ส่วนตัวละครแม่ยายจะตอบสนองต่อเรื่องนี้อย่างไร เขากำลังรอชมอยู่เช่นกัน
หลินจูหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก หมายมาดว่าต้องได้เงินอย่างน้อยห้าตำลึง ไฉนจึงเหลือเพียงสิบอีแปะ ใบหน้าหญิงวัยกลางคนมืดครึ้มอย่างเห็นได้ชัด
“ลูกเขย!! ข้าต้องการเงิน มิได้ต้องการผัก”
“ข้าทราบ แต่ผักพวกนี้ทำกินได้หลายมื้อทีเดียว ท่านพ่อตาท่านแม่ยาย และน้องหลินชิงจะได้อิ่มท้อง ส่วนนี่เป็นเงินก้อนสุดท้ายที่ข้ามี ข้าขอให้ท่าน ครั้งหน้าคงไม่มีแล้ว” หลี่อี้เทียนแย้มรอยยิ้มกว้างอย่างจริงใจ บอกให้ทราบโดยอ้อมพร้อมยื่นถุงเงินใบจิ๋วส่งให้
หญิงวัยกลางคนพ่นลมหายใจคล้ายระอา ดึงถุงเงินมาเก็บไว้อย่างเสียไม่ได้ คิดเสียว่าได้น้อยดีกว่าไม่ได้เลย
เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้วก็หอบกระจาด กระแทกเท้าเดินออกไป ไม่เอ่ยลาใครแม้แต่ลูกของตัวเอง
“ท่านพี่ ข้าขอโทษนะเจ้าคะ” หลินจื้ออิงมองตามร่างผู้เป็นมารดาที่เพิ่งเดินจากไป แววตาคู่กลมแฝงความน้อยใจและรู
