เมื่อตัวต้นเหตุออกจากพื้นที่ไปแล้ว หลี่อี้เทียนก็กลับมาที่แผงช่วยภรรยาขายของ
“ตายจริง หน้าพ่อค้าบวมหมดแล้ว”
“พี่อี้เทียนเจ็บมากหรือไม่เจ้าคะ?”
หัวคิ้วหลินจื้ออิงมุ่นเล็กน้อย ไม่รู้สตรีโผล่มาจากไหนเยอะแยะ พวกนางยืนออไปครึ่งแผง น้ำเสียงที่ไถ่ถามแสนจะเป็นห่วงเป็นใย แล้วแม่นางน้อยเป็นใครกัน ถึงได้เรียกชื่อสามีผู้อื่นอย่างสนิทสนม?
“ข้าไม่เป็นไร ขอบคุณพวกท่านมาก”
เพราะกำลังติดพันลูกค้าเลยไม่ได้ทักคำใดออกไป ความอลหม่านคลี่คลายในเวลาไม่นาน สถานการณ์รอบตลาดเริ่มกลับมาเป็นปกติ เว้นก็แต่หลินจื้ออิงที่ยังคงกระวนกระวาย มือยกขึ้นทาบอกไม่เข้าใจว่าตนเป็นอะไร
เหตุใดยามเห็นหญิงอื่นเข้าหาหลี่อี้เทียน จึงรู้สึกเหมือนมีมดรุมกัดข้างในใจเช่นนี้?
วันต่อมาสองสามีภรรยาไม่ได้ไปตลาด เพราะของทุกชิ้นขายไปหมดแล้วเมื่อวาน สามวันต่อจากนี้จึงเป็นช่วงหยุดพักผ่อน ก่อนลงมือเก็บเกี่ยวพืชผลรอบสุดท้ายของฤดูสารท
“
