ทั้งใจคือนายไอ้หมาเด็ก

หมาเด็กอบอุ่น

ลูซิน บาเดมะ เด็กหนุ่มชาวใต้ลูกครึ่งอาหรับเจ้าของสวนปาล์มขนาด 70 ไร่ ถึงจะไม่มีจำนวนมากมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ลำบาก ลูซินอายุ 30 ปี สูง 175 หนัก 70 กิโลกรัม ขนาด 56"

เป็นเจ้าของสวนปาล์มที่ส่งตามโรงไฟฟ้าในพื้นที่ทางภาคใต้ แต่แล้ววันนึงเหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งให้เขาไปช่วบมาเฟียต่างชาติคนหนึ่งคนที่ไมาควรช่วย

ลูซินที่รู้สึกโดนกลั่นแกล้งในโชคชะตา เพราะผู้ชายต่างชาติคนนั้นได้ใความลับ บางอย่างเป็นข้อต่อรองในการใกล้ชิด ลูซิน จึงเป็นเหตุที่มาของความวุ่นวายในชีวิตในครั้งนี้

"เฮ้ยพวกมึง.! รีบเอาปาล์มขึ้นรถบรรทุกสิวะวันนี้ต้องส่งโรงงานอีกหลายที่"

เสียงลูซินตะโกนสั่งลูกน้องคนขับรถบรรทุกพ่วงให้รีบขนปาล์มสดเอาไปส่งกับให้โรงไฟฟ้าในพื้นที่ทางภาคใต้ ตั้งแต่นราธิวาสไปจนถึงชุมพร ลูซินกว้านซื้อตามสดเพื่อเข้าส่งโควตาใหญ่ที่สุดในภาคใต้

"ครับพี่ วันนี้พวกผมเสร็จงานแล้ว ลูกพี่พาพวกผมไปเลี้ยงข้าวหน่อยสิ พวกผมเหนื่อยมาก"

ไอ้เอ็มลูกน้องคนขับรถที่สามารถทำงานออกมาได้ดีคนหนึ่งและเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ และการทำงานจึงเป็นที่ไว้วางใจของลูซินเสมอ

"ได้แต่วันนี้พวกมึงต้องทำเที่ยวตามเป้าที่กูกำหนดส่งงานให้ทันกลับมาให้ไว แล้ววันนี้กูจะพามึงไปเลี้ยงหญิง"ลูซินพูดกับลูกน้องอย่างมีความหวัง

เหล่าบรรดาคนขับรถพ่วงต่างพากันตบมือเฮ เมื่อได้ยินว่าลูกพี่สุดที่รัก อย่างลูซินจะพาไปเลี้ยงหญิงและเลี้ยงข้าวมื้อเย็น รถบรรทุกนับ 10 พ่วงพากันขนบรรทุกปาล์มสด ออกจากสวนเพื่อนำไปส่งให้กับ โรงไฟฟ้านำไปกลั่นน้ำมันและขายต่อไป

"ไอ้เอ็ม มึงไปโรงไฟฟ้าที่ท่าฉางสุราษฎร์กับกูเลยนะวันนี้มีคิวไม่เยอะ"ไอ้ต้าหรือไอ้กีตาร์เพื่อน ๆ.มักจะเรียกสั้น ๆ ว่าไอ้ต้าเด็กหนุ่มวัย 22 ปีที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับไอ้เอ็ม แต่ทั้งสองนิสัยต่างกันคนละขั้วไอ้เอ็มทะลึ่งทะเล้นมุทะลุใจกล้าบ้าบิ่นไม่กลัวใคร

ส่วนไอ้ต้าหรือไอ้กีตาร์ใบหน้าหวานเหมือนผู้หญิงถึงแม้จะขับรถพ่วงรถบรรทุกผิวขาวราวกับหยวกของมันทำให้ไอ้เอ็มต้องคอยปกป้องอยู่ไม่ห่าง

ไอ้เอ็มทำท่าทางชอบให้ลูซินพาไปเลี้ยงหญิงแต่เขาก็มองออกว่าทุกครั้งที่ไปไอ้เอ็มไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลยเพียงแต่พาขึ้นห้องเป็นพิธี

"เออเดี๋ยวกูไปกับมึงก็ได้"ไอ้เอ็มตะโกนตอบกลับหาไอ้ต้าพร้อมกับขับรถบรรทุกพ่วงตามหลังไป

