แอนดริวขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกลับไปที่คฤหาสน์ของไมค์ ซึ่งเป็นคฤหาสน์ขนาดใหญ่โอ่อ่าที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เมื่อมาถึง เขาก็ก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยว
ไมค์นั่งรออยู่ในห้องรับแขกอันกว้างขวาง สายตาของเขามองแอนดริวด้วยความเย็นชา
"แกมาทำอะไรที่นี่" ไมค์ถามเสียงเรียบ
"พ่อทำอะไรกับลูซิน" แอนดริวถามกลับทันที
ไมค์หัวเราะเบา ๆ "ฉันทำอะไร ฉันก็แค่สั่งสอนไอ้เด็กคนนั้น ให้มันรู้ว่าใครไม่ควรปีนเกลียว"
"พ่อไม่ควรทำแบบนี้" แอนดริวพูด "ลูซินไม่ได้ทำอะไรผิด"
"ผิด! มันผิดที่มันเป็นผู้ชาย แล้วยังกล้ามายุ่งกับลูกชายของฉัน!" ไมค์ตวาดลั่น "ฉันไม่ยอมให้แกมาทำเรื่องเสื่อมเสียแบบนี้เด็ดขาด แอนดริว!"
"นี่คือชีวิตของผม พ่อไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอน!"
แอนดริวตอบโต้ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "ผมรักลูซิน และผมจะอยู่กับเขา ไม่ว่าพ่อจะทำอะไรก็ตาม"
ไมค์หัวเราะอย่างดูถูก "แกคิดว่าแกจะต่อต้านฉันได้งั้
