอส แล้วยังไงต่อ” ดูเหมือนซีอีโอหนุ่มจะยังไม่พอใจกับคำตอบ

“ฉันจะรีบเอาไปให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ” นิติกรสาวบอกตัวเองให้สตรอง! สตรอง! สตรอง! เธอเอ่ยเสียงสุภาพแต่แอบจิกกัดบอสหนุ่มจอมเผด็จการอยู่ในใจ พอวางสายแล้วก็รีบลุกจากโต๊ะทำงานไปหาเอกสารที่อีกฝ่ายต้องการโดยไว

จากที่ทำงานร่วมกันมาสองเดือน นอกจากลีโอเนล ฮันเตอร์จะหล่อเหลาอย่างร้ายกาจจนยากจะต้านทานเมื่ออยู่ใกล้แล้ว เขายังเป็นแบดบอยตัวพ่อเลยละ

นี่ไม่ได้พูดเพราะมีอคตินะ เธอเห็นกับตาว่าหลังจากเลิกงานเกือบทุกวันจะมีสาวสวยเซ็กซี่อกตู้มมานั่งรอบอสอยู่ตรงล็อบบี้ชั้นล่าง แต่ดูเหมือนลีโอเนลจะไม่จริงจังกับใคร เขาเห็นผู้หญิงเหมือนกระดาษทิชชู่ที่ใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง ไม่แม้แต่จะรีไซเคิลก่อนทิ้ง

ถ้าต้องนิยามเขาด้วยคำสามคำ เธอคิดว่า Dark Tall and Dangerous เหมาะสมที่สุดแล้ว

เท่าที่เห็นนั้นสาวๆที่มารอเขาไม่เคยซ้ำหน้ากันเลย เธอไม่อยากเป็นเหมือนผู้หญิงพวกนั้น เพราะงั้นต้องป้องกันตัวไว้ก่อนโดยไม่อยู่ใกล้ผู้ชายอันตรายคนนี้หากไม่จำเป็น แม้ว่าแบดบอยอย่างเขาอาจจะไม่สนใจครูฝ่ายปกครองอย่างเธอก็เถอะ!