ลูซินที่มองตามลูกน้องที่ขับรถบรรทุกพ่วงนับสิบออกจากสวนปาล์มเสร็จเรียบร้อย เขาก็กลับเข้ามาในออฟฟิศเพื่อเคลียร์ว่าปาล์มวันนี้ออกไปจำนวนกี่ตันและเคลียร์ยอดเงินที่รับซื้อปาล์มจากชาวบ้านด้วย

"คุณยุวดีครับ รบกวนวันนี้คุณยุช่วยเช็คราคาปาล์มหน้าลาน แล้วก็เช็คให้ผมด้วยว่า วันนี้รับซื้อเข้ามาในลานปาล์มของเราจำนวนกี่ตัน"

ยุวดีฝ่ายตาชั่งและบัญชีของลานปาล์ม อายุ 40 ปีทำงานที่นี่มานาน 4-5 ปีแล้วไม่เคยทำงานผิดพลาด ลูซินจึงไว้วางใจทุกครั้ง ที่ลูซีนไม่ได้เข้ามาในลานปาล์มยุวดีจะเป็นคนรายงานจำนวนเงินและน้ำหนักเข้าออกภายในสวนปาล์มและที่นำไปส่ง

"ได้ค่ะคุณลูซิน เดี๋ยวยุจัดการให้ค่ะ"

ยุวดีตอบกลับอย่างรวดเร็วพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ลูซิน ยุวดีเห็นลูซินตั้งแต่สมัยยังเรียมหาวิทยาลัยจนบัดนี้อายุ 30 ปี ดูเป็นหนุ่มหล่อเหลาสาวๆเห็นก็พากันกรี๊ดกร๊าดไม่ขาดปาก

"ขอบคุณมากครับคุณยุ"ลูซินพูดจบก็กลับเข้าห้องเพื่อเคลียร์งานต่าง ๆ ของตัวเองและรอไอ้พวกลูกน้องหัวแก้วหัวแหวน ที่พากันไปขนส่งตามที่โรงงานกลับมาที่ลานปาล์ม

แอนดริวชายหนุ่มลูกครึ่งไทยมาเลเซีย ผมสีน้ำตาลเงา ใบหน้าคมคาย ดวงตาสีเทาประกายสะกดทุกคนที่มองเขา เขาเป็นพ่อค้าทางใต้ที่ทำการค้าผับบาร์

ระหว่างไทยและมาเลเซีย เขาเป็นหนุ่มลูกครึ่งที่ถือสัญชาติไทยและมาเลเซียได้ทั้ง 2 ประเทศ ชายหนุ่มที่สูงยาวเข่าดีความสูง 196 ซมน้ำหนัก 95 กิโลกรัมขนาด 58 ตามสไตล์ลูกครึ่ง อายุ 40 ปี

ผู้หญิงแทบจะหมอบกราบคลานขึ้นเตียง เขาไม่เคยชอบผู้ชายหรือแม้แต่คิดจะชอบ ผู้หญิงเปรียบเสมือนเครื่องประดับบนเตียงที่ไว้ระบายความใคร่

แต่กลับไอ้หมาเด็ก ที่เป็นเด็กเจ้าของปาล์มอยู่ทางภาคใต้อยู่ดี ๆ ก็เข้ามาช่วยเหลือเขาในวันที่ยากลำบากแต่เพราะความช่วยเหลือนั้นเป็นเหตุให้มีความลับบางอย่างระหว่างเขาและไอ้หมาเด็ก จนทำให้วุ่นวายในชีวิตของเขาอย่างถอนตัวไม่ได้

วันนี้แอนดริวได้เข้ามาตรวจสอบบาร์ 50แห่งที่ฝั่งไทยของตัวเอง พร้อมกับบอดี้การ์ดอย่าง ดีแลนที่เป็นทุกอย่างให้กับแอนดริวสู้รบปรบมืออยู่เคียงข้างแอนดริวในทุกสถานการณ์เรียกว่าตายแทนกันได้

ดีแลนอายุ 45 ปีมากกว่าแอนดริวเล็กน้อย สูงยาวเข่าดีเวลายืนประกบหลังให้แอนดริว แทบจะเหลือตัวนิดเดียว

