ทั้งใจคือนายไอ้หมาเด็ก

เกินควบคุม

ลูซินที่แบกร่างหนาใหญ่ ของชายปริศนาออกมาจากซอกตึกที่รกทึบ มีเพียงแสงไฟสลัว ถึงแม้จะไม่ได้มองหน้ากันตรง ๆ ก็พอจะมองออก ว่าคนตรงหน้าใบหน้าหล่อเหลามากเพียงใด แต่ดูเหมือนผู้ชายร่างใหญ่คนนี้กำลังจะหลุดการควบคุมตัวเอง

"มึงช่วยพากูออกไปจากตรงนี้ที ออกเดี๋ยวนี้..!ชายปริศนาออกคำสั่งเหมือนกับคนเผด็จการ

"ผมก็พยายามอยู่นี่ไง แต่คุณตัวใหญ่ขนาดนี้ จะให้ผมรีบคุณก็ช่วยเดินให้มันตรง ๆ หน่อยเป็นไร"

ผู้ชายร่างใหญ่หันมามองหน้าของลูซินแล้วไม่ยอมเอ่ยวาจาอะไรออกมาเลยแม้แต่นิดเดียวใบหน้ากับเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อมือสั่นเทาราวกับคนติดยา

ลูซินพยายามจนประสบผลสำเร็จ พาผู้ชายปริศนาร่างสูงใหญ่ ขึ้นมาบนรถของตัวเอง ลุซินค่อยๆ เปิดไฟหน้ารถให้สว่างขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวราวกับหิมะ ดวงตาสีเทาประกายที่ตอนนี้สันเทิ้มไปทั้งตัว

"คุณไปโดนอะไรมาเนี่ย"ลูซินถึงแม้จะสงสัยแต่ก็ยังคาดเข็มขัดนิรภัยไปด้วยแล้วสตาร์ทรถแล่นออกจากบาร์หรูอย่างรวดเร็วเพราะรู้แล้วว่าคนตรงหน้าน่าจะไม่ไหว

"ผมพาคุณไปส่งโรงพยาบาลดีกว่า'ลูซินเปลี่ยนใจกลางทางกะทันหัน เพราะไม่รู้ว่าชายปริศนาตรงหน้าโดนยาอะไรมา อาจจะทำให้ช็อคหรือถึงแก่ชีวิตก็เป็นได้เพื่อความสบายใจลูซินจึงเอ่ยปากบอก

"ไม่ได้..! มึงจะพากูไปโรงพยาบาลตอนนี้ไม่ได้ พากูกลับไปที่บ้านของมึงเดี๋ยวนี้"ชายปริศนายังคงใช้คำสั่งเผด็จการกับลูซิน

"แล้วทำไมผมต้องทำตามคุณด้วยล่ะ นี่มันรถของผมผมช่วยคุณก็ดีแค่ไหนแล้ว" ลูซินเริ่มมีน้ำโหเพราะคนตรงหน้าเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่อง

"ขอร้องล่ะ ถือว่ากูขอร้อง" ชายปริศนาหันหน้ามามองลูซินเพียงเล็กน้อยแล้วก็กอดตัวเองจนแน่น

สภาพที่ลูซินเห็นทำให้เขาถึงกับต้องถอดถอนหายใจ แต่สุดท้ายก็ยังยอมใจอ่อนพาชายร่างใหญ่ขับรถตรงกลับไปที่บ้าน ใช้เพียงเวลาไม่นานลูซิงก็ขับรถหรูมาจอดที่หน้าบ้านสวนขนาดกลางสไตล์วินเทจมินิมอล ลูซินเป็นผู้ชายตัวคนเดียวเขาจึงไม่จำเป็นจะต้องมีบ้านหลังใหญ่โต

"คุณเดินเองไหวหรือเปล่า"ลูซินหันไปถามร่างใหญ่ที่ตอนนี้ดูท่าเพิ่มสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียแล้ว

"ไหว..! มึงช่วยพากูไปแช่อ่างน้ำหน่อยเถอะ กูขอร้อง..."ชายปริศนาร่างใหญ่กำมือของลูซินเอาไว้แน่น

