ทั้งใจคือนายไอ้หมาเด็ก

คลิปลับ

ค่ำคืนที่ยาวนานสำหรับลูซินที่ต้องเสียตัวให้กับชายแปลกหน้าที่เขาได้ช่วยเหลือ เหมือนทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป นอกจากเขาจะไม่เห็นคุณค่า ยังกลับมาแว้งทำร้ายร่างกายและจิตใจของลูซินอีก

ลูซินที่สลบเหมือดคาห้องน้ำตั้งแต่เมื่อคืน รู้ตัวอีกทีตอนนี้เขารู้สึกเจ็บด้านหลังจนไม่อาจขยับตัวได้ ชายผมสีน้ำตาลประกายทองนั่งสูบบุหรี่ไขว่ห้างอย่างสบายใจอยู่บนโซฟาข้างเตียง

ลูซินพยายามรวบรวมสติมองซ้ายมองขวา ค่อย ๆ ลำเลียงเหตุการณ์ที่เข้ามาในหัวตั้งแต่เมื่อคืน เขาจึงปะติดปะต่อได้ว่าตัวเองได้สูญเสียความเป็นชายให้กับชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก

"ทำไมมึงทำกับกูแบบนี้ โคตรชั่วเลย" ลูซินที่นอนอยู่บนเตียงเอียงคอไปก็พ่นคำด่าออกมา

แต่ชายแปลกหน้าขยี้บุหรี่ลงบนโต๊ะกระจก อย่างไม่แยแส หันมาชายตามองลูซินเพียงเล็กน้อยแล้วกลับไม่พูดอะไร ทำให้ลูซินยิ่งเกิดอารมณ์โมโหเข้าไปใหญ่

"ทำไมสำนึกผิดไม่ทันหรือไงที่ทำระยำตำบอนกับกูแบบนี้ กูไม่น่าช่วยมึงเลย" ลูซินก็ยังใช้ถ้อยคำหยาบคายในการพูดคุย และลูซินก็ยังคงอยากจะลุกไปกระทืบคนตรงหน้าให้จมตีน

"กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ เมื่อคืนกูโดนวางยา" ชายปริศนาพูดออกมาสั้นๆ อย่างง่ายดายว่าขอโทษ ทั้งที่เมื่อคืนเอาลูซินไม่รู้กี่น้ำจนเขาสลบ

"ขอโทษหรอวะ ขอโทษแล้วมันทำทุกอย่างให้กลับมาเหมือนเดิมได้หรอวะ" ลูซอนเริ่มทนไม่ไหวใช้คำพูดที่หยาบคายมากขึ้น

"กูไม่ได้อยากให้ทุกอย่างมันเหมือนเดิมอยู่แล้ว ต่อไปนี้มึงเป็นของกู" ชายปริศนาหน้าด้านพูดจาเอาแต่ได้

"กูไม่สนใจ กูไม่ใช่ของของมึง แล้วมึงก็ใส่หัวออกไปจากบ้านกูได้แล้ว"

ลูซินเก็บอาการโมโหเอาไว้ไม่อยู่ ค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นจากเตียง แต่ความเจ็บปวดกลางแกนกายพลุ่งพล่านทำให้ลูซินลุกอย่างยากลำบาก

"สภาพนี้มึงยังคิดจะฝืนลุกมาอีกหรอวะ" แอนดริวหรือชายปริศนาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง

"กูบอกให้มึงออกไปจากบ้านกูยังไงล่ะ คนระยำอย่างมึงไม่ควรเหยียบบ้านของกู" ลูซินตะคอกอย่างดัง

"แต่มึงเป็นเมียกูแล้ว ทำไมกูต้องออกไปจากบ้านของเมียกูด้วย"

"ใครเป็นเมียมึง มึง..!!" ลูซินที่รวบรวมกำลังลุกขึ้นยืนแล้วชกไปที่ใบหน้าของชายปริศนาต่างชาติดังพรั่ว พร้อมกับสบถคำด่าไม่หยุดยั้ง