"วันนี้เรามีนัดคุยธุรกิจกับคู่ค้าทางฝั่งมาเลเซียที่อยากจะมาขอจ่ายส่วยเพื่อเปิดบาร์เป็นสาขาในนามของเราครับคุณแอนดริว"

ดีแลนได้รายงานและตารางงานทุกอย่างให้กับแอนดริวได้ฟัง

"งั้นรบกวนเตรียมคนของเราให้พร้อมซุ่มอยู่ให้ห่างส่วนแกไปกับฉันดีแลน" แอนดริวสั่งเสียงเรียบ

แอนดริวเหมือนผู้ชายไร้หัวใจใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์อ่อนไหว ต่อสิ่งรอบข้างเ ขาเติบโตขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยวทำให้หัวใจของแอนดริวเย็นชาราวกับน้ำแข็งขั้วโลก

"ได้ครับคุณแอนดริวดี"แลนที่ได้รับคำสั่งก็ออกจากห้องและไปจัดการเตรียมทุกอย่างตามคำสั่งของแอนดริวตรวจตราคู่ค้าฝ่ายตรงข้ามอย่างละเอียดว่าเป็นใครมาจากไหนเพื่อจะได้ตั้งรับได้ถูกต้อง

เย็นวันนั้นลูซิน พาเหล่าโชเฟอร์คนขับรถบรรทุกไปเลี้ยงเหล้าและเลี้ยงผู้หญิง ในบาหรูแห่งหนึ่งทางที่อยู่ใต้สุดของประเทศไทย เป็นบาร์ที่ใคร ๆ ก็ใฝ่ฝันอยากจะเข้ามาเหยียบสักครั้งต้องมีเงินและทุนทรัพย์มากพอที่จะจองห้อง VIP

"โอ้โห..! พี่ลูซินพี่นี่เป็นบาร์จริง ๆ พวกผมไม่เคยเห็นบาร์ที่สวยหรูขนาดนี้' ไอ้เอ็มพูดโผงผางเสียงดังทำให้ไอ้กีต้าร์ต้องลุกขึ้นตบกบาลไปซะหนึ่งที

"ไอ้เอ็มมึงจะแหกปากเสียงดังทำไมวะ อายคนอื่นเขา"

ไอ้กีตาร์ที่ตะคอกใส่ไอ้เอ็ม ทำให้โชเฟอร์คนอื่น ๆพากันหัวเราะขบขัน ในท่าทีของไอ้เอ็มที่มักจะอ่อนข้อให้กับไอ้กีตาร์เพียงคนเดียว และไม่มีใครกล้าตบหัวไอ้เอ็มแบบนี้

"สมน้ำหน้ามึงไอ้เอ็ม"ลูซินหันไปสมน้ำหน้าลูกน้องอย่างไอ้เอ็ม

"โอ้โหพี่ลูซินก็สมน้ำหน้าผมหรอ..แล้วนี่มีใครรักผมบ้างเนี่ย" ไอ้เอ็มทำท่าทีงอน ๆ แทนที่จะโดนง้อกับโดนไอ้กีตาร์ประเคนตีนเข้าไปให้

'อู้ย ..! ไอ้กีต้าร์ มึงจะซ้อมกูให้ตายคาตีนมึงเลยหรือไงวะ พี่ลูซินดูไอ้กีตาร์มันทำผม พี่ต้องหักเงินเดือนมันมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลผมเลยนะเนี่ย ถ้าพรุ่งนี้ผมขับรถไม่ได้ พี่ต้องหาคนมาขึ้นแทนผมนะ" ไอ้เอ็มโหวกเหวกโวยวาย

"ถ้ามึงยังไม่หยุด กูจะให้พี่ลูซินกับไอ้พวกนู้น ลากมึงออกไปกระทืบหน้าร้านดีไหม"ไอ้กีต้าร์ถึงจะพูดน้อยแต่มันทำจริงแน่นอน

"เออกูหยุดก็ได้วะ'ไอ้เอ็มต้องลุกขึ้นนั่งสงบเสงี่ยมเรียบร้อยมีคนคนเดียวที่เอาไอ้เอ็มลงได้ก็คือไอ้กีตาร์

ลูซินเห็นทุกความเคลื่อนไหวของทั้งสองคนมานานเพียงแต่มีคนคนนึงเก็บนำความรู้สึกเอาไว้จนลึกสุดหัวใจ