"ได้ ๆ งั้นเดี๋ยวคุณตามผมมา"ลูซินเปิดประตูรถลงมาแล้ว เดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งด้านคนนั่งข้าง ๆ ค่อย ๆ พยุงร่างใหญ่ให้เข้ามาในบ้านพร้อมกับตัวเอง

"เดี๋ยวเราเข้าไปในห้องนอนของผมก่อนก็ได้ มันมีอ่างอาบน้ำให้คุณแช่อยู่"ลูซินพูดจบก็จัดการไขประตูห้องนอนแล้วเปิดน้ำในอ่าง เอาชายร่างใหญ่ใส่ลงไปแช่ในอ่าง

"คุณแช่น้ำไปก่อน เดี๋ยวผมขอตัวไปทำธุระหน้าบ้านแป๊บนึง แล้วเดี๋ยวจะขึ้นมาดูคุณ"ลูซินพูดจบก็ปล่อยให้ร่างหนานอนแช่อยู่ในอ่างน้ำอย่างสงบนิ่ง

ลูซินเดินออกมาหน้าบ้าน เพื่อปิดประตูรั้ว และสำรวจว่ามีใครตามหลังมาหรือเปล่า ถึงแม้ลูซีนจะไม่ใช่พ่อค้าหรือมาเฟีย แต่ในเมื่อเขาทำการค้าขายที่ภาคใต้ มันก็ต้องมีการป้องกันระวังตัวระดับหนึ่ง เพราะคนที่นี่มีความใจดีและความดุที่ไม่เหมือนที่อื่น

"ช่วยด้วย....ไม่ไหวแล้ว กูไม่ไหวแล้ว.."เสียงแผ่วเบาของแอนดริว ครางกระเส่าเพื่อขอความช่วยเหลือในขณะที่เขาแช่อยู่ในอ่างน้ำ

แอนดริวถอดเสื้อผ้าจนหมดไม่เหลือแม้แต่บ๊อกเซอร์ที่จะติดกาย แอนดริวทำไปเพราะความทรมานจากฤทธิ์ยาและต้องการการปลดปล่อย

แอนดริวตั้งมือถือไว้ข้างแจกันหรูใบสวยแล้วพยายามใช้มือที่สั่นเทาควบคุมเพื่อจะโทรหาบอดี้การ์ดคู่ใจดีแลน แต่เขากลับไร้สติมือหนากดไปโดนกล้องวีดีโอกำลังอัดถ่ายทุกการกระทำของแอนดริวอยู่เขาพยายามรวมสติแต่ก็ยังทำไม่ได้

ลูซินที่ไม่รู้อิโน่อิเหน่ เลยรีบเอาผ้าเย็นที่อยู่ในตู้เย็นในครัว เข้าไปหาแอนดริวที่นอนหมดสภาพอยู่ในอ่างน้ำโดยที่ลูซินไม่ทันสังเกตว่า

แอนดริวตอนนี้มีสภาพโป๊เปลือยไม่เหลือเสื้อผ้าเลยแม้แต่ชิ้นเดียว แผงอกแกร่งกล้ามเป็นมัด ๆ ผิวขาวนวลตัวของแอนดริวแดงไปหมด เพียงแค่โดนอะไรกระทบนิดหน่อย

"ผมขอเข้าไปได้หรือเปล่า"

ลูชินเคาะประตูขออนุญาตชายปริศนาที่อยู่ในห้องน้ำแม้แต่ชื่อลูซินก็ยังไม่รู้ เพราะลูซินอยากจะเอาผ้าเย็นกับผ้าขนหนู เอาไปให้ชายปริศนาได้เช็ดเนื้อเช็ดตัวจะได้สบายเนื้อสบายตัวขึ้น

แต่ในห้องอาบน้ำกับไร้เสียงตอบรับของชายร่างใหญ่ ทำให้ลูซินเริ่มวิตกกังวล ลูซินวางเสื้อผ้า ผ้าขนหนูและผ้าเย็นเอาไว้หน้าห้องและ ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปดู

"เฮ้ย..! คุณทำไมอยู่สภาพนี้"