"ถ้ากูยังเห็นหน้ามึง กูจะกระทืบมึง" ลูซินถึงกลับประกาศกร้าวเสียงแข็ง

"มึงเป็นเมียกูแล้ว กูก็เอามึงแล้วด้วย" ชายปริศนาที่ยอมปล่อยให้ลูซินต่อยหน้าโดยที่ไม่สู้กลับเลยแม้แต่น้อย กลับบอกว่าลูซินเป็นเมียของเขาอย่างหน้าด้านๆ

"มึงอย่ามาพูดแบบนี้กับกูนะไอ้ชาติชั่ว..! ถ้ามึงไม่ออกไป กูจะแจ้งตำรวจให้มาลากคอมึงออกไปจากบ้านกู" ลูซินทนไม่ไหวกับความหน้าด้านหน้าทนของผู้ชายตรงหน้าที่อยู่ดีๆ ก็มาเรียกเขาว่าเป็นเมีย

"ฮึ..! มึงแน่ใจนะว่ามึงจะรับกับสิ่งที่ตามมาไหว" แอนดริวโยนมือถือของเขาใส่หน้าของ ลูซิน แล้วนั่งไขว่ห้างรอผลลัพธ์อย่างสบายใจ

"อะไรของมึง" ลูซินทำหน้าไม่พอใจและพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

"ก็เปิดดูสิ สิ่งที่มึงจะต้องรับ ถ้ามึงร่านไปมีคนอื่นที่ไม่ใช่กูแล้วถ้ามึงคิดจะแจ้งตำรวจ"

ลูซินที่นั่งอยู่บนเตียงหยิบมือถือสุดหรูเอาขึ้นมาเปิดดู ทำให้เห็นคลิปของตัวเองกับชายแปลกหน้า คลิปมีความยาวเกือบชั่วโมงกว่า ลูซินตาเบิกโพลงพร้อมกับเขวี้ยงโทรศัพท์ลงพื้นอย่างแรงจนโทรศัพท์แตกกระจาย

"มึงไอ้ชั่ว ไอ้ระยำ...! มึงมาทำแบบนี้กับกูทำไมวะ" ลูซินโกรธจัดพยายามลุกขึ้นทั้งที่ตัวเองเจ็บปวดมาก

"มึงอย่าพยายามลุกมาทั้งๆ ที่ตัวมึงก็เจ็บจนแทบจะนั่งไม่อยู่ อยู่แล้ว" แอนดริวคิ้วขมวดเมื่อเห็นความดื้อของคนตรงหน้า

"กูถามว่ามึงทำไปทำไม" ลูซินทนไม่ไหวจึงตะคอกกลับ

"ตอนแรกกูไม่ได้ตั้งใจหรอก กูตั้งใจจะโทรออกหาบอดี้การ์ดของกู เพื่อให้มารับกูออกไปจากบ้านเส็งเคร็งของมึง"

"แต่จังหวะนั้นกูขาดสติไปแล้ว ส่วนไอ้วีดีโอที่มึงเห็นมันก็อัดเองตอนที่กูไม่มีสติ" ชายปริศนาตรงหน้าอธิบายให้กับลูซินฟังอย่างละเอียด

"แล้วทำไมมึงถึงไม่ลบทิ้ง" ลูซินทำหน้างุนงง หากคนตรงหน้าไม่มีเจตนาที่จะแบล็คเมล์เรียกไถ่เงินเขาหรือเปล่า

"ตอนแรกกูก็ไม่รู้หรอกว่ามีคลิป พอกูเปิดดูกูก็อยากจะนึกสนุกขึ้นมาซะอย่างนั้น"

แอนดริวใช้คลิปวีดีโอนี้เป็นข้อต่อรองที่จะรั้งให้ลูซินเป็นของเขาต่อให้จัดเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตาม

"มึงต้องการอะไร เงินหรอ"

"เศษเงินของมึงกูไม่อยากได้หรอก เก็บไว้เถอะ แต่สิ่งที่กูต้องการคือมึง"

แอนดริวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินมาข้างเตียงแล้วใช้มือใหญ่ๆ บีบไปที่ปลายคางของ ลูซินอย่างแน่น จ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลประกายที่เต็มไปด้วยความสงสัย

"มึงจะบ้าหรือไงวะ กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้ชอบผู้ชาย แล้วกูก็ไม่มีวันชอบคนอย่างมึงด้วย"

ลูซินดื้อเสียงแข็ง เพราะเขาเกิดมาก็ไม่เคยมีความคิดที่จะชอบผู้ชายเลยแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่ว่าเขาจะไม่ได้ปิดกั้นเพศสภาพในเรื่องความรัก แต่ตัวเขาไม่ได้มีรสนิยมชายรักชาย

"ตอนนี้มึงยังไม่รักกู แต่มึงก็ไม่มีสิทธิ์หนีกู จำเอาไว้ ถ้ามึงคิดตุกติกไอ้ไฟล์วีดีโอนี้จะเผยแพร่ลงบนโซเชียลมีเดีย รวมถึงพ่อกับแม่ของมึงก็จะได้ดูอย่างเต็มตา" แอนดริวพูดขู่ด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง

"มึง ไอ้สัส..!! ทำไมมึงมันชั่วอย่างนี้วะ กูไม่น่าช่วยมึงมาเลย น่าจะปล่อยให้มึงตายห่าอยู่ในตรอกนั้น"

ลูซินกำหมัดแน่น เล็บจิกเกร็งจนเลือดแทบจะไหลออกมาด้วยความโมโห

"คงเป็นโชคชะตาของมึงที่ต้องเป็นเมียกู"

แอนดริวรู้สึกถูกชะตากับไอ้หมาเด็กที่ขู่ฟ่อๆ ยิ่งกว่างูจงอางดุ ดูเท่าไหร่ก็ไม่มีท่าทีจะให้เขากลัวได้เลย

"กูชื่อแอนดริว มึงควรเรียกกูว่าเบ๊บ..! เข้าใจป่ะ"

แอนดริวเลิกคิ้วขึ้นเหมือนเป็นคำถาม

"เบ๊บ เชี่ยอะไรของมึงละ กูไม่ได้เป็นเมียมึง แล้วกูก็ไม่จำเป็นต้องมาทำอะไรพวกนี้ด้วย กูชอบผู้หญิง มึงไม่เข้าใจหรอวะ" ลูซินสะบัดมือหนาออกจากใบหน้าของเขายังไม่ใยดี

"มึงก็ลองเลือกเอาว่ามึงจะเรียกกูว่าเบ๊บ หรือมึงจะให้กูปล่อยคลิปของมึงกับกูดี"

แอนดริวถูกใจความพยศของลูซินเป็นที่สุด ปกติเขาไม่เคยสนใจผู้ชายเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ลูซินเป็นผู้ชายคนแรกที่กล้าด่าและเถียงแอนดริวฉอดๆ อย่างไม่มีรถลาวาศอก และก็ยังเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของเขา

แต่เมื่อคืนเขากลับรู้สึกติดใจรสชาติสวาทแสนเร่าร้อนจากผู้ชายตรงหน้า ตอนแรกเขาไม่คิดว่าจะอยู่รอให้ลูซินตื่น

แต่พอมองจ้องหน้ากับรู้สึกถูกชะตาและถูกใจจนบอกไม่ถูก เขาจึงได้คิดวิธีชั่วร้ายขึ้นมาได้ทันทีเมื่อเช็คมือถือแล้วเห็นคลิปที่เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะถ่ายไว้

"กู...!!" ลูซินทำใบหน้าลังเลอยู่นานว่าจะยอมเรียกไอ้เฒ่าตัณหากลับตรงหน้าอย่างที่มันต้องการดีหรือเปล่า ทั้งสองนั่งจ้องหน้ากันไปมาอยู่อย่างนั้นสักพักใหญ่...