ลูซินถึงกับตกใจ เมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่านอนแช่แอ้งแม้งอยู่ในอ่างน้ำสีขาว ลูซินรอบกลืนน้ำลายดัง เอื้อก เมื่อเห็นภาพตรงหน้า

ลูซินเดินย่างสามขุมเข้าไปนั่งที่ขอบอ่าง แล้วจับร่างหนาพลิกซ้ายพลิกขวาเพื่อดูอาการว่าเป็นอย่างไรบ้าง ลูซินไม่ถึงที่ชายร่างใหญ่จะโป๊เปลือย เพราะเป็นผู้ชายด้วยกันมันเลยดูไม่เขินอาย

"ช่วยกูด้วย..." พูดจบชายปริศนากระชากลูซินเข้ามาประกบจูบอย่างเร่าร้อน ใช้สองมือหนาจับใบหน้าของ ลูซินเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ลูซินถอยหลังหนี

ลูซินถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูก เพราะเกิดมาก็ไม่เคยที่จะเจอกันจู่โจมจากเพศเดียวกันแบบนี้ ลูซินตกใจตนตาเบิกกว้างตั้งสติ ได้จึงสลัดตัวเองออกจากร่างสูงใหญ่

"เฮ้ย..คุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้..! ผมเป็นผู้ชาย"ลูซินตะโกนแหกปากลั่น พยายามตั้งสติเพราะตอนนี้รู้แล้วว่าคนตรงหน้าน่าจะโดนยาเสียสาวหรือยาปลุกเซ็กส์ทำให้ลูซินไม่ถือโทษกับชายตรงหน้า

"คุณใจเย็น ๆ ผมว่าเดี๋ยวผมเอาผ้าเย็นมาให้ คุณอย่าเข้ามานะ"ลูซินถึงกับเข็ดขยาดไม่กล้าให้ชายร่างใหญ่ลูกครึ่งคนนี้เข้าใกล้

แต่ดูเหมือนลูซินจะไม่มีตัวเลือก เมื่อชายปริศนาที่ร่างกายเปลือยเปล่า ยืนขึ้นเต็มความสูงพุ่งทะยานกระโจนกอดรัดลูนซินจนแน่น แล้วจัดการปลดเข็มขัดของลูซินออกอย่างง่ายดาย

กางเกงยีนส์สุดหรูหล่นลงไปอยู่ที่ปลายเท้าของลูซิน เผยให้เห็นบ็อกเซอร์สีขาวที่ห่อหุ้มไข่ใบใหญ่ และขนาดแท่งเอ็นที่ดูอวบอ้วนจนแทบจะปริแตก

"ปล่อยผมนะ.. คุณไม่มีสติคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้"

ลูซินพยายามดิ้นให้หลุดพ้นอ้อมกอดที่แข็งแกร่งกว่าตนเอง ชายปริศนาดูเหมือนจะแข็งแรงกว่าลูซินเป็นเท่าตัว ทำให้ลูซินจะสู้ร่างใหญ่ไม่ได้

"ใหญ่เหมือนกันนิ..!"ชายปริศนาใบหน้าแดงเถือก ที่ดูแล้วจะไม่เหลือสติ แอนดริวชายแปลกหน้าสำหรับลูซิน ที่โอบกอดล็อคแขนของลูซินจากทางด้านหลัง

ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของลูซินจนแทบไม่เหลือชิ้นดี แอนดริวจัดการดึงบ็อกเซอร์สีขาวให้กองลงอยู่ที่พื้น เผยให้เห็นแท่งเอ็นใหญ่ที่ร้อนแรง แอนดริวใช้มือหนาจับแท่นเอ็นของลูซินที่ยังนอนสงบนิ่ง ชักเข้าชักออกอย่างชำนาญ พร้อมกับบังคับหัวของลูซินให้เอี้ยวมาประกบจูบแลกลิ้นกันไปมา

"โอว้....ซี๊ด ไม่ได้ ผมไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน...ไม่ได้นะ ปล่อย..! คุณกำลังทำให้ผมหมดความอดทน"ลูซินตวาดลั่นด้วยความโมโหเรื่องราวต่อจากนี้ติดตามตอนที่ 4